ਹੋ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਵੀ ਅਸੀਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ, ਉਦਾਹਰਣ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਡਰ ਜਾਂ ਗੁੱਸਾ, ਉਹ ਸਾਡੇ ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਕੁਝ ਹਰਕਤਾਂ ਪੈਦਾ ਕਰ ਹੀ ਦਿੰਦਾ ਹੈ।

ਭਾਵੇਂ ਅਸੀਂ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਲਿਆਂਦੀ ਹੋਵੇ, ਪਰ ਕੁਝ ਕੁ ਸਕਿੰਟਾਂ ਲਈ ਸਾਡੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਮਹੀਨ ਹਾਵ-ਭਾਵ ਆ ਹੀ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਹਾਵ ਭਾਵ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਮੌਜੂਦ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਸਾਡੀ ਅਸਲ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।

ਸਾਡਾ ਚਿਹਰਾ ਸਾਡੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਪਰਗਟ ਕਰਨ ਦਾ ਇਕ ਬੜਾ ਤੇਜ਼ ਤੇ ਕਾਰਗਰ ਸਾਧਨ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਕੋਈ ਭਾਵਨਾ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਇਕ ਸਕਿੰਟ ਦੇ ਵੀ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਹਿੱਸੇ ਵਿਚ ਇਹ ਸਾਡੇ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਕੁਝ ਖਾਸ ਪੱਠਿਆਂ ਨੂੰ ਹਰਕਤ ਵਿਚ ਲੈ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ ਸਾਡੇ ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਸੁਚੇਤ ਸੁਨੇਹਾ ਕਿ-ਇਸ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦੇਣਾ-ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਦੇਰੀ ਨਾਲ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਸਾਡਾ ਅਸਲ ਹਾਵ ਭਾਵ ਰੋਕਿਆ ਜਾ ਸਕੇ, ਉਹ ਤਕਰੀਬਨ ਇਕ ਸਕਿੰਟ ਲਈ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਅਸਲੀ ਹਾਵ-ਭਾਵ ਬਹੁਤ ਛੇਤੀ ਛੁਪਾ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ, ਸਿਰਫ ਕੋਈ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੁਚੇਤ ਤੇ ਸਮਝਦਾਰ ਦਰਸ਼ਕ, ਜਾਂ ਬੜੀ ਵਧੀਆ ਕਿਸਮ ਦੀ ਰਿਕਾਰਡ ਕਰਕੇ ਦੁਬਾਰਾ ਦਿਖਾਣ ਵਾਲੀ ਮਸ਼ੀਨ ਹੀ ਇਸ ਮਹੀਨ ਭਾਵ ਨੂੰ ਪਕੜ ਸਕਦੀ ਹੈ।

2008 ਵਿਚ BBC ਦੀ ਇਕ ਲੜੀ Apprentice ਚੱਲੀ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿਚ ਇਕ ਬਾਹਰ ਕੱਢੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀਆਂ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗਾਂ ਰੋਕ ਰੋਕ ਕੇ ਦਿਖਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਬੜੀ ਛੇਤੀ ਗਾਇਬ ਹੋ ਰਹੇ ਮਹੀਨ-ਭਾਵ ਦਿਖਾਏ ਜਾਂਦੇ ਸਨ। ਇਹ ਮਹੀਨ-ਭਾਵ ਮੌਕੇ ਤੇ ਪਕੜਨੇ ਬੜੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਪਰ ਜਦੋਂ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਦੁਬਾਰਾ ਚਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਸੀ ਤਾਂ ਇਹ ਬੜੇ ਸਪਸ਼ਟ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਸਨ।

ਖੁਸ਼-ਚਿਹਰਾ ਬਣਾਉਣਾ

ਸਾਨੂੰ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੇ ਜੀਵਨ ਦੇ ਤਜਰਬਿਆਂ ਵਿਚ ਇਹ ਸਹਿਜੇ ਹੀ, ਜਾਂ ਅੰਤਰ ਆਤਮੇ ਹੀ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕਦੋਂ ਇਕ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਅੰਦਰੋਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਕਦੋਂ ਇਹ ਅੰਦਰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੋ ਰਹੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਛੁਪਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਆਮ ਹੀ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਐਸਾ ਕਰਦਿਆਂ ਦੇਖਦੇ ਹਾਂ। ਤੁਸੀਂ ਆਪ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਐਸਾ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਕ ‘ਖੁਸ਼ ਚਿਹਰਾ' ਬਣਾਈ ਰੱਖਿਆ ਹੈ ਜਦ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਅੰਦਰੋਂ ਇਸ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਉਲਟ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ। (ਜੇ ਸੱਚ ਪੁਛੀਏ, ਅੱਜ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਐਸਾ ਕੀਤਾ ਹੈ?)

ਤੁਸੀਂ ਅਕਸਰ ਕਿਸੇ ਵਿਆਹ ਵਿਚ ਜਾਂਦੇ ਹੋ ਜਿੱਥੇ ਤੁਹਾਡੇ ਜਾਨਣ ਵਾਲੇ ਅਨੇਕਾਂ ਪਹੁੰਚੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹਾਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛ ਸਕਦੇ ਕਿਉਂਕਿ ਡੀ. ਜੇ. ਉਤੇ ਸੰਗੀਤ ਇੰਨੀ ਜ਼ੋਰ ਦੀ ਵੱਜ ਰਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਕੰਨ ਪਾਟਦੇ ਹਨ। ਤੁਸੀਂ ਉਥੋਂ ਛੇਤੀ ਤੋਂ ਛੇਤੀ ਭੱਜੇ ਜਾਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਇਕ ਮੁਸਕਰਾਹਟ