ਬੜੇ ਤੜਕੇ

ਬੜੇ ਤੜਕੇ ਅਵਾਜ਼ ਆਈ:

"ਪਿਆਲਾ ਯਾਦ ਦਾ ਫੜ ਲੈ,

"ਸੁਰਾਹੀ ਨਾਲ ਲਾਕੇ ਹੁਣ

ਪਿਆਲੇ ਪਿਰਮ-ਰਸ ਭਰ ਲੈ।

"ਤੇ ਲਾ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਯਾਲਾ ਹੁਣ,

 ਸੁਆਦਾਂ ਨਾਲ ਘੁਟ ਭਰ ਭਰ,

"ਸਰੂਰ ਆ ਜਾਏ ਆਪੇ ਨੂੰ.

ਤੂੰ ਆਪੇ ਨੂੰ ਨਵਾਂ ਕਰ ਲੈ।

"ਕਿ ਛਡਦਾ ਤੀਰ ਕਿਰਨਾਂ ਦੇ,

ਖਿੰਡਾਂਦਾ ਸੁਰਤ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ,

"ਪੂਰੇ ਤੋਂ ਆ ਰਿਹਾ ਰਾਜਾ,

ਤੂੰ ਹੁਣ ਜੁੜ ਲੈ, ਤੂੰ ਹੁਣ ਠਰ ਲੈ।

"ਜ਼ਮਾਨਾ ਪਲਟਦਾ ਹਰ ਛਿਨ,

ਕਿ ਦੁਨੀਆਂ ਮਕਰ ਵਿਚ ਜੀਂਦੀ,

"ਨਾ ਸੰਗੀਂ ਹੁਣ ਤੂੰ ਘੁਟ ਭਰਨੋ,

ਇਹ ਘਟ ਅੰਦਰ ਗਿਆ ਜਰ ਲੈ।

''ਜਰੇਂਗਾ ਜੇ, ਖਿੜੇਗਾ ਤੂੰ,

ਤੇ ਖਿੜਿਆ ਫੇਰ ਖੇੜੇਗਾ,

"ਤੇ ਹੁਣ ਖੇੜੇ ਨੂੰ ਤੂੰ ਵਰ ਲੈ,

ਹੁਣੇ ਖੇੜੇ ਨੂੰ ਤੂੰ ਵਰ ਲੈ।

"ਹੈ ਅਨਖੇੜੇ ਦੀ ਝੀਲ ਏ ਜੋ

ਜ਼ਮਾਨਾ ਦਿਨ ਨੂੰ ਲਹਿਰੇਗਾ,

"ਸੁ ਹੁਣ ਓ ਤਾਣ ਭਰ ਲੈ ਤੂੰ,

ਤਰੇਂਗਾ ਤਾਂ, ਜਿ ਹੁਣ ਤਰ ਲੈ।"

ਏ ਕਹਿੰਦੀ ਬੰਦ ਹੋ ਗਈ ਓ

ਅਵਾਜ਼ ਅਰਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਜੋ ਆਈ,

ਰਹੀ ਪਰ ਗੂੰਜਦੀ ਕੰਨੀਂ :

"ਤਰੇਂਗਾ ਤਾਂ, ਜੇ ਹੁਣ ਤਰ ਲੈ।”੧

ਹਰ ਇਕ ਚਾਹੂ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਹੋ,

 ਮੇਰਾ ਹੀ ਇੱਕ ਮੇਰਾ ਹੋ,

ਨ ਹੋਰਸ ਦਾ ਤੂੰ ਹੋ ਰੱਤੀ,

ਇਹ ਚਾਹਨਾਂ ਜਾਣ ਲੈ ਬੁਰੀ-ਆ।

ਬਣਨਗੇ ਦਾਸ ਏ ਤੇਰੇ,

ਪੈ ਹੋਵਨਗੇ ਤਿਰੇ ਮਾਲਕ,

ਨਕੇਲ ਅਣਦਿੱਸਵੀਂ ਪਾਕੇ,

ਇਹ ਖਿੱਚਣਗੇ : ਮਗਰ ਤੁਰੀ ਆ।

ਤੂੰ ਬੰਦਾ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਹੋਵੇਂ !

ਫਕੀਰਾ ! ਹੈਂ ਸੁਤੰਤਰ ਤੂੰ,

ਨਿਰਾਂਕੁਸ ਹੋ ਵਿਚਰਦਾ ਰਹੁ,

ਇਸੇ ਹੀ ਰਵਸ਼ ਤੇ ਤੁਰੀ-ਆ। ੨

ਲਾਜਵੰਤੀ

ਧੁਰ ਤੇ ਸਾਦ ਮੁਰਾਦੇ ਆਏ,

ਹਾਂ ਰੂਪ ਨ ਰੰਗਣਾਂ ਵਾਲੇ,

ਹਾਂ, ਕਿਤੇ ਨ ਆਈਏ ਜਾਈਏ

ਨਿਤ ਵਿਛ ਰਹੇ ਧਰਤੀ ਨਾਲੋਂ,

ਅੱਸੀ ਸੱਦ ਨ ਕਿਸੇ ਬੁਲਾਈਏ,

ਝੁੰਮ ਝੁੰਮੀਏ ਵੱਸ ਨਿਰਾਲੇ,

ਕੋਈ ਗੁਣ ਨਹੀ ਸਾਡੇ ਪੱਲੇ

ਲੈ ਗੋਦ ਸ਼ਰਮ ਨੇ ਪਾਲੇ।

ਅਸਾਂ ਛੇੜ ਤੁਸੀਂ ਖੁਸ਼ ਹੋਵੋ.

ਜਿੰਦ ਸਾਡੀ ਪੈਂਦੇ ਲਾਲੇ,

ਕਿਸੇ ਅਸੀ ਨ ਛੇੜ ਦੁਖਾਈਏ,

ਕਿਉਂ ਸਾਨੂੰ ਕੁਈ ਦੁਖਾਲੇ ?

ਜੁਸਾ ਸਾਡਾ ਛੁਹ ਨ ਸਹਾਰੇ,

ਸਹੁੰ, ਅਸੀਂ ਨ ਨਖ਼ਰਿਆਂ ਵਾਲੇ,

ਕੁਈ ਅਸਾਂ ਨ ਆਕੇ ਛੇੜੋ,

ਅਸੀਂ ਕੱਲੇ ਬੜੇ ਸੁਖਾਲੇ। ੩