2. کوِال دے بّچے کاںواں دے آلھنے

کوِال کُکےںدی آ گای,

بولی پِآری پا گای,

جی وڑدِآں جی بھا گای,

اُّچڑ-اَو-چِّتی لا گای,

هُن جی ن لگدا آلھنے

روںدے نی ماپے پالنے ۔۱۔

 

بّچے اُڈاری ماردے,

کھا کھا تنُّکے پےار دے,

مگرے اواز سِدھاردے,

پر کااُں پھڑ پھڑ ماردے,

بنّھ بنّھ کے رکھدے آلھنے,

کردے انےکاں ٹالنے ۔۲۔

 

کھِّچ آ اگںموں پَے گای,

جو جی چُرا کے لَے گای,

اُّڈن هی اُّڈن دَے گای,

گھر-وّسناں کر چھَے گای,

واه لان چوگ کھُآلنے,

بّچے ن ٹھهِرن آلھنے ۔۳۔

 

کاں سوچدے بهِ رُّکھ تے,

بّچے اساڈی کُّکھ دے,

ساںجھی جُ سے دُّکھ سُّکھ دے,

نےڑے نهیں هُن ڈھُّکدے,

کںڈے کی اُگ پاے آلھنے ?

نِهُں ماپِآں جِن گھالنے ۔۴۔

کوِال هَے ون ون کُوکدی,

جادُو کٹک دے پھُوکدی,

هَے نَےں ِاشک دی شُوکدی,

چابک بِرهُں دی گھُوکدی,

سُںنجےں کرُو اے آلھنے,

رو رو کے جِگرے گالنے ۔۵۔

 

کاںواں بی سّد پچھانِآں,

کوِال نُوں کارن جانِآں,

مارن ِانھ جی ٹھانِآں,

لگ پاے دااُ تکانِآں,

پھٹکن ن دِن(دےن) لاگ آلھنے,

لڑدے نی ماپے پالنے ۔۶۔

 

دُوروں اَو لُک لُک بولدی,

دپھتر ِاشک دے کھولھدی,

کِّسے پُرانے پھولدی,

بّچِآں دے جی جھںجھولدی,

اَو تڑپھدے وِچ آلھنے,

آ پاے جّپھر جالنے ۔۷۔

 

کاں رهے واهاں لاںودے,

اَوڑک اُه اُّٹھ سِدھاںودے,

ماپے وتن بھُلاںودے,

کھِّچی دے مگرے دھاںودے,

رهِ گاے سُںنجےں آلھنے,

روںدے نی ماپے پالنے ۔۸۔

3. پھُّل گلے توں اُتارے جان لّگِآں ساایں لوکاں نُوں

پھُّل جو سِهرے وِچ پروتے هواے کِسے ساایں لوک دے گل پاے سن, جد سِهرا اُتارنلّگے تاں مانوں پھُّلاں نے اےه ارداس کیتی :-

سانُوں نا اُتار گلوں,

سانُوں نا وِسار دِلوں,

سّٹ نا اُتار سانُوں,

تےرے بِناں ساڈا کَون ?

ماپِآں توں نِکھڑ آاے,

آپنِآں توں وِچھُڑ آاے,

چھّڈ دےش وتن آاے,

نیویں کر آاے دھَون ۔

جِںد نےهُں توڑ آاے,

مَوت پرےم جوڑ آاے,

سُولی اُّتے پَےر رّکھ,

پَےر دھرے تُساں بھَون ۔

کِنّے هن سواس باکی ?

پلک جھلک جھاکی,

هُن ن وِچھوڑ سانُوں

پھےر نهیں ساڈا اَون ۔۱۔

 

وِّچ ساڈے اکل نا,

تُرن هاری شکل نا,

اسیں نیویں جِںدڑی هاں

لَےک تُساں جی دے نهیں ۔

گُناں والے لّکھ اےتھے,

پےار والے گھنےں سُهنے,

چڑھدِآں توں چڑھدِآں دے

جّتھے گِنے جاںدے نهیں ۔

هَےن پر ڈال لّگے,

جُڑے جِںد نال بَےٹھے,

پِّچھے نالوں نهیں ٹُّٹے,

آشرےوں گاے واںجے نهیں ۔

وِّچھُڑ جاں جان تُهاتھوں,

رهِن جےوںدے جاگدے اَو,

لَےںدے دیدار پھِر پھِر,

ڈالیاَوں اَو ٹُّٹے نهیں ۔۲۔

 

