ਅਫ਼ਰੋਜ਼ੀਆ

(ਅਫ਼ਰੋਜ਼ ਦੀ ਯਾਦ ਵਿਚ)

ਸੀ ਇੱਕੋ ਚੁਣਿਆ ਰੰਗ, ਰੰਗ ਅਫ਼ਰੋਜ਼ੀਆ

ਸੀ ਇੱਕੋ ਪਾਈ ਬਾਤ, ਬਾਤ ਤੇਰੇ ਨਾਮ ਦੀ

ਜਦ ਤੂੰ ਸੀ ਬੜਾ ਉਦਾਸ, ਵੇ ਮਾਂ ਦਿਆ ਚਾਨਣਾਂ

ਸਾਨੂੰ ਭੁੱਲਦੀ ਨਹੀਂ ਉਹ ਅੱਖ, ਉਦਾਸੀ ਸ਼ਾਮ ਦੀ

ਅਸਾਂ ਜਿਹੜੀ ਪਾਈ ਤੰਦ, ਤੰਦ ਤੇਰੇ ਪਿਆਰ ਦੀ

ਸੀ ਇੱਕ ਇੱਕ ਤੇਰੀ ਨਜ਼ਮ, ਵੇ ਅਕਲੋਂ ਪਾਰ ਦੀ

ਅਸੀਂ ਲੱਖ ਹੋਏ ਬੇਚੈਨ, ਨੀਂਦਾਂ ਉੱਡੀਆਂ

ਪਰ ਬੁੱਝ ਨਾ ਹੋਈ ਬਾਤ ਸਮੇਂ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਦੀ

 

ਗਿਓਂ ਖੇਡ, ਨਿਆਣੀ ਖੇਡ ਵੇ ਸੋਚਾਂ ਵਾਲਿਆ

ਸਾਨੂੰ ਦੇ ਯਾਦਾਂ ਦੇ ਜ਼ਹਿਰ ਵੇ ਹੋਸ਼ਾਂ ਵਾਲਿਆ

ਸਭ ਬੂਹੇ ਕਰ ਲਏ ਬੰਦ ਤੇ ਪਰਦੇ ਪਾ ਲਏ

ਤੂੰ ਚਾਬੀ ਲਈ ਗਵਾ ਲੇਖਾਂ ਦਿਆ ਤਾਲਿਆ

 

ਫਿਰ ਬਿਖਰ ਗਿਆ ਉਹ ਰੰਗ ਨਸੀਬਾਂ ਵਾਲੜਾ

ਹਾਏ ! ਇਸ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਡੰਗ ਸੌ ਜੀਭਾਂ ਵਾਲੜਾ

ਦਿਲ ਤੇਰੇ ਫੁਰਿਆ ਕੀ ਵੇ ਬਹੁਤੇ ਕਾਹਲਿਆ

ਵਿਚੇ ਛੱਡ ਤੁਰ ਗਿਓਂ ਪੂਰ ਅਦੀਬਾਂ ਵਾਲੜਾ

 

ਸੀ ਇੱਕੋ ਚੁਣਿਆ ਰੰਗ, ਰੰਗ ਅਫ਼ਰੋਜ਼ੀਆ!