੧੯

ਆਵਾਜ਼ ਆਈ :-ਠਾਹ

ਧੁਨਿ ਉਠੀ :-

'ਰਾਮ, ਰਾ ਅ ਮ, ਰਾ ਅ ਅ ਮ ।'

ਗ਼ੈਬ ਤੋਂ ਸੱਦ ਆਈ ਸੁਕਰਾਤ ਦੀ :-

ਆ ਜਾ ਮੇਰੇ ਭਾਈ ਗਾਂਧੀ! ਆ ਜਾ,

'ਇਸ ਦੁਨੀਆ ਪਾਸ ਇਹੋ ਕੁਛ ਹੈ;

ਇਨ੍ਹਾਂ ਆਪਣਿਆਂ ਪਾਸ

ਇਹੋ ਕੁਛ ਹੈ

'ਹਾਂ, ਏਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ

ਏਹ ਕੀਹ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ

'ਪਰ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ,

ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ

ਜੀਵਨ ਭਲਾ ਹੈ ਕਿ ਮਰਨ !

'ਹਾਂ, ਕਿਸ ਵੇਲੇ ਕੀਹ ਭਲਾ ਹੈ

ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ।'

ਸਰੀਰ ਤੋਂ ਵਿਛੁੜੀ ਗਾਂਧੀ ਰੂਹ :-

'ਤਥਾਸਤੂ !

ਮੇਰੇ ਭਾਈ ! ਤਥਾਸਤ ।'

ਗਗਨ ਗੂੰਜੇ

'ਆਮੀਨ,

'ਭਾਈ, ਆਮੀਨ

ਮਨਸੂਰ (ਤਾੜੀ ਮਾਰਕੇ) :-