ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਕੇਹੀ ਤੁਧ ਕੀਤੀ
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਕੇਹੀ ਤੁਧ ਕੀਤੀ, ਮਿਰੇ ਸਾਸ ਲਬਾਂ ਪਰ ਆਏ ।
ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਾਂ ਹੋਵੇ ਜਗ ਰੁਸਵਾ, ਤੇ ਹੁਇਆ ਖਾਮੋਸ਼ ਨ ਜਾਏ ।
ਮੈਂ ਕਰ ਸ਼ਰਮ ਡਰਾਂ ਵਿਚ ਵੇਹੜੇ, ਅਤੇ ਬਿਰਹੋਂ ਢੋਲ ਵਜਾਏ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਫੀਲ ਵੜੇ ਜਿਸ ਵੇਹੜੇ, ਭਲਾ ਕਿਚਰਕੁ ਕੋਈ ਲੁਕਾਏ ।
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਕਿਹੇ ਦਿਨ ਆਹੇ
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਕਿਹੇ ਦਿਨ ਆਹੇ, ਜਦ ਹੱਸ ਹੱਸ ਲੈ ਗਲਿ ਮਿਲਦੇ ।
ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਬੇਪਰਵਾਹੀ ਕਰਦਾ, ਸਾਨੂੰ ਡਾਹ ਲਗਣ ਤਿਲ ਤਿਲ ਦੇ ।
ਤਸਬੀ ਦੇਖ ਨਾਹੀਂ ਹੱਥ ਸਾਡੇ, ਅਸਾਂ ਦਾਗ਼ ਰਖੇ ਗਿਣ ਦਿਲ ਦੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਧੋਵਣ ਬਹੁਤ ਔਖੇਰਾ, ਪਰ ਦਾਗ਼ ਨ ਦਿਲ ਤੋਂ ਹਿਲਦੇ ।
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਮਹੂਰਤ ਕਰ ਲੈ
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਮਹੂਰਤ ਕਰ ਲੈ, ਅੱਜ ਨਾਲਿ ਅਸਾਂ ਮੁਖ ਹੱਸਕੇ ।
ਬਿਜਲੀ ਰੋਜ਼ ਨਹੀਂ ਝੜ ਹੋਵੇ, ਅਤੇ ਮੇਘ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਲਸ਼ਕੇ ।
ਜਾਂ ਮੁੜਿ ਫੇਰਿ ਜਵਾਨੀ ਆਵੇ, ਅਤੇ ਜੀਉ ਲਏ ਮਨ ਵਸ ਕੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਜਾਣ ਗ਼ਨੀਮਤ ਮਿਲਣਾ, ਮਿਲ ਨਾਲ ਅਸਾਂ ਹੱਸ ਰਸ ਕੇ ।
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਨਦੀ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰੀਂ
