ਪ੍ਰੀਤੂ - ਪਈ ਰਾਤ ਬੁਢੀਆਂ ਵੀ ਤੇ ਆਂਹਦੀਆਂ ਸੀ ਪਈ.... ।
ਚੰਨਣ - ਉਏ ਮਾਰ ਕਾਠ ਬੁਢੀਆਂ ਨੂੰ, ਅੱਗੇ ਏਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਘੱਟ ਤੇ ਨਹੀਂ ਗੁਜਾਰੀ, ਆਪੇ ਜਾਣਾ ਹੋਊ ਤੇ ਬਾਬੇ ਵਧਾਵੇ ਨਾਲ ਚੱਲ ਨਿਕਲਣਗੀਆਂ (ਖੈਰੂ ਨੂੰ) ਪਰ ਜੇ ਖੈਰਿਆ, ਤੂੰ ਲਿਆਉਣੀ ਆਂ ਸਾਡੀ ਭਰਜਾਈ ਤੇ ਅਸੀਂ ਰਾਜੀ ਜੂ (ਸਾਰੇ ਹੱਸ ਪੈਂਦੇ ਨੇ) ਆਉ ਤੁਰੋ ਵੀ ਹੁਣ ।
[ਸਾਰੇ ਜਣੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਛੱਪੜ ਨਾਲ ਦੀ ਹੋ ਕੇ ਤੁਰ ਪੈਂਦੇ ਨੇ]
ਵੱਸਣ - ਪਈ ਹਰੀ ਪੁਰੇ ਵਾਲਿਓ, ਅੱਜ ਫਿਰ ਮੁਕਾਬਲੇ ਹੋਣੇ ਜੇ, ਪਹਿਲਾਂ ਦੱਸ ਛੱਡੀਏ ।
ਨਰੈਣਾ - ਤੇ ਕਿਉਂ ਪਈ, ਹਰੀ ਪੁਰੀਆਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਨਪੜ੍ਹ ਸਮਝਦੇ ਜੇ? ਆਹ ਜਰਾ ਪਿੰਡ ਲੰਘ ਲਈਏ, ਬੋਲੀਆਂ ਵੀ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਵੇਖ ਲੈਂਦੇ ਆਂ, ਤੁਸੀਂ ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਪਾਣੀਆਂ ਚ ਓ।
ਖੈਰੂ - ਪਈ ਅਜੇ ਤੇ ਬਾਹਲਾ ਈ ਹਨੇਰ ਆ, ਨਾਲੇ ਮੀਏਂ ਹੁਰੀਂ ਆਂਹਦੇ ਹੁੰਦੇ ਆ ਪਈ ਐਸ ਰਾਹ ਤੇ ਇਕ ਛਲੇਡਾ ਵੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਆ ।
ਪ੍ਰੀਤੂ - ਲੱਗ ਪਿਆਂ ਲੋਣ ।
ਸੰਤਾ - ਨਹੀਂ ਉਏ, ਆਂਹਦੇ ਹੁੰਦੇ ਆ ਪਈ ਉਹ ਤੇ ਕਦੀ ਕੁੱਤਾ ਤੇ ਕਦੀ ਗਹਿਣਿਆਂ ਵਾਲੀ ਬੁੱਢੀ ਬਣ ਜਾਂਦਾ । ਕਦੀ ਬੱਕਰਾ ਤੇ ਕਦੀ ਨਿਰਾ ਗਹਿਣਾ ਸੋਨੇ ਚਾਂਦੀ ਦਾ। ਆਹ
