۱. اب کے هم بِچھڑے تو ساےد کبھی کھوابوں مےں مِلےں

اب کے هم بِچھڑے تو ساےد کبھی کھوابوں مےں مِلےں

جِس تره سُوکھے هُاے پھُول کِتابوں مےں مِلےں

 

ڈھُوںڈھ اُجڑے هُاے لوگوں مےں وپھا کے موتی

ےے کھجانے تُجھے مُمکِن هَے کھرابوں مےں مِلےں

 

گم بھی نسا هَے, ِاسے اَور پھُجُوں هونے دے

جاں پِگھلتی هَے, سرابےں جو سرابوں مےں مِلےں