ڈالیآں توں ٹُّٹِآں دی,

لاج پال سّجناں اَو,

پِّچھے نالوں نےهُں ساڈا

سارا ای هَے ٹُّٹ گِآ ۔

زِںدگی دے تاگے نالوں

نےهُں اساں توڑ لیتا,

اّگا ساڈا سّجناں اَو

سارا هی نِکھُّٹ گِآ ۔

اّگوں پِّچھوں واںجِآں, ِاک

تےرے جوگے هو رِهاں دا,

تےرے پےار باجھوں پےار

جّگ دا هَے هُّٹ گِآ ۔

واستا ای سّجناں اَو !

اںگ لاای رّکھ سانُوں,

ساڈا آپا تےرے اُّتوں

گھول گھُںمِآ لُّٹ گِآ ۔۳۔

4. کرنے دی کھُشبو تے کرنے دی انکھُلھی کلی دی بات چیت

کرنے دی کھُشبُو کرنے دے ادھکھِڑے پھُّل نُوں جو اجے بںد کلی دی شکل وِچ هَے مانوں اںدروں هی آکھدی هَے :-

کھُشبو :-

جّپھی چھےتی کھولھ مااے !

بنّھ نا بهال سانُوں,

گودی تےری هور ساتھوں

بَےٹھا نهیں جاںودا ۔

پالِآ تے پوسِآ

سِآنِآں تُوں کیتا ٹھیک,

جُّسا ساڈا تےریآں

کلاایآں نهیں ماںودا ۔

تڑپ ِاک جاگی مَےں

اںدرے اُچھالے والی,

بَےٹھن نهیںاَوں دےںدی

هُن جی گھبراںودا ۔

موکلے تے وّڈے وّڈے

کھُّلھے کھُّلھے مںڈلاں دا,

سُهنا سُهنا سُپنا, هاِا !

سانُوں پِآ آںودا ۔۱۔

 

کلی دا آپنے اںدر پَےدا  هوای کھُشبو نُوں جُواب :-

کاهلیاے تے باهلیاے

مُٹِآر هوایاے بّچیاے نی !

بَےٹھ نی ارام نال

گودی-سُکھ مان لَے ۔

مےریآں کلاایآں وِچ

تےری هَے سلامتی نی,

گودی بَےٹھ, گودی بَےٹھ,

گودی-سُکھ سےان لَے ۔

گودوں گای, گای گای,

کھِںڈ کھِںڈ, کھِلر کھِلر,

کھِلر کھِلر, کھِںڈ کھِںڈ,

گُآچ جاسےں, جان لَے ۔

کھُّلھے کھُّلھے مںڈلاں دے

سُپنے جو آن تَےنُوں

سُپناں کر لَےنگے اَو

ساچی اے پچھان لَے ۔۲۔

 

کھُشبو دا کرنے دی کلی نُوں اںدروں جُواب :-

ورج کے بهال نا

تے مّتیں دے دے هوڑ نا,

چھّڈ ساڈا پّلا, نهیں,

نّس هُن جاواںگے ۔

سُپنے وِچ سُپنا ِاک

آوے سانُوں هور, مااے !

درشن ِاک هُںدے

اَوس درشن سماواںگے ۔

اُّچا اُّچا کھڑا کھُّلھا

آکھدے 'دِماگ' اُهنُوں,

کھُّلھ والے مںڈلیں

دیدار اُهدا پاواںگے ۔

ساڈی اَو اُڈیک کرے

کھڑا دِّسے مااے ! سانُوں,

پهُںچ اُهدے دےش

اُهدے اںک وِچ ماواںگے ۔۳۔

 

آکھدی اے اُّچی اُّچی ,

زور ِاک لاِا پےاری,

وینی موڑ مااُں والی

باهر اُّٹھ دھاای هَے ۔

کُوک کوای سُنی ناهیں,

مااُں گل گاُلی ناهیں,

واِا مںڈل کھےڈدی, هُن

کھُّلھے دےشیں آای هَے ۔

نّچدی تے ٹّپدی تے,

پُّچھدی هر کِسے, مانوں,

'پریتم دِماغ' والی,

دّس کِسے پاای هَے ۔

لپٹی دِماغ تاایں,

لپٹ اے سُگںدھ والی,

لپٹ سماای, پھےر,

مُڑکے نا آای هَے ۔۴۔

 

