ਏਤੀ ਮਾਰ ਪਈ ਕੁਰਲਾਣੇ
(ਨਾਵਲ)
ਸ਼ਿਵਚਰਨ ਜੱਗੀ ਕੁੱਸਾ
ਕਿਸ਼ਤ 1
ਆਪੈ ਦੋਸੁ ਨ ਦੇਈ ਕਰਤਾ ਜਮੁ ਕਰਿ ਮੁਗਲੁ ਚੜਾਇਆ॥
ਏਤੀ ਮਾਰ ਪਈ ਕੁਰਲਾਣੇ ਤੈਂ ਕੀ ਦਰਦੁ ਨ ਆਇਆ।
-ਸ੍ਰੀ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ
ਸ਼ਾਮ ਦਾ ਵੇਲਾ ਸੀ।
ਸੂਰਜ ਨੇ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਲਕੋਇਆ ਹੀ ਸੀ। ਪਰ ਡੁੱਬੇ ਸੂਰਜ ਦੀ ਲਾਲੀ ਅਜੇ ਵੀ ਅਸਮਾਨ ਵਿਚ ਕਾਇਮ ਸੀ।
ਅੱਜ ਵਿਕਰਮ ਸਿੰਘ ਦੇ ਲੜਕੇ ਦੀ ਸ਼ਾਦੀ ਸੀ।
ਬੱਗਾ ਸਿੰਘ, ਵਿਕਰਮ ਦਾ ਬਹੁਤ ਨੇੜਿਓਂ ਅਤੇ ਮੁਹਤਬਰ ਆਦਮੀ ਸੀ। ਉਹ ਇਕ ਦੂਜੇ 'ਤੇ ਜਾਨ ਦਿੰਦੇ ਸਨ। ਲਹੂ ਡੋਲ੍ਹਦੇ ਸਨ। ਸੁਣਿਆਂ ਸੀ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪੱਗ ਵੀ ਵਟਾਈ ਹੋਈ ਸੀ। ਵਿਕਰਮ ਸਿੰਘ ਇਲਾਕੇ ਦਾ ਮੁਹਤਬਰ ਬੰਦਾ ਸੀ। ਸਰਕਾਰੇ ਦਰਬਾਰੇ ਉਸ ਦੀ ਪੂਰੀ ਭੱਲ ਸੀ। ਪਾਰਟੀਆਂ ਵਿਚ ਦਾਰੂ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਚੱਕੀ ਦੇ ਪੁੜ ਵਾਂਗ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਬੱਕਰੇ ਅਤੇ ਕੁੱਕੜ ਖਾਧੇ ਨਹੀਂ, ਚੱਬੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ। ਸ਼ਰਾਬੀ ਹੋਈਆਂ ਪਾਰਟੀਆਂ ਵੱਖੋ ਵੱਖ ਜਗਾਹ 'ਤੇ ਬੈਠੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।
ਅਗਲੇ ਦਿਨ ਜੰਝ ਚੜ੍ਹਨੀ ਸੀ।
ਬੱਗਾ ਸਿੰਘ ਦੀ ਪਾਰਟੀ "ਤਵਿਆਂ ਵਾਲੀ ਮਸ਼ੀਨ ਦੇ ਨੇੜੇ ਹੀ ਬੈਠੀ ਸੀ। ਸਾਰੇ ਤਵੇ ਸੁਣਦੇ ਖੀਵੇ ਹੋ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਕਈਆਂ ਦਾ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਨਸ਼ੇ ਅਤੇ ਤਵੇ ਦੀ ਸੁਰ ਨਾਲ ਸਿਰ ਵੀ ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਆਨੰਦ ਮਾਣਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ।
-"ਕੋਈ ਚੱਕਮਾਂ ਲਾ ਯਾਰ..। ਕਿਸੇ ਨੇ ਸਪੀਕਰ ਵਾਲੇ ਨੂੰ ਕਿਹਾ।
-"ਚੋਂਦਾ ਚੋਂਦਾ ਸੁਣਾ.!" ਕੋਈ ਹੋਰ ਤੋਤਲਾ ਬੋਲਿਆ।
-"ਕਰ ਦੇਹ ਰੂਹਾਂ ਖ਼ੁਸ਼ ਬਾਈ ਬਣਕੇ..!"
