ਤਾਂ ਵੀ ਛੱਡ ਨਾ ਬੈਠੀਏ ਆਤਮ-ਅਭਿਮਾਨ

ਨਾ ਮਿਲਵਰਤਣ ਸਾਮਰਾਜ ਦਾ ਕਰਸੀ ਘਾਣ,

ਉਸ ਨਾਲ ਵਣਜ ਘਟਾ ਦਿਓ, ਲਓ ਪੱਕੀ ਠਾਣ,

ਔਖਾ ਹੋਊ ਉਸ ਲਈ ਜਦ ਨਫ਼ਾ ਕਮਾਣ

ਤਾਂ ਫਿਰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਕੁਝ ਸਮਝਣ ਸਮਝਾਣ

ਆਪੇ ਕਰਸੀ, ਇਹ ਸੀ ਉਸ ਦਾ ਵਿਖਿਆਨ ।

ਮੁੰਡਾ 2-

ਏਵੇਂ ਹੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਬਾਬਾ, ਪਿਛੋਂ ਬਾਤ,

ਗਾਂਧੀ ਜੀ ਦੀ ਅਕਲ ਦੀ ਕੀ ਪਾਈਏ ਹਾਥ!

ਬਾਬਾ ਬੋਹੜ-

ਪਰ ਇਹ ਸੌਦੇ ਜੋਧਿਆਂ ਨੂੰ ਕਦੀ ਨਾ ਭਾਂਦੇ ।

ਲਾਭ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਉਤਲੇ ਹੀ ਹਨ ਲੋਕ ਉਠਾਂਦੇ ।

ਅੱਗੋਂ ਨਫ਼ਾ ਕਮਾਣ ਨੂੰ ਦੋਵੇਂ ਰਲ ਜਾਂਦੇ,

ਪੂੰਜੀ ਪਤਿ ਪਰਦੇਸ ਦੇ, ਨਾਲੇ ਦੇਸਾਂ ਦੇ ।

ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਜਿਹੇ ਸੂਰਿਆਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੁਖਾਂਦੇ,

ਚਾਲੇ ਇਹ ਵਣਜਾਰਿਆਂ ਪੁਤਰਾਂ ਚਤਰਾਂ ਦੇ ।

ਮੁੰਡਾ 1-

ਅੱਛਾ ਹੁਣ ਮੈਂ ਸਮਝਿਆ ਕਿਉਂ ਅੱਖ ਵਿਚ ਨੀਰ

ਆਇਆ ਸੀ ਤੇ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਤੂੰ ਦਿਲਗੀਰ,

ਸੂਰੇ ਸਿੰਘ ਕਰਤਾਰ ਦਾ ਇਹ ਛੋਟਾ ਵੀਰ,

ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਸਰਦਾਰ ਸੀ ਜੋਧਿਆਂ ਦਾ ਮੀਰ ।

ਬਾਬਾ ਬੋਹੜ-

ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਪੜਪੋਤਾ ਸੀ ਪਿਆਰਾ ਮੇਰਾ ਹੀ,

ਕਲਾ ਓਸ ਨੇ ਦੇਸ ਵਿਚ ਡਾਢੀ ਵਰਤਾਈ,

ਦਿੱਲੀ ਵਿਚ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਸੰਮਤੀ ਵਿਚ ਜਾਈ,

ਬੰਮ ਸੁੱਟਿਆ ਉਸ ਨੇ ਨਾ ਮਾਰਨ ਤਾਈਂ,

ਜਰਵਾਣੇ ਨਾ ਝੋਲੀ ਚੁੱਕ ਕਿਸੇ ਨੂੰ, ਭਾਈ ।

ਉਸ ਨੇ ਤਾਂ ਚੇਤਾਵਨੀ ਸੀ ਇਉਂ ਕਰਵਾਈ

ਸਾਮਰਾਜ ਨੂੰ ਸਮੇਂ ਨੇ ਕਰਵਟ ਬਦਲਾਈ,

ਹੁਣ ਵੀ ਜਾਓ ਸਮਝ ਜੇ ਨਹੀਂ ਸ਼ਾਮਤ ਆਈ ।

ਮੁੰਡਾ 4-

ਪਰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਬਾਬਿਆ, ਉਸ ਮਾਰ ਮੁਕਾਇਆ,

ਅਫ਼ਸਰ ਇਕ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਸਾਂਡਰਸ ਨਾਮ ਸਦਾਇਆ,

ਜਿਸ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਪਕੜ ਕੇ ਸੀ ਫਾਹੇ ਲਾਇਆ

ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਨਿਆਇ ਨੇ, ਸਾਕਾ ਵਰਤਾਇਆ ।

ਬਾਬਾ ਬੋਹੜ-

ਇਹ ਹੈ ਸਚ ਜਾਂ ਝੂਠ ਮੈਨੂੰ ਖ਼ਬਰ ਨਾ ਕਾਈ

ਪਰ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੇਸ ਪਿਆਰ ਦੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੜਾਈ

ਲੜੀ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਕੀਮਤ ਦੇਣੀ ਆਈ,

ਚਾਹੇ ਦੋਸੀ ਹੋਵੇ ਚਾਹੇ ਨਿਰਦੋਸਾ ਹੀ,