ਮਨ ਅਪਨੇ ਵਿਚ ਸਮਾ ਲੈਨੈਂ
ਫਿਰ ਉਸਦਾ ਗ੍ਯਾਨ ਦਸ ਲੋਕਾਂ
ਕਰੇਂ ਚਾਨਣ ਅਵੇ ਕਾਗਜ਼ !
ਪੈ ਡਿੱਠਾ ਨਾ ਕਦੇ ਤੈਨੂੰ
ਕਿ ਰੁਲਦਾ ਰੋ ਰਿਹਾ ਹੈਂ ਤੂੰ,
ਕਿ ਢੱਠਾ ਆਸਮਨੇਂ ਜਦ
ਨਾ ਅੱਥਰੂ ਸਨ ਵਗੇ ਕਾਗਜ਼ !
ਗਿਓਂ ਹਥ ਪ੍ਰੀਤਮਾਂ ਦੇ ਤੂੰ,
ਗਿਓਂ ਚੁੰਮਿਓਂ ਤੇ ਸਿਰ ਧਰਿਓ
ਲਖਾਇਆ ਪਰ ਨ ਆਪਾ ਤੂੰ
ਜਰੇਂ ਆਦਰ ਘਨੇ ਕਾਗ਼ਜ਼
ਨ ਭਗਤਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਿਯਾ ਬਣਕੇ
ਬਫ਼ਾਇਓ ਤੂੰ ਕਦੇ ਕਾਗ਼ਜ਼ !
ਨ ਕੁਸਕ੍ਯਾ 'ਅਹੇ ਬ੍ਰਹਮੰ ਚਹਿ
ਤੂੰ ਗਯਾਨਾਂ ਦੇ ਲਦੇ ਕਾਗ਼ਜ਼।
'ਜਣਾਂਦਯਾਂ ਆਪਾ ਹੈ ਤੈਨੂੰ
ਕਿਸੇ ਨੇ ਨਾ ਕਦੇ ਡਿੱਠਾ
ਤੂੰ ਵਾਹ ਕਾਗ਼ਜ਼, ਤੂੰ ਧੰਨ ਕਾਗਜ਼ !
ਤੂੰ ਧੰਨ ਕਾਗ਼ਜ਼, ਧੀਨੇ ਕਾਗਜ਼ !੪੮
