ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਸਵੇਰੇ ਅਸੀਂ ਸੁਲਤਾਨਪੁਰ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹ ਗਏ ਪਰ ਜਾਂਦਿਆਂ ਅਸੀਂ ਬੱਬੀ ਨੂੰ ਸਮਝਾ ਗਏ ਕਿ ਨਾ ਤਾਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਿਓ ਤੇ ਨਾ ਪੇਸ਼ ਹੋਇਓ।

ਅਸੀਂ ਸੁਲਤਾਨਪੁਰ ਲੋਧੀ ਆ ਗਏ। ਕੋਈ ਆੜ੍ਹਤੀਆ ਸੀ ਜਿਸ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਦਾ ਰੋਲਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਸ਼ਰਾਬ ਲਿਆ ਦਿੱਤੀ । ਸੱਬੀ ਦੋ ਕੁ ਪੈੱਗ ਲਾ ਕੇ ਸੋ ਗਿਆ ਪਰ ਮੈਨੂੰ ਸ਼ਰਾਬ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚੜ੍ਹ ਰਹੀ। ਮੈਂ ਇਕ ਬੋਤਲ ਹੋਰ ਮੰਗਵਾ ਲਈ। ਸਾਰੀ ਰਾਤ ਪੀਂਦਾ ਰਿਹਾ। ਸਵੇਰੇ ਤਿੰਨ ਕੁ ਵਜੇ ਮੈਂ ਸੌਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਪਰ ਅਚਾਨਕ ਮੇਰੇ ਕਾਲਜੇ ਨੂੰ ਖੋਹ ਪੈਣ ਲੱਗ ਪਈ। ਮੈਂ ਸੱਬੀ ਨੂੰ ਉਠਾਇਆ ਤੇ ਆਖਿਆ ਕਿ ਆਪਾਂ ਵਾਪਸ ਚੱਲੀਏ। ਪੁੱਛਣ 'ਤੇ ਮੈਂ ਸੱਥੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਰਾ ਮਨ ਖ਼ਰਾਬ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਛੇ ਕੁ ਵਜੇ ਬੱਸ ਅੱਡੇ ਤੋਂ ਬੱਸ ਫੜ ਲਈ ਤੇ ਦੁਪਿਹਰੇ ਇੱਕ ਵਜੇ ਦੇ ਕਰੀਬ ਮਲੋਟ ਆ ਗਏ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇੰਦਰਾਂ ਰੋਡ 'ਤੇ ਆਏ ਤਾਂ ਜੁਆਕ ਜਿਹਾ ਸ਼ੀਲੀ ਚਾਹ ਵਾਲਾ (ਜੋ ਹੁਣ ਦੁਨੀਆਂ 'ਚ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। ਅੱਗੋਂ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਆਖਣ ਲੱਗਾ "ਤੈਨੂੰ ਕੁਝ ਪਤਾ ਲੱਗਾ?" ਮੈਂ ਕਿਹਾ "ਨਹੀਂ।" ਉਸ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਕੇ ਕਿਹਾ "ਬੌਬੀ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ।" ਮੇਰੇ ਸਾਹ ਥੰਮ ਗਏ, ਅੱਖਾਂ ਪਥਰਾ ਗਈਆਂ, ਜਿਸਮ ਬੇਜ਼ਾਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਨਿਢਾਲ ਹੋ ਕੇ ਸੜਕ 'ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ। ਸੱਬੀ ਨੇ ਸੰਭਾਲਿਆ। ਪਿੰਡ ਆਏ ਤਾਂ ਸਾਢੇ ਛੇ ਫੁੱਟ ਦਾ ਬੱਬੀ ਟਰੱਕ 'ਚੋਂ ਲਾਹਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਬੱਬੀ ਜੋ ਮੌਤ ਨੂੰ ਮਖੌਲ ਕਰਦਾ ਸੀ ਅੱਜ ਮੌਤ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹੋ ਕੇ ਕਫ਼ਨ 'ਚ ਲਿਪਟਿਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਉੱਚੀ ਦੇਣੀ ਲੋਰ ਮਾਰੀ ਪਰ ਜਲਦੀ ਮੈਂ ਖੁਦ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲ ਲਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਪਿੰਡ ਵਾਲਿਆਂ ਸਾਹਮਣੇ ਮੈਂ ਟੁੱਟਣਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੁੰਦਾ। ਮੈਂ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਪਤਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਤੇਰੇ ਜਾਣ ਪਿੱਛੋਂ ਸਾਰਿਆਂ ਸਲਾਹ ਕਰਕੇ ਬੱਬੀ ਹੋਰਾਂ ਨੂੰ ਕਬਰਵਾਲਾ ਚੌਂਕੀ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਇਸ ਲਈ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਕਿ ਦੋਵੇਂ ਧਿਰਾਂ ਟਕਰਾਅ ਨਾ ਜਾਣ। ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਖ਼ਿਆਲ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕਬਰਵਾਲਾ ਚੱਕੀ ਦਾ ਇੰਚਾਰਜ ਸਾਡੇ ਘਰਾਂ 'ਚੋਂ ਲੱਗਦੇ ਤਾਏ ਦਾ ਸਾਲਾ ਸੀ। ਬੱਗੀ ਤੇ ਸੱਤੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਪੇਸ਼ ਕਰਵਾਉਂਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਤਿੰਨੇ ਇੱਕੋ ਥਾਂ 'ਤੇ ਬੈਠੇ ਸਾਂ ਤੇ ਮਾਮਾ (ਬਾਣੇਦਾਰ) ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਕਿ "ਜਾਉ! ਮੇਰੇ ਕੁਆਰਟਰ ਦੀ ਸਫਾਈ ਕਰ ਆਉ ਇੱਥੇ ਵਿਹਲੇ ਬੈਠੇ ਓ।" ਅਸੀਂ ਦੋਵੇਂ ਕਮਰਾ ਸਾਫ ਕਰਨ ਚਲੇ ਗਏ ਤੇ ਬੱਬੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪੈਰ 'ਤੇ ਸੱਟ ਲੱਗੀ ਆ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ। ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਵਾਪਸ ਆਏ ਤਾਂ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਕਿ ਬੱਬੀ ਭੱਜ ਗਿਆ ਪਰ ਅੱਧੇ ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਖ਼ਬਰ ਆਈ ਕਿ ਬੱਬੀ ਮਰ ਗਿਆ। ਪੈਰ 'ਤੇ ਸੱਟ ਤੇ ਬੱਬੀ ਭੱਜ ਗਿਆ? ਮੈਨੂੰ ਸ਼ੱਕ ਹੋਇਆ ਕਿ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਗੜਬੜ ਤਾਂ ਨਹੀਂ। ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਪਹਿਲਾਂ ਹਕੀਕਤ ਪਤਾ ਕਰਾਂਗਾ ਤੇ ਫੇਰ ਸਸਕਾਰ ਹੋਵੇਗਾ। ਜੇ ਕੋਈ ਗੜਬੜ ਹੋਈ ਤਾਂ ਫੇਰ ਇੱਥੇ ਸਸਕਾਰ ਇੱਕ ਨਹੀਂ ਕਈ ਹੋਣਗੇ। ਬੱਗੀ ਬਹੁਤ ਵਫ਼ਾਦਾਰ ਸਾਥੀ ਸੀ ਉਸ 'ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਕੀਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਾ ਸਕਦਾ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਚੌਂਕੀ 'ਚ ਕੋਈ ਮੁਲਾਜਮ ਹੋਰ ਹੈ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਫੇਰ ਜਿੱਥੇ ਬੱਬੀ ਆ ਕੇ ਡਿੱਗਾ ਅਸੀਂ ਉੱਥੋਂ ਪੈੜ ਕੱਢੀ। ਉਹ ਤਕਰੀਬਨ ਪੰਜ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਭੱਜ ਕੇ ਆਇਆ ਉਹ ਵੀ ਟਿੱਬੇ 'ਚ। ਜੂਨ ਦੇ ਮਹੀਨੇ 'ਚ ਤੱਤੀ ਰੇਤ 'ਚ ਏਨਾ