ਚਾਕਾ ਵੇ ! ਮਤ ਚਾਕਾਂ ਵਾਲੀ
ਚਾਕਾ ਵੇ ! ਮਤ ਚਾਕਾਂ ਵਾਲੀ, ਤੇਰੀ ਦੇਖ ਲਈ ਚਤੁਰਾਈ ।
ਏਹੋ ਇਸ਼ਕ ਕਮਾਵਣ ਸਿਖਿਓਂ, ਤੂੰ ਅੰਗ ਬਿਭੂਤ ਲਗਾਈ ?
ਆਵਾਵਰਦ ਨਮਰਦਾਂ ਵਾਲੀ, ਤੈਨੂੰ ਕਿਨ ਇਹ ਚਾਲ ਸਿਖਾਈ ?
ਹਾਸ਼ਮ ਆਖ ਰਾਂਝਣ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ, ਮੈਂ ਵਾਰੀ ਘੋਲ ਘੁਮਾਈ ।
ਚਮਕ ਕਰੋੜ ਮਜਨੂੰਆਂ ਵਾਲੀ
ਚਮਕ ਕਰੋੜ ਮਜਨੂੰਆਂ ਵਾਲੀ, ਜੇ ਤੂੰ ਸਮਝਣ ਲਾਇਕ ਹੋਵੇਂ ।
ਜਿਸ ਤੋਂ ਵਾਰ ਸੁਟੇ ਲਖ ਹਾਸੇ, ਤੂੰ ਰੋਣ ਏਹਾ ਬਹਿ ਰੋਵੇਂ ।
ਵਸਲੋਂ ਆਣ ਹਿਜ਼ਰ ਦੇ ਪਿਆਰੇ, ਅਸਾਂ ਵੇਖ ਡਿਠੇ ਰਸ ਦੋਵੇਂ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਤੋੜਿ ਜੰਜ਼ੀਰ ਮਜ਼੍ਹਬ ਦੇ, ਅਤੇ ਹੋ ਨਿਰਵੈਰ ਖਲੋਵੇਂ ।
ਚੰਦਾ ! ਚਮਕ ਵਿਖਾਲ ਨਾ ਸਾਨੂੰ
ਚੰਦਾ ! ਚਮਕ ਵਿਖਾਲ ਨਾ ਸਾਨੂੰ, ਅਤੇ ਨਾ ਕਰ ਮਾਣ ਵਧੇਰਾ ।
ਤੈਂ ਜੇਹੇ ਲੱਖ ਚੜ੍ਹਨ ਅਸਾਂ ਨੂੰ, ਪਰ ਸੱਜਣਾ ਬਾਝ ਹਨੇਰਾ ।
ਜਿਸ ਡਿੱਠਿਆਂ ਦਿਲ ਰੋਸ਼ਨ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਹੁਸਨ ਨਹੀਂ ਅੱਜ ਤੇਰਾ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਬਾਝ ਤੁਸਾਂ ਦੁੱਖ ਪਾਇਆ, ਝੱਬ ਆ ਮਿਲ ਸਾਜਨ ਮੇਰਾ ।
ਚੰਦਾ ਦੇਖ ਚਕੋਰ ਪੁਕਾਰੇ
ਚੰਦਾ ਦੇਖ ਚਕੋਰ ਪੁਕਾਰੇ, ਤੱਕ ਹਾਲਤ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ।
ਤੂੰ ਸਰਦਾਰ ਸਭੀ ਕੁਝ ਤੇਰਾ, ਏਸ ਸੋਭਾ, ਭਾਉ ਅਸਾਨੂੰ ।
ਜੋੜੀ ਜੋੜ ਦਿਤੀ ਰੱਬ ਸਾਹਿਬ, ਅਤੇ ਜੀਵਾਂ ਦੇਖ ਤੁਸਾਨੂੰ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਖ਼ਰਚ ਨਹੀਂ ਕੁਛ ਹੋਂਦਾ, ਭੋਰਾ ਕਰ ਕੁਝ ਯਾਦ ਮਿਤਰਾਂ ਨੂੰ ।
