ਖਾੜੂਸਪੁਣਾ

ਡੋਲੀ ਤੁਰਨ ਵੇਲੇ ਉਹਦੇ ਮਨ 'ਚ ਕਿੰਨਾ ਕੁਛ ਉਬਲਣ ਲੱਗਾ, ਇੱਕ ਡਰ ਜਿਹਾ ਅੰਦਰੋਂ-ਅੰਦਰ ਖਾਣ ਲੱਗਾ। ਸੱਚੀਂ ਛੱਡ ਦੇਵਾਂਗੀ ਬਾਬਲ ਦਾ ਘਰ, ਕਿਵੇਂ ਰਹੂਗੀ ਮਾਂ ਪਿਉ, ਭੈਣ ਭਰਾ ਬਿਨਾਂ। ਲੰਮੀ ਵਾਟ ਏ, ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਬਾਅਦ ਹੀ ਗੇੜਾ ਲੱਗਿਆ ਕਰੂ। ਮਾਂ ਬੁੱਲ੍ਹ ਟੇਰ ਰਹੀ ਸੀ ਪਰ ਰੋ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਹੀ ਕਿ ਕਿਧਰੇ ਮੈਂ ਉਹਨੂੰ ਦੇਖ ਕੇ ਚਿੱਤ ਭੈੜਾ ਨਾ ਕਰ ਲਵਾਂ।

ਸਭ ਨੂੰ ਵਾਰੋ ਵਾਰੀ ਮਿਲੀ ਪਰ ਜਦ ਉਹ ਆਵਦੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲੱਗੀ ਤਾਂ ਉਹ ਭੁੱਬੀ ਰੋ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਨਾਲ ਕੁਛ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਪਰ ਬੋਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੋ ਰਿਹਾ। ਧੀ ਦੇ ