ਗ਼ਮ-ਏ-ਦੁਨੀਯਾ ਭੀ ਗ਼ਮ-ਏ-ਯਾਰ ਮੇਂ ਸ਼ਾਮਿਲ ਕਰ ਲੋ

ਨਸ਼ਾ ਬੜ੍ਹਤਾ ਹੈ ਸ਼ਰਾਬੇਂ ਜੋ ਸ਼ਰਾਬੋਂ ਮੇਂ ਮਿਲੇਂ

ਤੂ ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ ਨ ਮੇਰਾ ਇਸ਼ਕ ਫ਼ਰਿਸ਼ਤੋਂ ਜੈਸਾ

ਦੋਨੋਂ ਇੰਸਾਂ ਹੈਂ ਤੋ ਕਯੋਂ ਇਤਨੇ ਹਿਜਾਬੋਂ ਮੇਂ ਮਿਲੇਂ

ਆਜ ਹਮ ਦਾਰ ਪੇ ਖੀਂਚੇ ਗਏ ਜਿਨ ਬਾਤੋਂ ਪਰ

ਕਯਾ ਅਜਬ ਕਲ ਵੋ ਜ਼ਮਾਨੇ ਕੋ ਨਿਸਾਬੋਂ ਮੇਂ ਮਿਲੇਂ

ਅਬ ਨ ਵਹ ਮੈਂ ਹੂੰ ਨ ਵਹ ਤੂ ਹੈ ਨ ਵਹ ਮਾਜ਼ੀ ਹੈ 'ਫ਼ਰਾਜ਼'

ਜੈਸੇ ਦੋ ਸ਼ਖ਼ਸ ਤਮੰਨਾ ਕੇ ਸਰਾਬੋਂ ਮੇਂ ਮਿਲੇਂ

(ਖ਼ਰਾਬੋਂ=ਉਜਾੜ, ਫੁਜੂੰ=ਤੇਜ਼, ਹਿਜਾਬੋਂ=ਪਰਦਾ, ਦਾਰ=ਸੂਲੀ, ਨਿਸਾਬੋਂ=ਕਿਤਾਬਾਂ, ਸਰਾਬੋਂ=ਮ੍ਰਿਗ-ਤ੍ਰਿਸ਼ਨਾ)

੨. ਰੰਜਿਸ਼ ਹੀ ਸਹੀ ਦਿਲ ਹੀ ਦੁਖਾਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਆ

ਰੰਜਿਸ਼ ਹੀ ਸਹੀ ਦਿਲ ਹੀ ਦੁਖਾਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਆ

ਆ ਫਿਰ ਸੇ ਮੁਝੇ ਛੋੜ ਕੇ ਜਾਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਆ

ਕੁਛ ਤੋ ਮੇਰੇ ਪਿੰਦਾਰ-ਏ-ਮੁਹੱਬਤ ਕਾ ਭਰਮ ਰਖ

ਤੂ ਭੀ ਤੋ ਕਭੀ ਮੁਝਕੋ ਮਨਾਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਆ

ਜੈਸੇ ਤੁਝੇ ਆਤੇ ਹੈਂ ਨ ਆਨੇ ਕੇ ਬਹਾਨੇ

ਐਸੇ ਹੀ ਕਿਸੀ ਰੋਜ਼ ਨ ਜਾਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਆ

(ਪਿੰਦਾਰ=ਹੰਕਾਰ, ਮਰਾਸਿਮ=ਸੰਬੰਧ ਗਿਰੀਯਾ=ਰੋਣਾ)

੩. ਗਲੀਯੋਂ ਮੇਂ ਕੈਸਾ ਸ਼ੋਰ ਥਾ ਕਯੋਂ ਭੀੜ-ਸੀ ਮਕਤਲ ਮੇਂ ਥੀ

ਗਲੀਯੋਂ ਮੇਂ ਕੈਸਾ ਸ਼ੋਰ ਥਾ ਕਯੋਂ ਭੀੜ-ਸੀ ਮਕਤਲ ਮੇਂ ਥੀ

ਕਯਾ ਵਸਫ਼ ਉਸ ਸ਼ਾਯਰ ਮੇਂ ਥਾ ਕਯਾ ਬਾਤ ਉਸ ਪਾਗਲ ਮੇਂ ਥੀ

ਐਸਾ ਸਿਤਮ ਕਯਾ ਹੋ ਗਯਾ ਏਕ ਰਾਹਰੌ ਥਾ ਖੋ ਗਯਾ

ਫਿਰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੀ ਸ਼ਾਮ ਥੀ ਔਰ ਸ਼ਾਮ ਭੀ ਜੰਗਲ ਮੇਂ ਥੀ

ਕਯਾ-ਕਯਾ ਹਵਾ ਚਲਤੀ ਰਹੀ ਯਹ ਲੌ ਮਗਰ ਜਲਤੀ ਰਹੀ

ਕਯਾ ਜ਼ੋਰ ਉਸ ਆਂਧੀ ਮੇਂ ਥਾ ਕਯਾ ਤਾਬ ਉਸ ਮਸ਼ਅਲ ਮੇਂ ਥੀ

ਸ਼ੋਲਾ-ਬ-ਦਿਲ ਆਤਿਸ਼-ਬ-ਜਾਂ ਫਿਰਤਾ ਰਹਾ ਵੋ ਬੇ-ਅਮਾਂ