ਚੜ੍ਹਿਆ ਚਾ ਪਪੀਹੇ ਸੁਣ ਕੇ
ਚੜ੍ਹਿਆ ਚਾ ਪਪੀਹੇ ਸੁਣ ਕੇ, ਅਤੇ ਸਾਵਣ ਦੀ ਰੁਤ ਆਈ ।
ਤਰਸਣ ਖਪਣ ਤੇ ਦੁਖ ਪਾਵਣ, ਉਨ ਸਿਕਦਿਆਂ ਉਮਰ ਗਵਾਈ ।
ਨੇੜੇ ਭਾਲ ਪੀਆ ਦਿਲਬਰ ਦੀ, ਉਨੂ ਚਮਕੇ ਚਮਕ ਸਵਾਈ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਕੀ ਇਹ ਮਾਣ ਮਿਲਣ ਦਾ, ਜਿਸ ਦਿਸਦੀ ਫੇਰ ਜੁਦਾਈ ।
ਚੋਰ ਚੁਰਾਇ ਲਿਆ ਦਿਲ ਮੇਰਾ
ਚੋਰ ਚੁਰਾਇ ਲਿਆ ਦਿਲ ਮੇਰਾ, ਏਸ ਚੇਟਕ ਚੋਰ ਤੂਫ਼ਾਨੀ ।
ਦਰ ਦਰ ਫਿਰਾਂ ਦੀਵਾਨੀ ਢੂੰਡਾਂ, ਲੋਕ ਆਖਣ 'ਫਿਰੇ ਦੀਵਾਨੀ' ।
ਜਿਸ ਨੂੰ ਜਾ ਪੁਛੀਏ ਸੋਈ ਕਹਿੰਦੀ, ਭੈੜੀ ਫਿਰੇ ਖ਼ਰਾਬ ਦੀਵਾਨੀ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਖ਼ੂਬ ਅਸਾਂ ਨਾਲ ਕੀਤੀ, ਤੇਰੇ ਇਸ਼ਕ ਉਤੋਂ ਕੁਰਬਾਨੀ ।
ਚੂਚਕ ਬਾਪ ਉਲਾਂਭਿਓਂ ਡਰ ਕੇ
ਚੂਚਕ ਬਾਪ ਉਲਾਂਭਿਓਂ ਡਰ ਕੇ, ਅਸੀਂ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਮਾਰ ਖਦੇੜੇ ।
ਬੇਇਤਬਾਰ ਹੋਏ ਜਗ ਸਾਰੇ, ਹੁਣ ਕਰਨ ਵਿਆਹ ਨ ਖੇੜੇ ।
ਤਰਸਣ ਨੈਣ ਰਾਂਝਣਾ ! ਤੈਨੂੰ, ਅਸੀਂ ਕਿਉਂ ਤੁਧ ਯਾਰ ਸਹੇੜੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਕੌਣ ਦਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਜਾਣੇ, ਮੇਰਾ ਸਾਹਿਬ ਨਿਆਂ ਨਿਬੇੜੇ ।
ਦਾਮ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਵਿਚ ਬੇਰ ਮੋਤੀ ਜਦ
ਦਾਮ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਵਿਚ ਬੇਰ ਮੋਤੀ ਜਦ, ਉਲਟ ਉਲਟ ਵਿਚ ਧਰਦੇ ।
ਹੰਸ ਹਾਥ ਛੁਈਆਂ ਕਰ ਫਸਦੇ, ਅਤੇ ਪਟਕ ਪਟਕ ਸਿਰ ਮਰਦੇ ।
ਖੁੰਨਣ ਜ਼ਖਮ ਘਾਇਲ ਦਿਲ ਦਰਦੀ, ਨਿਤ ਸਹਿਣ ਸੂਲ ਦਿਲਬਰ ਦੇ ।