ਮਸ਼ੀਨ 'ਤੇ ਤਵਾ ਚੱਲਣ ਲੱਗ ਪਿਆ।
-"ਗੋਲ ਮਸ਼ਕਰੀ ਕਰ ਗਿਆ ਨ੍ਹੀ ਬਾਬਾ ਬਖ਼ਤੌਰਾ..!"
ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਜਿਵੇਂ ਗਧੇ ਵਾਂਗ 'ਹੀਂਗਣਾਂ ਛੁੱਟ ਪਿਆ। ਚੀਕਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ।
-"ਵਾਹ ਬਈ ਵਾਹ..!"
-"ਐਹੋ ਜਿਆ ਤਵਾ ਕਰਦੇ ਕੌਡੀ ਟਿਕਾਣੇ ਸੁੱਖ ਨਾਲ..!"
-"ਮੈਖਿਆ ਮੱਲਾ ਕੀ ਪੁੱਛਦੈਂ.. ?"
-"ਬਾਬਾ ਬਖ਼ਤੌਰਾ ਵੀ ਪੂਰਾ ਚੌਰਾ ਹੋਊ..!"
-"ਕੰਜਰ ਆਖ, ਕੰਜਰ..!"
-"ਅਜੇ ਕੋਈ ਸ਼ੱਕ ਐ..?"
-"ਬੁੜ੍ਹਾ ਹੋਇਆ ਨ੍ਹੀ ਸੀ ਮਾਣ, ਜੁਆਨੀ 'ਚ ਪਤਾ ਨ੍ਹੀ ਕੀ ਭੂਚਾਲ ਲਿਆਇਆ ਹੋਊ..?"
-"ਮਖਿਆ ਹੱਦ ਕਰਤੀ..!'
-"ਮੈਂ ਕਹਿੰਨੈਂ ਬਰਨੋਂ ਉਡਾਤੀ ਮਾਂਦਰੀ ਨੇ..!
-"ਬੁੜ੍ਹਾਪੇ 'ਚ ਜੁਆਨੀ ਆ ਚੜ੍ਹੀ..!"
-"ਉਏ ਬੁੜ੍ਹਾਪੇ 'ਚ ਚੜ੍ਹੀ ਜੁਆਨੀ 'ਚ ਕਿਹੜਾ ਉਹਨੇ ਖੁਰਗੋ ਪੱਟਤੀ ਹੋਣੀ ਐਂ..?" ਇਕ ਨੇ ਨੱਕ ਚਾੜ੍ਹਿਆ।
-"ਰੋਂਦੀ ਹੋਊ ਬਚਾਰੀ ਕਰਮਾਂ ਨੂੰ..!"
-"ਪਾਸਾ ਮਰੋੜ ਕੇ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੋਊ.. ?" ਇਕ ਖ਼ੀ-ਖ਼ੀ ਕਰ ਕੇ ਹੱਸਿਆ।
-"ਉਏ ਸਾਲਿਓ..! ਕਿਉਂ ਕੁੱਤੇ ਮਾਂਗੂੰ ਭੌਂਕੀ ਜਾਨੇ ਐਂ..! ਪੁਰਾਣੇ ਬੁੜ੍ਹੇ ਮਣ ਮਣ ਘਿਉ ਖਾ ਜਾਂਦੇ ਸੀ..!" ਬੱਗਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬੱਕਰੇ ਦੀ ਲੱਤ ਚੂੰਡਦਿਆਂ ਆਖਿਆ। ਉਹ ਸਾਬਤਾ ਬੱਕਰਾ ਖਾਣ ਵਾਲਾ ਬੰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਗਾਰੇ ਵਾਂਗ ਵੱਜੀ ਸੀ।
ਗੀਤ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਤੱਕ ਪਾਰਟੀ ਚੜ੍ਹਦੀਆਂ ਲਹਿੰਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰੀ ਗਈ।
-''ਐਹੋ ਜਿਆ ਈ ਕੋਈ ਹੋਰ ਲਾ ਬਾਈ..!" ਕਿਸੇ ਨੇ ਕਿਹਾ।
ਦੂਜਾ ਤਵਾ ਘੁੰਣ ਲੱਗ ਪਿਆ।
-"ਲੱਗੀ ਵਾਲੇ ਕਦੇ ਨਾ ਸੌਂਦੇ ਤੇਰੀ ਕਿਵੇਂ ਅੱਖ ਲੱਗ ਗਈ...!"