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਨਦੀ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰੀਂ, ਇਹ ਸਦਾ ਨ ਰਹਿਣ ਇਥਾਈਂ ।
ਤੈਂਡਾ ਇਸ਼ਕ ਮੇਰੀ ਦਿਲਗ਼ੀਰੀ, ਕੋਈ ਲਾਖ ਵਰ੍ਹੇ ਤਕ ਨਾਹੀਂ ।
ਦੋ ਦਿਨ ਭੌਰ ਗੁਲਾਂ ਦਾ ਮੇਲਾ, ਅਤੇ ਆਸ ਉਮੀਦ ਸਰਾਈਂ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਪਰ ਕੀ ਦੋਸ਼ ਮਿਤ੍ਰ ਵਿਚ, ਲੇਖ ਅਸਾਡੇ ਨਾਹੀਂ ।
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਨ ਦੋਸ਼ ਤੁਸਾਨੂੰ
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਨ ਦੋਸ਼ ਤੁਸਾਨੂੰ, ਕੀ ਕਰੀਏ ਸਿਫ਼ਤ ਤੁਸਾਡੀ ।
ਮਿਲੇ ਤੰਬੀਹ ਗ਼ੁਨਾਹਾਂ ਮੂਜਬ, ਇਹ ਸਭ ਤਕਸੀਰ ਅਸਾਡੀ ।
ਮੁਨਸਫ਼ ਦਰਦਮੰਦਾਂ ਦੇ ਨਾਹੀਂ, ਇਹ ਬਾਣ ਤੁਸਾਂ ਵਿਚ ਡਾਢੀ ।
ਗ਼ੈਰਤ ਤੇਗ਼ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਹਾਸ਼ਮ, ਕਿਉਂ ਢੂੰਡਣ ਤੇਗ਼ ਫ਼ੌਲਾਦੀ ।
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਨ ਕਰ ਅਲਗਰਜ਼ੀ
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਨ ਕਰ ਅਲਗਰਜ਼ੀ, ਇਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਨਿਮਾਣਿਆਂ ਯਾਰਾਂ ।
ਇਕ ਜੰਮਦੇ ਇਕ ਮੈਂ ਤੁਧ ਜੇਹੇ, ਕਈ ਰੁਲ ਗਏ ਖ਼ਾਕ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ।
ਕਿਚਰਕੁ ਕੂਕ ਪਪੀਹਾ ਕੂਕੇ, ਅਤੇ ਕਿਚਰਕੁ ਪਵਣ ਪੁਹਾਰਾਂ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਹੋਸ਼ ਪਕੜ, ਨਹੀਂ ਬੰਦੇ ! ਕੋਈ ਨਿਤ ਨਿਤ ਚੇਤ ਬਹਾਰਾਂ ।
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਰੰਗੀਲਾ
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਰੰਗੀਲਾ, ਮਤ ਬਾਹਰ ਦੇਖ ਅਸਾਡੇ ।
