ਗਿਆ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਰੰਮੀ ਨੇ ਮਾਮੇ ਕਾ ਭਈਆ ਬੜਕਾ ਦਿੱਤਾ। ਸਵੇਰ ਹੋਈ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਸਰੀਰ ਟੁੱਟਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਮੈਂ ਮਾਮੇ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਇਹ 'ਨਾਗਣੀ' ਛੱਕਦੇ। ਉਹਨੇ ਲਿਫਾਫਾ ਕੱਢਿਆ ਤੇ ਰੰਮੀ ਟੁੱਟ ਪਿਆ। ਲਾਟੂ ਜਿੰਨੀ ਤੋੜ ਕੇ ਰੰਮੀ ਤਾਂ ਹਲਕ 'ਚ ਸੁੱਟ ਗਿਆ ਮੈਂ ਵੇਖਦਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਦਰਅਸਲ ਮੈਂ ਮਾਮੇ ਤੋਂ ਪੜ੍ਹਦਾ ਰੱਖਦਾ ਸੀ। ਮਾਮਾ ਪਾਣੀ ਲੈਣ ਭੱਜਾ ਤਾਂ ਰੰਮੀ ਨੇ ਮੂੰਹ 'ਚੋਂ ਗੋਲਾ ਕੱਢ ਕੇ ਅੱਧੀ ਮੈਨੂੰ ਦੇ ਕੇ ਅੱਖ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਰੰਮੀ ਤਾਂ ਜਾਦੂਗਰ ਨਿਕਲਿਆ ਪੂਰਾ। ਅਸੀਂ ਤੁਰਨ ਲੱਗੇ ਤਾਂ ਮੈਂ ਮਾਮੇ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਰੰਮੀ ਨਾਲ ਆਇਆ ਸੀ ਇਹਦੇ ਪੈਸੇ ਡਿੱਗ ਪਏ ਆ ਕੋਈ ਆਰਥਿਕ ਮਦਦ ਕਰ ਇਹ ਜਾਂਦਿਆਂ ਤੈਨੂੰ ਪੈਸੇ ਭੇਜ ਦੋਵੇਗਾ। ਉਸ ਨੇ ਨੋਟਾਂ ਦੀ ਗੁੱਟੀ ਕੱਢ ਲਈ ਤੇ ਗਿਣਨ ਲੱਗਾ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਦੋ ਸੋ ਕਿਰਾਇਆ ਲੱਗਣਾ ਹੈ ਰੰਮੀ ਪੰਜ ਕੁ ਸੌ ਲਵੇਗਾ ਪਰ ਜਦੋਂ ਵੀਹ-ਪੱਚੀ ਨੋਟ ਸੋ ਸੋ ਵਾਲੇ ਗਿਣੇ ਗਏ ਤਾਂ ਰੰਮੀ ਚੀਕਿਆ "ਬੱਸ ਮਾਮਾ। ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਪਹੁੰਚ ਜਾਵਾਂਗੇ।" ਪਟਿਆਲੇ ਅੱਡੇ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਕੇ ਮੈਡੀਕਲ ਤੋਂ 'ਕੋਟਾ' ਲੈ ਕੇ ਅਸੀਂ ਬੱਸ 'ਚ ਬੈਠ ਗਏ। ਜਦੋਂ ਉਤਰੇ ਤਾਂ ਰੰਮੀ ਦੇ ਪੈਰਾਂ 'ਚ ਲੀ ਕੂਪਰ ਦੇ ਨਵੇਂ ਬੂਟ ਸੀ। ਮੈਂ ਪੁੱਛਿਆ "ਇਹ ਕਿੱਥੋਂ?" ਉਹ ਅੱਖ ਮਾਰ ਕੇ ਕਹਿੰਦਾ "ਕੋਈ ਲਾਹ ਕੇ ਸੀਟ 'ਤੇ ਪੈਰ ਧਰਕੇ ਸੁੱਤਾ ਸੀ ਆਪਾਂ ਦੂਜੇ ਰੱਖ 'ਤੇ ਆਹ ਅੜਾ ਲਿਆਂਦੇ।" ਤੀਜੀ ਵਾਰ ਵੀ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਮੈਂ ਰੰਮੀ ਨਾਲ ਹੀ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਵਾਰ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਜੰਗਲੀ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਰੰਮੀ ਦਾ ਪਾਸਪੋਰਟ ਬਨਵਾਉਂਣ ਗਏ ਸੀ।