ਹੀ ਜਾ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਡਰੰਮ ਜਿੱਡੇ ਢਿੱਡ 'ਚ ਮਾਰੀ। ਹਾਲ ਪਾਹਰਿਆ ਮੱਚ ਗਈ। ਕੁਝ ਪਲਾਂ 'ਚ ਮੈਂ ਦਰਜਨਾਂ ਵਾਰ ਦੋਧੀ ਦੇ ਢਿੱਡ 'ਤੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ। ਦੋਧੀ ਬੇਹੋਸ਼ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਮੈਂ ਅਤੇ ਬੱਬੀ ਉਸ ਨੂੰ ਬੇਹਤਾਸ਼ਾ ਕੁੱਟ ਰਹੇ ਸੀ। ਸਾਨੂੰ ਨਾਲ ਦਿਆਂ ਨੇ ਹਟਾਇਆ ਤੇ ਉੱਥੋਂ ਖਿਸਕਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਉੱਥੋਂ ਨਿਕਲ ਆਏ। ਮੇਰਾ ਗੁੱਸਾ ਦੇਖ ਕੇ ਅੱਜ ਸਾਰੇ ਹੈਰਾਨ ਸਨ। ਦਰਅਸਲ ਮੈਂ ਦੁਨੀਆਂ 'ਚ ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪਿਆਰ ਆਪਣੇ ਤਾਏ ਦੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਕਰਦਾ ਸੀ।

ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਮੈਂ ਸਕੂਲ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਆਉਂਣ ਲੱਗਾ ਤਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਅੱਜ ਨਾ ਜਾਹ ਪਰ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਦੀ ਨਾ ਮੰਨੀ। ਮੈਂ ਇੰਦਰਾ ਰੋਡ 'ਤੇ ਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੋਂ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਬੱਸਾਂ ਚੱਲਦੀਆਂ ਸਨ। ਮੈਂ ਇੱਕ ਦੁਕਾਨ 'ਚ ਲੁਕ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ ਦੋਧੀ ਵੀ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡਾਂ ਦਾ ਹੈ ਕੋਈ ਚੰਦ ਜ਼ਰੂਰ ਚਾੜ੍ਹੇਗਾ। ਹੋਇਆ ਵੀ ਉਹੀ। ਕੁਝ ਪਲਾਂ 'ਚ ਉੱਥੇ ਬੰਦੇ ਜੁੜਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ। ਮੈਂ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਪਰਿੰਦਾ ਕਸਾਈਆਂ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਆ ਡਿੱਗਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਚਾਰਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਸ਼ੇਰ ਵਾਂਗੂੰ ਦੁਕਾਨ 'ਚੋਂ ਨਿਕਲਿਆ ਤੇ ਗਿੱਦੜ ਵਾਂਗੂ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੀ ਗਲੀ ਵਿਚਦੀ ਦੌੜ ਪਿਆ। ਮੇਰੇ ਮਗਰ ਅਨੇਕਾਂ ਹੀ ਦੋਧੀ ਵਰੋਲਾ ਬਣਕੇ ਪੈ ਗਏ। ਦੋਧੀਆਂ ਦੇ ਰਾਜਦੂਤ ਮੋਟਰ ਸਾਈਕਲ ਮੇਰੇ ਪਿੱਛੇ ਘੂਕਦੇ ਆਉਂਣ ਤੇ ਮੈਂ ਆਵਦਾ ਐਕਸੀਲੇਟਰ ਨੱਪਦਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਦੋਧੀਆਂ ਦੇ ਮੋਟਰ ਸਾਈਕਲਾਂ ਦੀਆਂ ਅਵਾਜ਼ਾਂ ਸ਼ਾਦੀ 