ਵੇਖੋ ਲੇਖ ਹਾਸ਼ਮ ਮੁਸ਼ਤਾਕਾਂ, ਸੋਹਣੇ ਕਦਰ ਨਹੀਂ ਫਿਰ ਕਰਦੇ ।
ਦੌਲਤ ਮਾਲ ਜਹਾਨ ਪਿਆਰਾ
ਦੌਲਤ ਮਾਲ ਜਹਾਨ ਪਿਆਰਾ, ਅਸਾਂ ਢੂੰਡ ਲੱਧਾ ਇਕ ਪਿਆਰਾ ।
ਸੋ ਭੀ ਲੋਕ ਨ ਦੇਖਣ ਦੇਂਦੇ, ਜਗ ਸੜਦਾ ਹੈਂਸਿਆਰਾ ।
ਦਿਲ ਵਿਚ ਸ਼ੌਕ ਬਖ਼ੀਲ ਚੁਫੇਰੇ, ਮੇਰਾ ਹੋਗੁ ਕਿਵੇਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਆਓ ਮਿਲਾਓ ਰਾਂਝਾ, ਮੇਰਾ ਸੁਖ ਦਿਲ ਦਾ ਦੁਖ ਸਾਰਾ ।
ਦੀਪਕ ਦੇਖ ਜਲੇ ਪਰਵਾਨਾ
ਦੀਪਕ ਦੇਖ ਜਲੇ ਪਰਵਾਨਾ, ਉਨ ਇਹ ਕੀ ਮਜ਼੍ਹਬ ਪਛਾਤਾ ।
ਆਸ਼ਕ ਦੀਨ ਨ ਮਜ਼੍ਹਬ ਰਖੇਂਦੇ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿਰਦ ਖ਼ੁਦਾ ਕਰ ਜਾਤਾ ।
ਜਿਨ ਇਹ ਇਲਮ ਭੁਲਾਯਾ ਦਿਲ ਤੋਂ, ਉਨ ਲੱਧਾ ਯਾਰ ਗਵਾਤਾ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਰੱਬ ਪਛਾਤਾ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਆਪਣਾ ਆਪ ਪਛਾਤਾ ।
ਦੇਖਣ ਨੈਣ ਨਿਆਜ਼ ਨੈਣਾਂ ਦੀ
ਦੇਖਣ ਨੈਣ ਨਿਆਜ਼ ਨੈਣਾਂ ਦੀ, ਜਦ ਨੈਣ ਨੈਣਾਂ ਵਿਚ ਅਟਕੇ ।
ਨੈਣ ਬੁਰੇ ਨਿਤ ਮਾਰਨ ਚੋਕਾਂ, ਜਦ ਨੈਣ ਨੈਣਾਂ ਵਿਚ ਪਟਕੇ ।
ਕਾਰੀ ਚੋਟ ਨੈਣਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗੀ, ਨੈਣ ਹਰਗਿਜ਼ ਰਹਿਣ ਨ ਅਟਕੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਦੋਸ਼ ਨੈਣਾਂ ਵਿਚ ਨਾਹੀਂ, ਨੈਣ ਦੇਖਿ ਅਦਾਈਂ ਲਟਕੇ ।
ਦੇਖ ਚਕੋਰ ਕਹਿਆ ਇਕ ਮੁਨਸਫ਼
ਦੇਖ ਚਕੋਰ ਕਹਿਆ ਇਕ ਮੁਨਸਫ਼, ਤੈਨੂੰ ਮੂਰਖ਼ ਕਹਾਂ ਸਿਆਣਾ ?
ਉਹ ਚੰਦ ਪ੍ਰਿਥਵੀਪਤਿ ਰਾਜਾ, ਤੂੰ ਪੰਛੀ ਲੋਕ ਨਿਮਾਣਾ ।
ਕਹਿਆ ਚਕੋਰ, 'ਨਹੀਂ ਤੂੰ ਮਹਿਰਮ, ਏਸ ਰਮਜ਼ੋਂ ਜਾਹ ਅਣਜਾਣਾ !