(کرنا نِںبُو جاتی دے پھُّلاں

نُوں کهِںدے هن)

5. کےلوں دے گل لگی وےل

دِاُدار, چیڑھ آد دی بھاںت وِچ ِاک رُّکھ نُوں کےلوں(کَےل) آکھدے هن ۔ ِاک وےل ِاس پر چڑھی هوای سی, ِاک اےالی وےل تروڑ مروڑ دھُوه دھاه کے هےٹھاں لاه رِها سی جو اپنے اّےڑ نُوں پاوے, وےل دی اےالی اّگے مانوں اُس وےلے دی پُکار ِاه هَے :-

 

هاِا ن دھریک سانُوں,

هاِا وے ن مار کھِّچاں,

هاِا ن وِچھوڑ, گل

لّگِآں نُوں پاپیآ !

هاِا, ن تُنُّکے ماریں !

کھِّچ ن پھٹّکے دے دے,

ورھِآں دی لّگی ساڈی

توڑ ن سراپیآ ۔

هاِا ن ولُوںدھریں وے !

سّٹیں ن اُتار بھُںنجےں,

سجن گلوں ٹُّٹِآں

هو جاساں ِاکلاپیآ !

مےرے هّڈ تان ناهیں,

سّکاں ن کھڑوِا پَےریں,

کھڑی سجن آسرے هاں,

ابلا مَےں اماپیآ !

پےارے ن وِچھوڑیاے وے

مِلے ن نِکھےڑیاے وے,

آسرے ن توڑیاے وے,

اوے ! پاڑیاے ن جوڑیآں ۔

وسل وےکھ کھیجھیاے نا,

اّڈ کر ریجھیاے نا,

ِاک هوایآں جِںدیآں دیآں

هُںدیآں نهیاَوں کوڑیآں ۔

وِّتھ والے جّگ وِچ

وِّتھاں پایآں چّپے چّپے,

اّڈ اّڈ سبھ کوای,

جوڑیآں نی تھوڑیآں ۔

وِّتھاں مےٹ ِاّکو هواے

اُهناں وےکھ ریجھناں وے

باهیں گلے لِپٹیآں

ن چاهیاے کدے توڑیآں ۔

6. کھےڑا

پھُل پھل دےنو هُّٹ گاے ِاک سںترے دے بُوٹے نُوں بالن لای وّڈھ کے لَے جا رهے سمےں دے دِل ترںگ:-

شاکھاں ِاک سںترے دیآ

وّڈھ کُهاڑے نال,

جاںدیآں لدیآں گّڈ تے

کهِںدیآں هو بےهال:-

 

جد ساں کھےڑے کھِڑدیآں

رهِںدیآں مُشک مچاِا

پھلدیآں جوبن مّتیآں

رسبھریآں رںگ لاِا ۔

 

آدر بھریآں اّکھیآں

چُںمن ساڈے پَےر,

جیبھاں سِپھت سلاه دیآں

آ آ مںگن کھَےر ۔

 

دِل جھُکدے آ ساهمنے

کھِڑدے لَے وِسماد,

چھُوت اساڈے کھےڑيوں

جگ نُوں کردی شاد ۔

 

چھڈِآ جد کھِڑنا اساں

رںگ رُوپ رس نال,

پھلنا پھُلنا چھّڈِآ

'هرے رهِن دا مال,

 

-تدوں کُهاڑا آ گِآ,

-پھِرِآ شاکھو شاخ,

جڑھ مُولوں وّڈھ ڈےگِآ,

ڈھےری کیتا خاک ۔

 

بالن بالن آکھ کے

لّد لِچّلے هاِا,

اَوهو هّتھ تںدُور نُوں,

وےکھو سهیاَو آِا !

 

جِهڑے کردے اساں دی

سےوا سن چِت لاِا

سُکھدے هُںدے سُّکھناں

ساڈی خَےر مناِا ۔

 

جِںد جِ ڈھهِدی کھےڑيوں

ڈھَے پَےںدی دےه نال,

جِںدڑی هَے جِاُں آسرا

ِاس دےهی دا لال !