ਦਿਲ ਬੰਦ ਹੋਇਆ ਨਿਤ ਮਿਲਣ ਤੰਬੀਹਾਂ, ਅਤੇ ਬ੍ਰਿਹੋਂ ਮਗਰ ਪਿਆਦੇ ।
ਦਰਦ ਫ਼ਿਰਾਕ ਤੁਸਾਡੇ ਵਾਲਾ, ਇਹ ਹੋਇਆ ਨਸੀਬ ਅਸਾਡੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਦੇਖ ਵਜ਼ੀਫ਼ਾ ਆਹੀਂ, ਪਰ ਖ਼ਾਤਰ ਯਾਰ ਤੁਸਾਡੇ ।
ਦਿਲ ਦੇ ਕੋਲ ਅੱਖੀਂ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦੇ
ਦਿਲ ਦੇ ਕੋਲ ਅੱਖੀਂ ਨਹੀਂ ਦਿਸਦੇ, ਦਿਲਬਰ ਮੀਤ ਖੜੇ ਦਿਲ ਜਾਨੀ ।
ਆ ਜਾਨੀ ਪਰਦੇਸੀ ਪਿਆਰੇ ! ਤੇਰੇ ਪਲ ਪਲ ਦੇ ਕੁਰਬਾਨੀ ।
ਤੈਂ ਬਿਨ ਦੇਸ ਉਜਾੜਾ ਦਿਸਦਾ, ਜਿਹੜਾ ਆਹਾ ਨੂਰ ਨੂਰਾਨੀ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਆਖ ਸੱਜਣ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ, ਮੈਂ ਤੁਧ ਦੇ ਬਾਝ ਦੀਵਾਨੀ ।
ਦਿਲ ਦਿਲਗ਼ੀਰ ਹੋਇਆ ਤਕਦੀਰੋਂ
ਦਿਲ ਦਿਲਗ਼ੀਰ ਹੋਇਆ ਤਕਦੀਰੋਂ, ਤੈਨੂੰ ਕੌਣ ਦੇਵੇ ਦਮ ਸੁਖ ਦਾ ।
ਬਹੁਤੇ ਯਾਰ ਬਿਦਰਦ ਲਿਬਾਸੀ, ਕਰ ਗਿਆਨ ਸੁਣਾਵਣ ਮੁਖ ਦਾ ।
ਦਰਦੀ ਦਰਦ ਵੰਡਾਇਆ ਲੋੜਨ, ਹਥੋਂ ਆਣ ਦੁਖਾਵਣ ਦੁਖ ਦਾ ।
ਕਾਮਲ ਯਾਰ ਮਿਲੇ ਕੋਈ ਹਾਸ਼ਮ, ਤਾਂ ਸਰਦ ਹੋਵੇ ਦਮ ਦੁਖ ਦਾ ।
ਦਿਲ ਘਾਇਲ ਦਿਲਬਰ ਨੂੰ ਕਹਿਆ
ਦਿਲ ਘਾਇਲ ਦਿਲਬਰ ਨੂੰ ਕਹਿਆ, ਤੂੰ ਸੁਣ ਜਾਨੀ ਮੇਰਾ ।
ਜੇ ਤੂੰ ਐਬ ਡਿਠਾ ਵਿਚ ਸਾਡੇ, ਅਤੇ ਧਰਿਆ ਪੈਰ ਪਰੇਰਾ ।
ਤੈਂਡੇ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਕੁਝ ਮਤਲਬ, ਸਾਨੂੰ ਸ਼ੌਂਕ ਲੋੜੀਂਦਾ ਤੇਰਾ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਰਹਿਗੁ ਕਿਆਮਤ ਤੋੜੀਂ, ਸਾਨੂੰ ਏਹੋ ਦਾਨ ਬਤੇਰਾ ।
ਦਿਲ ਨੂੰ ਬਾਣ ਪਿਆ ਇਕ ਮਾਏ
ਦਿਲ ਨੂੰ ਬਾਣ ਪਿਆ ਇਕ ਮਾਏ ! ਮੈਨੂੰ ਜ਼ਾਹਰ ਮੂਲ ਨ ਹੋਵੇ ।
ਆਪੇ ਬਾਲ ਚਿਖਾ ਵਿਚ ਜਲਦਾ, ਪਰ ਸੇਕ ਲਗੇ ਬਹਿ ਰੋਵੇ ।
ਛਡਦਾ ਬਾਣ ਨ ਜਲਬਲ ਮੁਰਦਾ, ਮੇਰੀ ਜਾਨ ਖਲਾਸੀ ਹੋਵੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਹਾਲ ਤੱਤੀ ਦਾ ਜਾਣੇ, ਜਿਹੜਾ ਨਾਲ ਲਹੂ ਮੁਖ ਧੋਵੇ ।
