ਅਰਦਾਸ

ਹਾਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਗਈ, ਬੈਠੀ ਹਾਰ ਆਸ

ਬਾਂਹ ਛਾਤੀ ਨਾਲ ਲਾਕੇ ਲਾਂ ਸੁਆਸ।

ਸੰਘ ਸੁਕ, ਬੁਲ੍ਹ ਸੁਕ ਗਏ, ਸੁਕ ਗਈ ਜੀਭ

ਤੜਪ ਮੇਰੀ ਤੇ ਕਰੀ, ਸਾਕੀ ! ਕਿਆਸ*।

ਅਬਰੇ ਰਹਮਤ** ਤੇ ਹੈ ਤੱਕਣ ਲਗ ਰਹੀ,

ਮਤ ਕਿਤੇ ਵਸ ਪਏ ਸ਼ਾਂਤੀ ਬੂੰਦ ਖਾਸ।

ਪਾਣੀਆਂ ਵਿਚ ਹਾਂ ਖੜੀ ਪਰ ਪ੍ਯਾਸ ਹੈ,

ਕਿੰਝ ਬੁਝੇ ਪਾਣੀ ਤੋਂ ਸਰਦੀ ਦੀ ਪਿਆਸ?

ਲਬ ਮਿਰੇ ਅਰਦਾਸ ਵਿਚ ਹਨ ਲਗ ਰਹੇ,

ਅਰਸ਼ ਤੋਂ ਮਤ ਵਸ ਪਵੇ ਓ ਬੂੰਦ ਖ਼ਾਸ।

ਜੁੜ ਰਹੇ ਹਨ ਹੱਥ ਕਰਦੇ ਅੰਜੁਲੀ:

ਚਾਟ ਲਾਕੇ, ਸਾਕੀਆ ! ਹੁਣ ਕਿਉਂ ਲੁਕਾਸ?

ਰਹਿਮਤ ਸੁਰਾਹੀ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਹੁਣ ਤ੍ਰੱਠਣਾ,

ਲੈ ਲਈ ਨੀਵੇ ਦੀ ਉੱਚੇ ਜੀ ! ਸ਼ਾਬਾਸ਼।

ਆਸ ਅਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਅਜ ਰਹਿ ਚੁਕੀ,

ਆਪ ਹੀ ਘੱਲੇ ਦਰੇ ਹੁਣ ਵਾਉ ਰਾਸ। ੪

--------------

* ਖਿਆਲ, ਫਿਕਰ।           ** ਮਿਹਰ ਦੇ ਬੱਦਲ।