'ਚ ਵੱਜ ਰਹੇ ਕਿਸੇ ਫਟੀਚਰ ਬੈਂਡ- ਵਾਜੇ ਜਿਹੀਆਂ ਸੀ। ਲੋਕ ਦੱਸਦੇ ਆ ਕਿ ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਭੱਜ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਵੇਲੇ ਮੇਰੇ ਸਿਰਫ਼ ਅੱਧਾ-ਅੱਧਾ ਗਜ਼ ਲੰਮੇ ਵਾਲ ਹੀ ਦਿੱਸ ਰਹੇ ਸਨ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਿਹਾ, ਰਫ਼ਤਾਰ ਹੀ ਐਨੀ ਫੜ ਗਿਆ ਸੀ ਮੈਂ ਡਰਦਾ। ਵੈਸੇ ਇੱਕ ਗੱਲ ਪੱਕੀ ਹੈ ਕਿ ਪਿੱਛੇ ਵੱਢਖਾਣੇ ਪਏ ਹੋਣ ਤਾਂ ਸੁਸਤਲ ਬੰਦਾ ਵੀ ਘੋੜਾ ਬਣ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਗਰੀਸ ਮੁੱਕੇ ਵਾਲੇ ਗੋਡੇ ਵੀ ਮੁਲਾਇਮ ਬੈਰਿੰਗ ਵਾਂਗਰ ਗਿੜ ਖਲੋਂਦੇ ਆ। ਮੈਂ ਬੰਦ ਗਲੀਆਂ ਅਤੇ ਭੀੜ ਵਾਲੇ ਬਾਜ਼ਾਰਾਂ 'ਚੋਂ ਭੱਜਦਾ ਇੱਕ ਬਾਣੀਏ ਯਾਰ ਦੀ ਦੁਕਾਨ 'ਚ ਜਾ ਲੁਕਿਆ ਪਰ ਬਾਹਰ ਡੇਢ ਸੌ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਬਾਣੀਆ ਜਰਕ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ ਯਾਰੀ ਦੇ ਦਾਅਵੇ ਕ੍ਰਿਪਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਲਿਸ਼ਕੋਰਾਂ ਨਾਲ ਅੰਨ੍ਹੇ ਹੋ ਗਏ। ਮੈਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇਰ ਕੀਤਿਆਂ ਦੋਧੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚਦੀ ਫੇਰ ਸਪੀਡ ਚੁੱਕ ਦਿੱਤੀ। ਫੜਲੋ ਫੜਲੋ ਹੋ ਗਈ। ਮੈਂ ਭੱਜਦਾ-ਭੱਜਦਾ ਸ਼ਹਿਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਿਆ ਪਰ ਥ੍ਰੀ ਵੀਲਰਾਂ ਤੇ ਰਾਜਦੂਤਾਂ ਨੇ ਮੇਰਾ ਖਹਿੜਾ ਨਾ ਛੱਡਿਆ। ਉਸ ਦਿਨ ਮੈਂ 18 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੇ ਕਰੀਬ ਭੱਜਕੇ ਜਾਨ ਬਚਾਈ, ਉਹ ਵੀ ਸ਼ਾਇਦ ਨਾ ਬੱਚਦੀ ਜੇ ਕਿਤੇ ਸ਼ਾਮ ਨਾ ਪੈਂਦੀ। ਮੈਂ ਗਵਾਂਢ ਪਿੰਡ 'ਚ ਇਕ ਯਾਰ ਦੀ ਢਾਣੀ (ਬਹਿਕ) 'ਤੇ ਬੈਠੇ ਬੱਬੀ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾ ਕੇ ਵਿੱਥਿਆ ਸੁਣਾਈ। ਇਸ ਵਾਰ ਭੱਜਣ 'ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਲਾਹਨਤਾਂ ਨਹੀਂ ਪਈਆਂ ਸਗੋਂ ਸ਼ਾਬਾਸ਼ੀ ਮਿਲੀ। ਚਾਰ ਕੁ ਦਿਨ ਅਸੀਂ ਖੇਤਾਂ 'ਚ ਪਏ ਰਹੇ। ਵੈਸੇ ਇਹ ਸਾਡੀ ਰਣਨੀਤੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਲੜਾਈ ਦਾ ਕਾਰਨਾਮਾ ਕਰਕੇ ਅਸੀਂ ਰੂਪੋਸ਼ ਹੋ ਜਾਂਦੇ। ਫਿਰ ਸਾਡੀ ਇਹ ਫ਼ਰਾਰੀ ਖੇਤਾਂ 'ਚ ਕੱਟੀਦੀ। ਰੋਟੀਆਂ ਆ ਕੇ ਇੱਕ ਜਣਾ ਲੈ ਜਾਂਦਾ, ਬੱਸ ਖਾਲਿਆਂ 'ਚ ਪਏ ਸਿਗਰਟਾਂ ਫੂਕੀ ਜਾਂਦੇ। ਸ਼ਰਾਬ ਸਾਡੇ ਪਿੰਡਾਂ 'ਚ ਲੋਕ ਖੇਤਾਂ 'ਚ ਆਮ ਕੱਢਦੇ। ਅਸੀਂ ਕੇਨੀ ਭਰਾ ਕੇ ਕੋਲ ਰੱਖ ਲੈਂਦੇ ਤੇ ਪੀਤੀ ਜਾਂਦੇ। ਦੋਧੀਆਂ ਨਾਲ ਹਫ਼ਤੇ ਕੁ ਬਾਅਦ ਰਾਜ਼ੀਨਾਮੇ