ਅਬ ਤੋ ਰੋਨੇ ਸੇ ਭੀ ਦਿਲ ਦੁਖਤਾ ਹੈ

ਸ਼ਾਯਦ ਅਬ ਹੋਸ਼ ਠਿਕਾਨੇ ਆਏ

 

ਕਯਾ ਕਹੀਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਬਸਤੀ ਉਜੜੀ

ਲੋਗ ਕਯੋਂ ਜਸ਼ਨ ਮਨਾਨੇ ਆਏ

 

ਸੋ ਰਹੋ ਮੌਤ ਕੇ ਪਹਲੂ ਮੇਂ 'ਫ਼ਰਾਜ਼'

ਨੀਂਦ ਕਿਸ ਵਕਤ ਨ ਜਾਨੇ ਆਏ

 

(ਹੰਗਾਮ=ਵੇਲੇ)

 

੫. ਜੋ ਸਰ ਭੀ ਕਸ਼ੀਦਾ ਹੋ ਉਸੇ ਦਾਰ ਕਰੇ ਹੈ

ਜੋ ਸਰ ਭੀ ਕਸ਼ੀਦਾ ਹੋ ਉਸੇ ਦਾਰ ਕਰੇ ਹੈ

ਅਗਯਾਰ ਜੋ ਕਰਤੇ ਥੇ ਸੋ ਅਬ ਯਾਰ ਕਰੇ ਹੈ

 

ਵੋ ਕੌਨ ਸਿਤਮਗਰ ਥੇ ਕਿ ਯਾਦ ਆਨੇ ਲਗੇ ਹੈਂ

ਤੂ ਕੈਸਾ ਮਸੀਹਾ ਹੈ ਕਿ ਬੀਮਾਰ ਕਰੇ ਹੈ

 

ਅਬ ਰੌਸ਼ਨੀ ਹੋਤੀ ਹੈ ਕਿ ਘਰ ਜਲਤਾ ਹੈ ਦੇਖੇਂ

ਸ਼ੋਲਾ-ਸਾ ਤਵਾਫ਼ੇ-ਦਰੋਂ-ਦੀਵਾਰ ਕਰੇ ਹੈ

 

ਕਯਾ ਦਿਲ ਕਾ ਭਰੋਸਾ ਹੈ ਕਿ ਯਹ ਸੰਭਲੇ ਕਿ ਨ ਸੰਭਲੇ

ਕਯੋਂ ਖ਼ੁਦ ਕੋ ਪਰੇਸ਼ਾਂ ਮੇਰਾ ਗ਼ਮਖ਼ਵਾਰ ਕਰੇ ਹੈ

 

ਹੈ ਤਰਕੇ-ਤਾਅੱਲੁਕ ਹੀ ਮਦਾਵਾ-ਏ-ਗ਼ਮ-ਏ-ਜਾਂ

੬. ਦੋਸਤ ਬਨ ਕਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਸਾਥ ਨਿਭਾਨੇਵਾਲਾ

ਦੋਸਤ ਬਨ ਕਰ ਭੀ ਨਹੀਂ ਸਾਥ ਨਿਭਾਨੇਵਾਲਾ

ਵਹੀ ਅੰਦਾਜ਼ ਹੈ ਜ਼ਾਲਿਮ ਕਾ ਜ਼ਮਾਨੇਵਾਲਾ

 

ਅਬ ਉਸੇ ਲੋਗ ਸਮਝਤੇ ਹੈਂ ਗਿਰਫ਼ਤਾਰ ਮੇਰਾ

ਸਖ਼ਤ ਨਾਦਿਮ ਹੈ ਮੁਝੇ ਦਾਮ ਮੇਂ ਲਾਨੇਵਾਲਾ

 

ਸੁਬਹ-ਦਮ ਛੋੜ ਗਯਾ ਨਿਕਹਤ-ਏ-ਗੁਲ ਕੀ ਸੂਰਤ

ਰਾਤ ਕੋ ਗੁੰਚ-ਏ-ਦਿਲ ਮੇਂ ਸਿਮਟ ਜਾਨੇਵਾਲਾ

 

ਤੇਰੇ ਹੋਤੇ ਹੁਏ ਆ ਜਾਤੀ ਥੀ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਯਾ

ਆਜ ਤਨਹਾ ਹੂੰ ਤੋ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਆਨੇਵਾਲਾ

ਮੁੰਤਜ਼ਿਰ ਕਿਸਕਾ ਹੂੰ ਟੂਟੀ ਹੂਈ ਦਹਲੀਜ਼ ਪੇ ਮੈਂ

ਕੌਨ ਆਏਗਾ ਯਹਾਂ ਕੌਨ ਹੈ ਆਨੇਵਾਲਾ

 

ਕਯਾ ਖ਼ਬਰ ਥੀ ਜੋ ਮੇਰੀ ਜਾਂ ਮੇਂ ਘੁਲਾ ਹੈ ਇਤਨਾ

ਹੈ ਵਹੀ ਮੁਝਕੋ ਸਰੇ-ਦਾਰ ਭੀ ਲਾਨੇਵਾਲਾ

 

ਮੈਂਨੇ ਦੇਖਾ ਹੈ ਬਹਾਰ ਮੇਂ ਚਮਨ ਕੋ ਜਲਤੇ

ਹੈ ਕੋਈ ਖ਼ਵਾਬ ਕੀ ਤਾਬੀਰ ਬਤਾਨੇਵਾਲਾ ?

 

ਤੁਮ ਤਕੱਲੁਫ਼ ਕੋ ਭੀ ਇਖ਼ਲਾਸ ਸਮਝਤੇ ਹੋ 'ਫ਼ਰਾਜ਼'

ਦੋਸਤ ਹੋਤਾ ਨਹੀਂ ਹਰ ਹਾਥ ਮਿਲਾਨੇਵਾਲਾ

 

(ਨਾਦਿਮ=ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ, ਦਾਮ=ਜਾਲ, ਨਿਕਹਤ-ਏ-ਗੁਲ=