ਗ਼ਰੀਬ

ਵਤਨ ਤੋਂ ਬੇਵਤਨ ਜੋ,

ਪਰਦੇਸ ਵਿਚ, ਓ ਹੈ ਗ਼ਰੀਬ।

ਧਨ ਨ ਪੱਲੇ ਹੋ ਜਿਦੇ

ਵਿਚ ਵਤਨ ਦੇ ਬੀ ਹੈ ਗ਼ਰੀਬ।

ਦਿਲ ਹੈ ਸ਼ਾਖੋ ਸ਼ਾਖ ਤ੍ਰਪਦਾ

ਪਕੜਦਾ ਇਕ ਸੇਧ ਨਾ

ਪੁੜਦਾ ਨਾ ਹੈ ਪ੍ਯਾਰ-ਪ੍ਰੀਤਮ

ਆਪਿਓਂ ਗੁੰਮ ਹੈ ਗ਼ਰੀਬ।

ਪੁੜ ਗਈ ਦਿਲ ਨੋਕ ਇਕ,

ਨੁਕਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਲੱਗ ਹੁਣ

ਭਾਲ ਹੈ ਹੁਣ ਮਹਲ ਦੀ,

'ਬਿਨ ਮਹਲ ਲੱਤੇ ਮੈਂ ਗ਼ਰੀਬ।

ਹੈ ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ ਤੇ

ਹਨ ਛਾ ਰਹੇ ਬੱਦਲ ਘਣੇ

ਭਾਲ ਵਿਚ ਪੈਂਦੇ ਭੁਲੇਵੇ

ਭਰ ਰਿਹਾ ਦਿਲ ਭੈ ਗ਼ਰੀਬ।

ਜ਼ੁਲਫ ਨੇ ਹੈ ਖਿਲਰਕੇ

ਮਾਨੋ ਲੁਕਾਯਾ ਚੰਦ ਮੁਖ

ਨਾਚ, ਕੁਹਕਣ ਭੁਲ ਗਿਆ ਹੈ

ਦਿਲ-ਚਕੋਰ ਹੁਣ ਢੈ ਗ਼ਰੀਬ।

ਲਿਸ਼ਕ ਪਉ ਜਿਉਂ ਬਿੱਜਲੀ,

ਕਿੰਗਰਾ ਦਿਖਾ ਦੇ ਮਹਲ ਦਾ,

ਬੇਨਕਾਬੀ ਕਰ ਜ਼ਰਾ,

ਪਾ ਨੂਰ ਤੇ ਖਿਚ ਲੈ ਗ਼ਰੀਬ। ੪੬