ਅਧਵਾਟੇ

ਪ੍ਰੋ. ਮੋਹਨ ਸਿੰਘ

ਤਤਕਰਾ

ਅਧਵਾਟੇ

ਉਂਗਲੀ ਕੋਈ ਰੰਗੀਨ

ਮੇਰੀ ਬੱਚੀ ! ਮੇਰਾ ਦੇਸ਼ !

ਸੁਫ਼ਨੇ ਵਿਚ ਕੋਈ ਆਵੇ

ਕੇਹਾ ਰਹਿੰਨਾ ਏ' ਨਿਤ ਵਾਂਢੇ

ਅੱਜ ਮਿਲੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਜੀਵਾਂ

ਨਿੱਕਾ ਰੱਬ

ਕਹੇ ਤਕ ਬੈਠਾ ਮੈਂ ਨੈਣ

ਕਦੇ ਢੋਕ ਸਾੜ੍ਹੀ ਦਰ ਅਛ ਢੋਲਾ

ਨਿੱਕਾ ਨਿੱਕਾ ਦਿਲ ਕਰਨਾ

ਮੈਂ ਖ਼ਿਆਲ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਹਿਲੀਆਂ

ਤੇਰੀ ਮੇਰੀ ਪ੍ਰੀਤੀ ਚਿਰੋਕੀ

ਲਹਿਰਾਂ

ਮੰਗਤੀ

ਪਸ਼ੂ

ਕੋਈ ਆਇਆ ਸਾਡੇ ਵੇਹੜੇ

ਗੱਲ ਸੁਣੀ ਜਾ

ਅਗਿਉ ਅਗੇ ਚਲਣਾ

ਕਵਲ ਤੇ ਖੁਸ਼ਵੰਤ ਨੂੰ

INTRODUCTION

By S. Kapur Singh, M.A. (Cantab); M.A. (Pb.); I.C.S.

Sardar Mohan Singh, of Panj Darya, presents another bouquet of his poems to the Punjabi public. To those who are acquainted with his previous works, and their number is large, the present collection of his poems will reveal all the variety of colour and the richness of fragrance that has characterised his past lyrics, and in addition a newness and ruggedness indicating not only the maturer character of the personality of the poet, but also the variety and depth of his acquaintance with the modern European poetry. As a lyrcist Mohan Singh has already shown potentialities, but in these poems he also reveals the sadness of experience, the disillusionment of Maya, the corners and unevenness of the hard realities of life, as contrasted with the dream-land composed of idealism and the fancies of the poet. This latter aspect, to my mind, demarcates the modern poetry as it is understood in Northern European