تِاُں 'کھےڑا' هَے آسرا

ِاس جِںدڑی دا مال۔

کھےڑا جِںدڑی ِاک هن

ِاّک دُهاں دی چال۔

سُورت سدا کھِڑدی رهے

کدے ن مِلے گِڑاِا,

کھےڑا چھڈ کے ڈھّٹھِآں

کِتے ن مِلے ٹِکاِا ۔

7. چاںدنی

اُّچے پربتاں تے دِآراں ےا کےلوں دے برِّچھ هُںدے هن, جِنھاں دے پّتے سُوای واںگُو کھڑے هُںدے هن ۔ کھِڑی چاںدنی دیآں رِشماں دے ِانھاں پّتِآں تے پَےن سمےں دے دِل ترںگ:-

 

سُوایآں نالوں نِّکے نِّکے

چاںدنی دے پَےر سهیاَو,

کےلوں دیآں سُوایآں اُّتے

آن آن ٹِّکدے,

 

اےتھوں چھالاں مار ٹّپ

پَےن چِّٹے پّتھراں تے,

اَوتھوں کّد هےٹھ کھّڈ

پانی اُّتے ڈِّگدے,

 

لهِراں دے اُّتے اُّتے

تِل مِل کھےڈدے نی,

پولے پولے رّکھ رّکھ

ٹھُمک ٹھُمک ٹھِّکدے ۔

 

ناچ کرن پُونی اُّتے,

لاشاں مرن پَون وِچ,

چاںدنی دے نَےن اُّپر

چںد وّل تّکدے ۔

 

چںد بھرِآ پےار نال

تّکے ول چاںدنی دے,

تّکدا اے سارا سهیاَو !

اّکھ هی جے هو رِها ۔

 

چانن چںد دےںودا جے

چاننا اے آپ سارا,

چاننی دے چاننے نُوں

وےکھ ریجھ جے رِها ۔

چاننے دے رُوپ پےار

بھےجدا اے چاںدنی نُوں;

لگاتار 'پےار-میںه'

چںد هےٹھ دے رِها ۔

 

چاںدنی ن لوبھدی هَے

هےٹھاں کِسے پےار هور,

دھِآن چںد وِچ, کھِّچ

اُتاهاں من لَے رِها ۔

 

کھّڈاں ندی نلِآں تے

کھےتاں بناں جںگلاں تے,

شهِراں پِںڈاں سبھناں تے

چاںدنی هَے پَے رهی ۔

 

راجِآں امیراں تے غریباں

پاپی پُنّیآں دے,

سارِآں دے دوارِآں تے

چاننا هَے دے رهی ۔

 

وےاپی سارے دِّسدی پَے

کھچِت کِسے وِّچ ناںهِ,

دھےان لاياں چںد وِچ

'چںد-کھِّچ' پَے رهی ۔

 

چںد پےارے چاںدنی نُوں,

چاںدنی کھِچیوے چںد,

وّس ماتلوک سواد

ارشاں دا جے لَے رهی ۔

(پےارے=پِآر کردا هَے۔

ماتلوک=دھرتی تے)

8. جمناں کلگیآں والے دے دیدار دی سِّک وِّچ:-

پااُںٹا اُه رمنیک تھاں هَے جِّتھے جمناں پهاڑ تے دُون نُوں چھّڈ مَےدانیں داخل هون لّگدی هَے ۔ کلگیآں والے نے اےتھے ڈےرا لايا, کوٹ تے ٹِکانا پايا تے کُچھ کال بڑے انںد وِچ رهے ۔ جمناں وِچ اٹھکھےلیآں کردے, کِنارے تے دیوان سجااُںدے, کیرتن هُںدے تے آپ ناد کردے هُںدے سے ۔ کِتنی کاوے رچنا اےتھے هی هوای ۔ جمنا اَودوں دی مانوں آپ دے پِآر وِچ بِرهوں سِر چاای هُن تک آپ دی تلاش وِچ هَے ۔ اُسدے پرےم رس آاے دِل ترںگ ِاس کوِتا وِچ اںکِت هن:-

جمنا:-

جیاُںدا سی , ِاک سهیاَو !

پااُںٹے ٹِکانے مےرے,

سماں هويا ڈھےر سارا

آن اےتھے نھا گِآ ۔

 

کھِڑِآ اُه ٹُردا آوے

اُّچھل کے چھالاں مارے

چااُ بھر مارے ٹُّبھی

تاریآں بھی لا گِآ ۔

 

کھےڈدا کھِڈاںدا سهیاَو !

پِڑ سی جماںدا سهیاَو!

هّسدا هساںدا سهیاَو !

رںگ سی جما گِآ ۔

 

مِّٹھی مِّٹھی, پےاری پےاری,

کالجے نُوں دھُون والی,

کھِّچ کے هلُون والی

وینا سی وجا گِآ۔۔۱۔۔

 

نےهُں سی لگا کے سهیاَو!