-"ਨਹੀਂ ਰੀਸਾਂ ਆਸ਼ਕਾਂ ਦੀਆਂ.. !" ਇਕ ਨੇ ਅੱਡੀ 'ਤੇ ਘੁਕ ਕੇ ਬੱਕਰਾ ਬੁਲਾਇਆ। ਮੁੱਛਾਂ ਨੂੰ ਲੱਗੀ ਮੀਟ ਦੀ ਤਰੀ ਦੂਰ ਦੂਰ ਤੱਕ ਬੁੜ੍ਹਕੀ ।
-"ਬਾਈ ਆਸ਼ਕ ਸੀ ਮਿਹਨਤੀ..!"
-"ਹੈ ਕਮਲਾ..! ਮਿਹਨਤੀਆਂ ਅਰਗੇ ਮਿਹਨਤੀ..? ਮਜਨੂੰ ਦੇਖ ਲੈ ਬਾਰ੍ਹਾਂ ਸਾਲ ਹਲਟ ਈ ਗੇੜੀ ਗਿਐ..!"
-"ਰਾਂਝਾ ਕਿਹੜਾ ਘੱਟ ਸੀ..? ਉਹ ਬਾਰ੍ਹਾਂ ਸਾਲ ਮੱਝਾਂ ਈ ਚਾਰੀ ਗਿਐ..! ਸਾਥੋਂ ਚਾਰ ਦਿਨ ਪੱਠੇ ਨ੍ਹੀ ਆਉਂਦੇ..!"
-"ਬੱਸ ਮੱਝਾਂ ਚਾਰਨ 'ਤੇ ਈ ਰਹੇ? ਹੋਰ ਤਾਂ ਨ੍ਹੀ ਕੱਖ ਹੋਇਆ..!"
-"ਘੈਂਟ ਤਾਂ ਅਸਲ 'ਚ ਮਿਰਜਾ ਜੱਟ ਨਿਕਲਿਆ..!"
-"ਅਗਲੇ ਦੀ ਨੱਢੀ ਬੱਕੀ 'ਤੇ ਬਿਠਾ ਕੇ ਗੋਲ਼ੀ ਬਣ ਗਿਆ..।"
-"ਰੇਡੂਏ ਆਲਾ ਬਾਈ ਕਿਹੜਾ ਮਿਰਜੇ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਐ..?"
-"ਪੂਰਾ ਠਰਕੀ ਲੱਗਦੈ..।'
-"ਉਹਨੂੰ ਪੈੱਗ ਲੁਆ ਕੇ ਆਉਨੈਂ ਯਾਰ..!"
ਪਾਰਟੀ ਵਿਚੋਂ ਉਠ ਕੇ ਇਕ ਉਸ ਨੂੰ ਪੈੱਗ ਲੁਆਉਣ ਉਠ ਗਿਆ।
-"ਲੈ ਬਾਈ..! ਤੇ ਹੁਣ ਇਕ ਮਿਰਜੇ ਜੱਟ ਦੀ ਕਲੀ ਲਾ ਦੇ !" ਪੈੱਗ ਲੁਆ ਕੇ ਮੁੜਨ ਲੱਗਾ ਉਹ ਸਪੀਕਰ ਵਾਲ਼ੇ ਨੂੰ ਹੁਕਮ ਕਰ ਆਇਆ।
ਬੱਗਾ ਸਿੰਘ ਅਜੇ ਗਿਲਾਸ ਵਿਚ ਬੋਤਲ ਟੇਢੀ ਕਰਨ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਮਿਰਜ਼ੇ ਜੱਟ ਦਾ ਤਵਾ ਬੋਲ ਪਿਆ;