ਦਿਲ ਸੋਈ ਜੋ ਸੋਜ਼ ਸੱਜਨ ਦੇ
ਦਿਲ ਸੋਈ ਜੋ ਸੋਜ਼ ਸੱਜਨ ਦੇ, ਨਿਤ ਖ਼ੂਨ ਜਿਗਰ ਦਾ ਪੀਵੇ ।
ਨੈਣ ਸੋਈ ਜੋ ਆਸ ਦਰਸ ਦੀ, ਨਿਤ ਰਹਿਣ ਹਮੇਸ਼ਾ ਖੀਵੇ ।
ਦਿਲ ਬੇਦਰਦ ਬਿਆਧੀਂ ਭਰਿਆ, ਸ਼ਾਲਾ!ਉਹ ਹਰ ਕਿਸੇ ਨ ਥੀਵੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਸੋ ਦਿਲ ਜਾਣ ਰੰਗੀਲਾ, ਜਿਹੜਾ ਦੇਖ ਦਿਲਾਂ ਵਲ ਜੀਵੇ ।
ਦਿਲ ਤੂੰ ਹੀ ਦਿਲਬਰ ਭੀ ਤੂੰ ਹੀ
ਦਿਲ ਤੂੰ ਹੀ ਦਿਲਬਰ ਭੀ ਤੂੰ ਹੀ, ਅਤੇ ਦੀਦ ਤੂੰ ਹੀ ਦੁਖ ਤੇਰਾ ।
ਨੀਂਦਰ ਭੁੱਖ ਆਰਾਮ ਤੂੰ ਹੀ ਤੂੰ, ਅਤੇ ਤੈਂ ਬਿਨ ਜਗਤ ਅੰਧੇਰਾ ।
ਨੈਣ ਪਰਾਣ ਹਯਾਤੀ ਤੂੰ ਹੀ, ਇਕ ਹਰਫ਼ ਨਹੀਂ ਵਿਚ ਮੇਰਾ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਸਾਂਝ ਤੁਸਾਡੇ ਦਮ ਦੀ, ਹੋਰ ਵਸਦਾ ਮੁਲਕ ਬਤੇਰਾ ।
ਦਿਲ ਵਿਚ ਸਬਰ ਹਯਾ ਨ ਮਾਏ
ਦਿਲ ਵਿਚ ਸਬਰ ਹਯਾ ਨ ਮਾਏ ! ਵੰਞ ਖੜਿਆ ਹੋਤਾਂ ਛਲ ਕੇ ।
ਬਾਲਣ ਬਦਨ ਦਲੀਲਾਂ ਆਤਸ਼, ਉਹ ਠਾਂਢ(ਡਾਢ) ਡਿਠੀ ਬਲ ਬਲ ਕੇ ।
ਮਿਤਰਾਂ ਵੇਖ ਕੀਤੀ ਮਿਤ੍ਰਾਈ, ਅਜ ਨਾਲ ਬਲੋਚਾਂ ਰਲ ਕੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਝਾਗ ਸੱਸੀ ਭੀ ਬਿਪਤਾ, ਜੋ ਮਰਗੁ ਥਲਾਂ ਵਿਚ ਜਲ ਕੇ ।
ਦਿਨ ਵਿਚ ਲਾਖ ਕ੍ਰੋੜ ਚਲਾਵਣ
ਦਿਨ ਵਿਚ ਲਾਖ ਕ੍ਰੋੜ ਚਲਾਵਣ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਤਰਕਸ਼ ਤੀਰ ਨ ਮੁਕਦੇ ।
ਖ਼ੂਨੀ ਜ਼ਾਤ ਮਹਿਬੂਬ ਸਿਪਾਹੀ, ਜਿਹੜੇ ਚੋਟੋਂ ਮੂਲ ਨ ਉਕਦੇ ।
ਆਸ਼ਕ ਜਾਨ ਤਲੀ ਪਰ ਧਰ ਕੇ, ਫੇਰ(ਪੈਰ) ਪਿਛਾਂਹ ਨ ਚੁਕਦੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਫੇਰ ਲਹਿਣ ਪਰ ਆਸ਼ਕ, ਸੁਹਣੇ ਰਹਿਣ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਲੁਕਦੇ ।
ਡਿਠੀ ਕਬਰ ਸਕੰਦਰ ਵਾਲੀ
ਡਿਠੀ ਕਬਰ ਸਕੰਦਰ ਵਾਲੀ, ਉਹ ਖ਼ਾਕ ਪਈ ਚੁਪ ਕੀਤੀ ।
ਅੱਖੀਂ ਮੀਟ ਤਾਂਹੀ ਕੁਝ ਦਿਸਦਾ, ਤੁਧ ਕੌਣ ਸਹੀ ਕਰ ਜਾਤੀ ।