ਹਾਸ਼ਮ ਰਾਜ ਨ ਦਿਸਦਾ ਮੈਨੂੰ, ਮੈਂ ਯਾਰ ਜਾਨੀ ਕਰ ਜਾਣਾ' ।
ਦਿਲਬਰ ਦਾਮ ਵਿਛਾ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਦੀ
ਦਿਲਬਰ ਦਾਮ ਵਿਛਾ ਜ਼ੁਲਫ਼ ਦੀ, ਵਿਚ ਚੋਗ ਹੁਸਨ ਦੀ ਪਾਈ ।
ਦੇਖ ਖ਼ੁਰਾਕ ਜਨਾਵਰ ਦਿਲ ਦਾ, ਉਹ ਜਾ ਪਇਆ ਵਿਚ ਫਾਹੀ ।
ਹੈ ਕਿਤ ਹਾਲ ਗ਼ਰੀਬ ਬਿਚਾਰਾ, ਮੁੜ ਦਿਲ ਦੀ ਖ਼ਬਰ ਨ ਆਈ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਮੁੜਨ ਮੁਹਾਲ ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਿਵ ਸਿਰ ਬਾਜ਼ੀ ਲਾਈ ।
ਦਿਲਬਰ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਵਿਚ ਸ਼ੀਸ਼ੇ
ਦਿਲਬਰ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਵਿਚ ਸ਼ੀਸ਼ੇ, ਉਹਨੂੰ ਸੂਰਤਿ ਨਜ਼ਰ ਨ ਆਵੇ ।
ਪਾਣੀ ਦੇ ਵਿਚ ਸਹੀ ਨ ਹੋਵੇ, ਜਦ ਆਈਨਾ ਅਕਸ ਮਿਲਾਵੇ ।
ਦੀਪਕ ਕੋਲ ਚਿਖਾ ਦੇ ਧਰਿਆ, ਉਹਦੀ ਚਮਕ ਚਮਕ ਮਿਲ ਜਾਵੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਆਪ ਹੋਵੇ ਲਖ ਸ਼ੀਸ਼ਾ, ਉਹਨੂੰ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਕੌਣ ਦਿਖਾਵੇ ।
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਫ਼ਿਰਾਕ ਦੇ ਮੇਰੇ
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਫ਼ਿਰਾਕ ਦੇ ਮੇਰੇ, ਵਗਦੇ ਨੈਣ ਫੁਹਾਰੇ ।
ਦਿਲ ਦਾ ਖ਼ੂਨ ਵਗੇ ਵਿਚ ਰਲਿਆ, ਜਿਹੜੇ ਚਮਕਣ ਸੁਰਖ਼ ਸਤਾਰੇ ।
ਆਤਸ਼ਬਾਜ਼ ਪ੍ਰੇਮ ਬਣਾਏ, ਫੁਲਝੜੀਆਂ ਨੈਣ ਬਿਚਾਰੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਖ਼ੂਬ ਤਮਾਸ਼ਾ ਬਣਿਆ, ਹੁਣ ਲਾਇਕ ਯਾਰ ਪਿਆਰੇ ।
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਕੇਹਾ ਤੁਧ ਕੀਤਾ
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਕੇਹਾ ਤੁਧ ਕੀਤਾ, ਮੇਰੀ ਪਕੜੀ ਜਾਨ ਅਜ਼ਾਬਾਂ ।
ਦਾਰੂ ਦਰਦ ਤੇਰੇ ਦਾ ਨਾ ਹੈ, ਅਸਾਂ ਪੜ੍ਹੀਆਂ ਲਾਖ ਕਿਤਾਬਾਂ ।
ਰੋਵਣ ਜੋਸ਼ ਲਗੇ ਨਿਤ ਅੱਖੀਆਂ, ਜਦ ਭੜਕੀ ਭਾਹ ਕਬਾਬਾਂ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਬਹੁਤ ਸਹੇ ਦੁਖ ਪਿਆਰੇ, ਕਦੀ ਆ ਮਿਲ ਦੇਖ ਖ਼ਰਾਬਾਂ ।
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਕੇਹੀ ਤੁਧ ਕੀਤੀ
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਕੇਹੀ ਤੁਧ ਕੀਤੀ, ਮਿਰੇ ਸਾਸ ਲਬਾਂ ਪਰ ਆਏ ।
ਜ਼ਾਹਰ ਕਰਾਂ ਹੋਵੇ ਜਗ ਰੁਸਵਾ, ਤੇ ਹੁਇਆ ਖਾਮੋਸ਼ ਨ ਜਾਏ ।
ਮੈਂ ਕਰ ਸ਼ਰਮ ਡਰਾਂ ਵਿਚ ਵੇਹੜੇ, ਅਤੇ ਬਿਰਹੋਂ ਢੋਲ ਵਜਾਏ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਫੀਲ ਵੜੇ ਜਿਸ ਵੇਹੜੇ, ਭਲਾ ਕਿਚਰਕੁ ਕੋਈ ਲੁਕਾਏ ।
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਕਿਹੇ ਦਿਨ ਆਹੇ
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਕਿਹੇ ਦਿਨ ਆਹੇ, ਜਦ ਹੱਸ ਹੱਸ ਲੈ ਗਲਿ ਮਿਲਦੇ ।
ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਬੇਪਰਵਾਹੀ ਕਰਦਾ, ਸਾਨੂੰ ਡਾਹ ਲਗਣ ਤਿਲ ਤਿਲ ਦੇ ।
ਤਸਬੀ ਦੇਖ ਨਾਹੀਂ ਹੱਥ ਸਾਡੇ, ਅਸਾਂ ਦਾਗ਼ ਰਖੇ ਗਿਣ ਦਿਲ ਦੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਧੋਵਣ ਬਹੁਤ ਔਖੇਰਾ, ਪਰ ਦਾਗ਼ ਨ ਦਿਲ ਤੋਂ ਹਿਲਦੇ ।
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਮਹੂਰਤ ਕਰ ਲੈ
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਮਹੂਰਤ ਕਰ ਲੈ, ਅੱਜ ਨਾਲਿ ਅਸਾਂ ਮੁਖ ਹੱਸਕੇ ।
ਬਿਜਲੀ ਰੋਜ਼ ਨਹੀਂ ਝੜ ਹੋਵੇ, ਅਤੇ ਮੇਘ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਲਸ਼ਕੇ ।
ਜਾਂ ਮੁੜਿ ਫੇਰਿ ਜਵਾਨੀ ਆਵੇ, ਅਤੇ ਜੀਉ ਲਏ ਮਨ ਵਸ ਕੇ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਜਾਣ ਗ਼ਨੀਮਤ ਮਿਲਣਾ, ਮਿਲ ਨਾਲ ਅਸਾਂ ਹੱਸ ਰਸ ਕੇ ।
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਨਦੀ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰੀਂ
ਦਿਲਬਰ ਯਾਰ ਨਦੀ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰੀਂ, ਇਹ ਸਦਾ ਨ ਰਹਿਣ ਇਥਾਈਂ ।
ਤੈਂਡਾ ਇਸ਼ਕ ਮੇਰੀ ਦਿਲਗ਼ੀਰੀ, ਕੋਈ ਲਾਖ ਵਰ੍ਹੇ ਤਕ ਨਾਹੀਂ ।
ਦੋ ਦਿਨ ਭੌਰ ਗੁਲਾਂ ਦਾ ਮੇਲਾ, ਅਤੇ ਆਸ ਉਮੀਦ ਸਰਾਈਂ ।
ਹਾਸ਼ਮ ਪਰ ਕੀ ਦੋਸ਼ ਮਿਤ੍ਰ ਵਿਚ, ਲੇਖ ਅਸਾਡੇ ਨਾਹੀਂ ।