ਤੇਰ੍ਹਾਂ

ਇਮਰੋਜ਼ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਨੂੰ ਕਈ ਨਾਵਾਂ ਨਾਲ ਬੁਲਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਵਿਚੋਂ ਇਕ ਹੈ 'ਬਰਕਤੇ'। ਬਰਕਤੇ ਯਾਨੀ ਬਰਕਤ ਵਾਲੀ, ਚੰਗੀ ਕਿਸਮਤ ਵਾਲੀ, ਰੱਜੀ-ਪੁੱਜੀ ਭਰਪੂਰ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, "ਬਰਕਤ ਤਾਂ ਉਹਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿਚ ਸੀ, ਉਸ ਦੇ ਲਿਖਣ ਵਿਚ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹੋਣ ਵਿਚ ਸੀ, ਉਸਦੇ ਪੂਰੇ ਵਜੂਦ ਵਿਚ ਸੀ।" ਗੱਲ ਨੂੰ ਵਿਸਥਾਰ ਦਿੰਦਿਆਂ ਉਹਨਾਂ ਕਿਹਾ, "ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਦੇ ਮਿਹਨਤੀ ਹੱਥਾਂ ਦੀਆਂ ਲਕੀਰਾਂ ਵਿਚ, ਦਿਲ ਵਿਚ, ਉਸਦੇ ਸੁਖ-ਦੁਖ ਵਿਚ ਉਹਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਉਹਦਾ ਹਾਸਲ ਗੰਗੋਤਰੀ ਦੇ ਅਥਾਹ ਪਾਣੀ 'ਚੋਂ ਫੁਟੇ ਝਰਨੇ ਵਾਂਗ ਹੈ।" ਗੰਗੋਤਰੀ ਵਿਚੋਂ ਨਿਕਲੀ ਗੰਗਾ ਦੀ ਰਵਾਨੀ ਵਰਗੇ ਲਹਿਜ਼ੇ ਵਿਚ ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਗਏ-

ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਹੀਰ ਵੀ ਹੈ

ਤੇ ਫਕੀਰ ਵੀ

ਤਖਤ ਹਜਾਰਾ ਉਹਦਾ ਧਰਮ ਹੈ

ਤੇ ਪਿਆਰ ਉਸਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ

ਜਾਤ ਦੀ ਭਿਕਸ਼ੂ

ਤੇ ਮਿਜਾਜ਼ ਦੀ ਅਮੀਰ

ਓਹ ਇਕ ਹੱਥ ਨਾਕਮਾਂਦੀ ਹੈ

ਤੇ ਦੋਹਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ

ਵੰਡਦੀ ਹੈ

ਇਮਰੋਜ ਅਤੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਅਤੇ ਪਸੰਦ ਮਿਲਦੀ ਜੁਲਦੀ ਸੀ ਤੇ ਅਲਗ ਵੀ ਸੀ। ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਅੱਡ ਅੱਡ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਬਹੁਤ ਸਵੇਰੇ ਸਵੇਰੇ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਸਨ ਤੇ ਉਦੋਂ ਇਮਰੋਜ਼ ਸੁੱਤੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਇਮਰੋਜ਼ ਉਦੋਂ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਜਦੋਂ ਅੰਮ੍ਰਿਤਾ ਸੁੱਤੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ। ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦਾ