ਲੱਗੇ। ਮੈਂ ਆਖਿਆ "ਬਣਾ ਦਿਉ ਕੇਸ ਹਰ ਤਾਰੀਕ” ਤੇ ਹਾਥੀ ਪੇਸ਼ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਦਾਲਤ 'ਚ । ਲਿਆਇਆ ਕਰੋਗੇ ਹਰ ਤਰੀਕ 'ਤੇ ਇਹਨੂੰ ?" ਉਹ ਡਰ ਗਏ ਤੇ ਹਾਥੀ ਲੈ ਕੇ ਚੱਲਦੇ ਬਣੇ। ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਰੰਗ-ਤਮਾਸ਼ੇ ਅਸੀਂ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸੀ। ਪਿੰਡ 'ਚ ਸਾਡੀਆਂ ਝੜਪਾਂ ਵੀ ਆਮ ਹੁੰਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ।

ਦਸੰਬਰ ਦਾ ਮਹੀਨਾ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਧੁੰਦਾਂ ਪੈਣੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਧੁੰਦਾਂ ਵੀ ਅਜਿਹੀਆਂ ਕਿ ਸੂਰਜ ਗਾਇਬ ਹੀ ਹੋ ਗਿਆ ਜਿਵੇਂ ਪੰਜਾਬ 'ਚੋਂ ਗਿਰਝਾਂ ਅਲੋਪ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਇਕ ਦਿਨ ਸ਼ਿੰਦਾ ਤੇ ਜੰਗਲੀ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਏ। ਸ਼ਿੰਦਾ ਗੁੱਟ ਜਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਪਰ੍ਹਾਂ ਖੜ੍ਹਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਜੰਗਲੀ ਮੇਰੇ ਗਲ ਲੱਗ ਕੇ ਰੋ ਪਿਆ। ਜੰਗਲੀ ਨੇ ਵਾਸਤਾ ਪਾ ਕੇ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਅੱਠ ਹਜ਼ਾਰ ਰੂਪੈ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਬਾਅਦ ਫੀਸ ਭਰਨੀ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਭਰਨ ਦੀ ਸੂਰਤ 'ਚ ਉਹਦਾ ਫਾਈਨਲ ਸਮੈਸਟਰ ਯੌਥ ਜਾਣਾ ਸੀ ਪਰ ਬਦਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਆਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜੰਗਲੀ ਘਰ ਤੋਂ ਫੀਸ ਲਿਆਇਆ ਸੀ ਜੋ ਇਹ ਛਕਾ-ਛਕਾਈ ਕਰ ਗਏ। ਮੈਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਰਲਣ ਤੋਂ ਤੋਬਾ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਸੀ ਪਰ ਸਾਹਾਂ ਤੋਂ ਪਿਆਰੇ ਯਾਰਾਂ ਦੇ ਹੰਝੂ ਕਿੱਥੇ ਪੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਆ ? ਮੈਂ ਜੰਗਲੀ ਨੂੰ ਗਲ ਲਾਇਆ ਤੇ ਕਿਹਾ "ਫ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕਰ ਜੰਗਲੀ ! ਆਪਾਂ ਲਾਉਨੇ ਆਂ ਕੋਈ 'ਪੈਂਚਰ'।" ਮੈਂ ਕਈ ਯਾਰਾਂ ਕੋਲੋਂ ਪੈਸੇ ਪੁੱਛੇ ਪਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਲੜ ਨਾ ਫੜਾਇਆ। ਫਿਰ ਇੰਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਪ ਹੀ ਰਾਜ਼ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਕਿ ਕੁੱਤਿਆਂਵਾਲੀ ਵਾਲੇ ਸੱਤੀ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਇੱਕ ਕੰਮ ਦੱਸਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇੱਕ-ਦੋ ਵਾਰ ਟ੍ਰਾਈ ਵੀ ਕੀਤੀ ਪਰ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਬਣੀਂ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ "ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ ਕੰਮ ਕੀ ਐ?" ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੰਮ ਦੱਸ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਜਿਸ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਟ੍ਰਾਈ ਕੀਤੀ ਹੈ ਉਹ ਇਕ ਜਣਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਚੱਲੋ। ਛਿੰਦਾ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਅਸੀਂ ਸਵੇਰੇ ਸਾਢੇ ਨੌਂ ਵਜੇ ਚਾਲੇ ਪਾ ਦਿੱਤੇ। ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਸਿਰਫ ਪੰਜਾਹ ਰੂਪੈ ਸਨ। ਅਸੀਂ ਤਿੰਨ ਲੀਟਰ ਪੈਟਰੋਲ ਪੁਆ ਲਿਆ (ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ (1998) ਦੀ ਇਹ ਗੱਲ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਿਨਾਂ 'ਚ ਪੈਟਰੋਲ 15 ਕੁ ਰੂਪੇ ਹੋਇਆ ਕਰਦਾ ਸੀ) ਤੇ ਪੰਜਾਂ ਦੇ ਕੈਪਸੂਲ ਖਾ ਲਏ। ਰਸਤੇ 'ਚ ਛਿੰਦੇ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਲੱਗ ਗਿਆ ਕਿ ਇਹਦੀ ਟਿੰਬਰੀ ਟਾਈਟ ਹੋ ਗਈ ਹੈ।

ਇੱਕ ਘੰਟਾ ਸਫ਼ਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਟਿਕਾਣੇ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਇਹ ਅਬੋਹਰ ਦੇ ਦੋ ਪਿੰਡਾਂ ਦਾ ਵਿਚਾਲਾ ਸੀ। ਇਕ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਚੜ੍ਹਦੇ ਤੇ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਛਿਪਦੇ ਪਾਸੇ ਅਸੀਂ ਤਿੰਨ ਕੁ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਛਟੀਆਂ (ਨਰਮੇ ਦਾ ਬਾਲਣ) ਦੇ ਢੇਰਾਂ 'ਚ ਖੜ੍ਹ ਗਏ। ਖੜ੍ਹੇ ਅਸੀਂ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਕਿ ਸੜਕ ਤੋਂ ਲੰਘਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਸਾਨੂੰ ਦਿੱਸਦੀਆਂ ਰਹਿਣ। ਧੁੰਦ ਅੰਤਾਂ ਦੀ ਸੀ। ਠੰਢ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਠੁਰ-ਠੁਰ ਕਰ ਰਹੇ ਸੀ । ਮੈਂ ਬਾਲਣ ਇਕੱਠਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਯਾਮੇ ਦੀ ਟੈਂਕੀ 'ਚੋਂ ਥੋੜ੍ਹਾ ਪੈਟਰੋਲ ਕੱਢ ਕੇ ਅੱਗ ਬਾਲ ਲਈ। ਸਿਗਰਟ ਦੇ ਦੇ ਕਸ਼ ਖਿੱਚੇ ਕਿ ਸ਼ਿੰਦਾ ਬੋਲਿਆ "ਓਹ ਗਿਆ।" ਸ਼ਿੰਦੇ ਨੇ ਯਾਮੇ ਨੂੰ ਕਿੱਕ ਮਾਰੀ ਤੇ ਮੈਂ ਚੀਤੇ ਦੀ ਫੁਰਤੀ ਨਾਲ ਪਿੱਛੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਯਾਮ੍ਹਾ ਜੈਟ ਹਵਾਈ ਜਹਾਜ਼ ਵਾਂਗੂੰ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਸ਼ਿੰਦੇ ਨੇ ਸਕੂਟਰ ਸਵਾਰ ਜੋ ਸਾਡਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਸੀ ਨੂੰ ਬਰਾਬਰ ਜਾ ਕੇ ਲੱਤ ਮਾਰੀ। ਮੈਂ ਝਟਕੇ ਨਾਲ ਪਿੱਛੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਪਿੱਛੇ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਸਕੂਟਰ ਸਵਾਰ ਸਮਝ ਗਿਆ ਕਿ 'ਮਾਸ' 'ਤੇ 'ਗਿਰਝਾਂ' ਟੁੱਟ ਪਈਆਂ। ਉਸ ਨੇ ਸਕੂਟਰ ਫੁਰਤੀ ਨਾਲ ਪਿੱਛੇ