ਤਮਾਮ ਸ਼ਹਰ ਉਸੀ ਕੋ ਦੁਆਏਂ ਦੇਤਾ ਹੈ

 

ਕਭੀ ਤੋ ਹਮ ਕੋ ਭੀ ਬਖ਼ਸ਼ੇ ਵੋ ਅਬਰ ਕਾ ਟੁਕੜਾ

ਜੋ ਆਸਮਾਨ ਕੋ ਨੀਲੀ ਰਿਦਾਏਂ ਦੇਤਾ ਹੈ

 

ਜੁਦਾਈਯੋਂ ਕੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਫਿਰ ਆ ਗਏ ਸ਼ਾਯਦ

ਕਿ ਦਿਲ ਅਭੀ ਸੇ ਕਿਸੀ ਕੋ ਸਦਾਏਂ ਦੇਤਾ ਹੈ

 

(ਸ਼ਹਰਯਾਰ=ਬਾਦਸ਼ਾਹ, ਰਿਦਾਏਂ=ਚਾਦਰਾਂ)

 

੨੭. ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਹੋ ਕਯੋਂ ਦਾਦੇ-ਜਫ਼ਾ ਕਯੋਂ ਨਹੀਂ ਦੇਤੇ

ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਹੋ ਕਯੋਂ ਦਾਦੇ-ਜਫ਼ਾ ਕਯੋਂ ਨਹੀਂ ਦੇਤੇ

ਬਿਸਮਿਲ ਹੋ ਤੋ ਕਾਤਿਲ ਕੋ ਦੁਆ ਕਯੋਂ ਨਹੀਂ ਦੇਤੇ