کالجا چُراکے سهیاَو !

کھِّچ دا تنُّکا لا کے

آپا نی چھِپا گِآ ۔

 

ڈھُوںڈ اُهدی پای مَےنُوں,

دھاای دھاای پھِراں سهیاَو,

اُچے نیوےں تھااُں جاِا !

سارے مَےں پُچھا لِآ ۔

 

بھَےناں توں مَےں پُّچھ هاری

رل مِل ٹول کیتی,

تھل ڈھںڈ گایآں ساگر

سمُںد سارا بھالِآ ۔

بھال ساری گای اَےوےں

دھرتی تے مِلے ناهیں,

پَون موڈھے چڑھی پھےر

ڈھُوںڈن سِر چا لِآ۔۔۲۔۔

 

دےش دےش, دُآر دُآر,

کھںڈ کھںڈ, گلی, کُوچے,

اُّچی اُّچی اُّڈ اُّڈ

نیجھ لا تکا لِآ ۔

 

هںڈھ هںڈھ, اُّڈ اُّڈ,

لّبھ لّبھ سارے تھااُں,

نِکھُّٹی نے هِمالے دا

آ آسرا تکا لِآ۔

 

پَون دا سرُوپ چھّڈ

پانی والے رُوپ آای,

پھےر اُسے جّگ وِچ

ڈھُوںڈن سِر چا لِآ ۔

 

اُهنیں اُهنیں راهیں آای,

ٹھںڈھی ٹھار نویں نویں,

نواں اَوهو رُوپ دھار

نوےں سِرے بھالِآ ۔۔۳۔۔

 

بھالدی پهاڑ گھاٹی

"پااُںٹے" مَےں پھےر آای,

تّک ساری لاںبھ

سُهنے نُوں سںبھالِآ !

 

اُتاولی سںبھالدی مَےں

بھالدی تے پُّچھدی نُوں

مِلے نهیں کِسے تھااُں

رُوپ نا دِکھالِآ۔

هرےانڑی باُرانڑی مَےں

تاںگھ بّدھی ٹُری جاواں,

تُری جاواں, تُری جاواں,

تُرن نےهُں لگا لِآ۔

 

جلے ناهیں تھلے ناهیں

کِتے مُڑکے مِلے ناهیں,

پَون ساری پھول ماری

جگت سارا بھالِآ۔۔۴۔۔

 

کای وار تھلے آای

پھےر جل گای دھاای,

واِا مںڈل اُّڈ پھےر

گےڑ سارے لا لِآ ۔

 

ورھے تے مهینے بیتے

سدیآں نے راه لیتے,

مَےں بی کای گےڑ کیتے

تھهُ کِتوں ناںه پِآ ۔

 

جوگی اتے جتی آاے

گِآنی تے تپی آاے,

گھالیآں انےکاں دا هَے

پھےرا اےتھے آ پِآ ۔

 

پُّچھِآں دسان سارے

آتماں دا پتا دےن,

آکھن: 'ارُوپ هو کے

جوتی هَے سما گِآ ۔۔۵۔۔

 

'ارشاں 'چ نُور اُهدا,

'کُرشاں 'چ جوت اُهدی

'دھرتی پر چاننا

ارُوپ هَے جگا گِآ' ۔

 

پَےںدی هواُو جوگیآں نُوں

ٹھںڈھ اَےداں آکھ لوکو !

مَےنُوں تاں تسّلی اَےاُں

کوای نا بنھا گِآ ۔

 

اَوهو هووے رُوپ پےارا,

باںکی اَو نُهار هووے,

تےج جبھے پےار والا

رُوپ جو دِکھا گِآ۔

 

کلگی پرکاش هووے

تیر تے کمان سُهوے,

موهن هاری آن هووے

بان جو بنا گِآ۔۔۶۔۔

آوے دھاِا دھاِا اَوداں,

چھالاں مار ترے اَوداں,

ٹُّبھیآں لگاِا کھےڈے,

کدے جِاُں کھِڈا گِآ۔

 

رںگ آ جماوے اَوداں,

کیرتن سُناوے اَوداں,

ویناں وی وجاوے اَوداں,

کدے جِاُں وجا گِآ ۔

 

سانُوں ٹھںڈھ پوے تاهیاَوں ۔

سواد دِل رمےں سهیاَو !