ਹੱਸੇ ਹੋਤ ਨਾ ਆਹੀ ਸੱਸੀ, ਉਹ ਖ਼ੁਆਬ ਆਹੀ ਹੋ ਬੀਤੀ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਆਖ ਸੱਜਣ ਕਿਸ ਬਦਲੇ, ਭਲਾ ਬਣ ਬਿਦਰਦ ਅਨੀਤੀ ।
ਦੋ ਦਿਨ ਕੂਕ ਪਪੀਹਾ ਕੂਕੇ
ਦੋ ਦਿਨ ਕੂਕ ਪਪੀਹਾ ਕੂਕੇ, ਉਹਨੂੰ ਬੂੰਦ ਅਕਾਸ਼ੋਂ ਪੈਂਦੀ ।
ਮੇਰੀ ਉਮਰ ਕੂਕੇਂਦਿਆਂ ਗੁਜ਼ਰੀ, ਅਤੇ ਜਾਨ ਸੂਲੀ ਨਿਤ ਸਹਿੰਦੀ ।
ਫਿਰਕਾ ਹੋਰ ਨ ਫਿਰਿਆ ਕੋਈ, ਰਹੀ ਵਾਉ ਇਹੋ ਨਿਤ ਵਹਿੰਦੀ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਸਾਸ ਛੁਟਣ ਸੁਖ ਪਾਏ, ਮੇਰੀ ਆਸ ਇਹੋ ਨਿਤ ਰਹਿੰਦੀ ।
ਦੂਰ ਨਿਕਾਬ ਕੀਤਾ ਦਿਲਬਰ ਨੇ
ਦੂਰ ਨਿਕਾਬ ਕੀਤਾ ਦਿਲਬਰ ਨੇ, ਅਤੇ ਚਮਕੀ ਤੇਗ਼ ਮਿਆਨੋਂ ।
ਯਾ ਉਹ ਬਰਕ ਅਬਰ ਸੋਂ ਨਿਕਲੀ, ਯਾ ਹੂਰ ਡਿਗੀ ਅਸਮਾਨੋਂ ।
ਦੇਖ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਇ ਦਿਲ ਘਾਇਲ, ਅਤੇ ਗੁਜ਼ਰੇ ਏਸ ਜਹਾਨੋਂ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਜ਼ਾਹਦਾਂ ਜ਼ੁਹਦ ਭੁਲਾਇਆ, ਅਤੇ ਰਹੀ ਕਲਾਮ ਜ਼ਬਾਨੋਂ ।
ਦੋਜ਼ਖ ਦੇ ਵਲ ਨਾਲ ਯਾਰਾਂ ਦੇ
ਦੋਜ਼ਖ ਦੇ ਵਲ ਨਾਲ ਯਾਰਾਂ ਦੇ, ਖ਼ੁਸ਼ ਹੋ ਕੇ ਪਗ ਧਰੀਏ ।
ਜੁਮਲ ਬਹਿਸ਼ਤ ਮਿਲੇ ਬਿਨ ਯਾਰਾਂ, ਤਾਂ ਜ਼ਰਾ ਕਬੂਲ ਨ ਕਰੀਏ ।
ਜੋ ਦਮ ਦੂਰ ਯਾਰਾਂ ਥੀਂ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਦੋਜ਼ਖ ਦੇ ਦਮ ਭਰੀਏ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਸਾਥ ਯਾਰਾਂ ਦਾ ਕਰੀਏ, ਖ਼ਵਾਹ ਤਰੀਏ ਖ਼ਵਾਹ ਮਰੀਏ ।
ਏਤ ਸਰਾਇ ਮੁਸਾਫ਼ਰਖ਼ਾਨੇ
ਏਤ ਸਰਾਇ ਮੁਸਾਫ਼ਰਖ਼ਾਨੇ, ਕਈ ਆ ਮੁਸਾਫ਼ਰ ਰਹਿੰਦੇ ।
ਰਾਤ ਰਹੇ ਕੋਈ ਇਕ ਪਲ ਠਹਿਰੇ, ਪਰ ਹੋਸ਼ ਆਈ ਉਠ ਬਹਿੰਦੇ ।
ਆਵਣ ਨਾਲ ਹੁਲਾਸ ਹੁਸਨ ਦੇ, ਅਤੇ ਜਾਂਦੇ ਨੀ ਦਿਲ ਦਹਿੰਦੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਸਮਝਿ ਵਿਹਾਰ ਕਦੀਮੀ, ਅਸੀਂ ਕਾਸ ਪਿਛੇ ਦੁਖ ਸਹਿੰਦੇ ।