ਸਾਂਈਂ ਦੀ ਸੰਮ੍ਹਾਲ
ਇਕ ਰੋਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਨਿਤ ਰੋਂਦੀਆਂ ਹਨ.
ਸੋ ਰੋ ਰੋ ਹੋ ਬੇਹਾਲ ਰਹੀਆਂ।
ਇਕ ਹਸਦੀਆਂ ਹਨ ਐਵੇਂ ਹਸਦੀਆਂ ਹਨ,
ਸੋ ਹਸ ਹਸ ਥੱਕ ਨਿਢਾਲ ਰਹੀਆਂ।
ਇਕ ਰੋਂਦੀਆਂ ਧੋਂਦੀਆਂ ਹਸਦੀਆਂ ਹਨ.
ਪਰ ਸਾਂਈਂ ਸਦਾ ਸੰਭਾਲ ਰਹੀਆਂ।
ਜਦ ਮਰ ਕੇ ਸੱਭੇ ਪਾਰ ਗਈਆਂ,
ਤਦ ਦੇਖੋ ਕਿਹੜੇ ਹਾਲ ਗਈਆਂ?
ਜੋ ਰੋਂਦੀਆਂ ਆਪਾ ਖਾਂਦੀਆਂ ਸਨ,
ਸੋ ਮੂਲੋਂ ਨੰਗ ਦੁਆਲ ਹੁਈਆਂ।
ਜੋ ਹਸਦੀਆਂ ਹੁੰਦਾ ਖਾਂਦੀਆਂ ਸਨ.
ਸੋ ਦੇਖੋ ਹੁਣ ਕੰਗਾਲ ਹੁਈਆਂ।
ਜੋ ਰੋਣੇ ਧੋਣੇ ਹਾਸਿਆਂ ਵਿਚ
ਨਿੱਤ ਸਾਂਈ ਤਈਂ ਸੰਭਾਲ ਗਈਆਂ.
ਓਹ ਪੱਲੇ ਵਾਲੀਆਂ ਦਿਸਦੀਆਂ ਹਨ
ਤੇ ਓਹ ਹੁਣ ਹੋ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਰਹੀਆਂ। ੩੫