اںگ اںگ کھِڑے سهیاَو,

آپ جِاُں کھِڑا گِآ۔

 

اَےداں جے ن آونا سُو,

لُک کے ترساونا سُو,

رُوپ نا دِکھاونا سُو,

اےهو سُو جے بھا گِآ۔۔۷۔۔

 

تاں مَےں بی هاں رزا رازی

سِر دھڑ لّگی بازی,

ڈھُوںڈ مےری سدا تازی

نےم ِاه بنا لِآ۔

 

اَوسے رںگ درس لَےنے

اَوسے رُوپ پرسنا هَے,

اَووےں وےکھ سرسنا هَے

دھرم ِاه دھرا لِآ۔

 

جُگ جُگ, جنم جنم,

سدی سدی, دَور دَور,

رهے جے اُه اُتھے جِّتھے

ڈےرا سُو لگا لِآ ۔

 

سںبھال اساں چھّڈنی ناں

بھال کدے تےاگنی ناں,

سِّکن تے ترسنا تے

روونا جی لا لِآ ۔۔۸۔۔

 

'دھےان' رکھاں رُوپ پےارے

'نام' پےارا جاپ جاپاں

'کھِّچ' وِچ کھِّچی رهاں

'پےار' جی وِنھا لِآ ۔

اےداں اےداں ٹُری جاناں,

جلوں تھل, تھلوں جل,

جلوں پَون, پَونوں تھل,

جوگی کںم چا لِآ۔

 

جمناں نِمانی والے

وَےن سهیاَو سُنی جانےں

رَےن دِن لّگی ٹول

جھاکا ِاک پا لِآ ۔

 

'جیاُںدا' دیدار سهیاَو

ِاک وےر پايا ساجے

تد دی دیدار موهی

آپا مَےں مُها لِآ ۔۔۹۔۔

 

ديو نی اسیس کوای,

ترس آوے 'جیاُںدے' نُوں,

رُوپ دھار پھےر آوے

بِرهُں جو بھچھا گِآ۔

 

مَےں هاں نِمانی نیویں,

رُوپ هَے ستھُول مےرا

دےش اَوهدے پهُںچ ناهیں

نُور جو وسا رِها ۔

 

اَوسے نُوں ترس آوے

مِهر دھار هےٹھ آوے

دِّسدے-دیدار' لےاوے

درس جو دِکھا گِآ۔

 

لّل اےهو جے لگی سانُوں,

مںگ ساڈی سدا اےهو,

هوِاگا دِآل جِهڑا

چاٹ سانُوں لا گِآ ۔۔۱۰۔۔

9. بِنپھشاں دا پھُّل

بِنپھشاں دے ڈاڈھے کھُشبُودار پھُّل پهاڑاں وِچ اسَے (کھُدرَو) تے مَےدانی پںجاب وِکھے باغاں وِچ لگااے هواے سِآلے وِچ کھِلدے هن, پهاڑاں وِچ اےه نزر ن کھِچن والے ڈھںگ اُّگدے وّدھدے هن, پھِر وی لوکیں جا توڑدے هن, ِاسدے ٹُّٹن سمےں دے دِل ترںگ ِانھاں ستراں وِچ اںکِت هن :-

مِری چھِپی رهے گُلزار,

مَےں نیواں اُّگِآ;

کُای لگے ن نزر ٹپار,

مَےں پربت لُّکِآ,

مَےں لِآ اکاشوں رںگ

جُ شوخ ن ونّ دا;

هاں, دھُروں غریبی مںگ,

مَےں آےا جگت تے ۔

مَےں پیآں ارش دی ترےل,

پلاں مَےں کِرن کھا;

مےری نال چاںدنی کھےل,

رات رل کھےلیاے ۔

مَےں مست آپنے هال,

مگن گںدھ آپنی;

هاں, دِن نُوں بھَورے نال

بِ مِلنوں سںگدا ۔

آ شوخی کرکے پَون

جدوں گل لّگدی,

مَےں ناهِں هِلاواں دھاُن

واج ن کّڈھدا ۔

هو, پھِر بی ٹُّٹاں, هاِا !

وِچھوڑن واليو ۔

مےری بھِنّی ِاه خُشبوِا

کِوےں ن چھِّپدی ۔

مِری چھِپے رهِن دی چاهِ,

تِ چھِپ ٹُر جان دی;

ها, پُوری هُںدی ناںهِں,

مَےں ترلے لَے رِها ۔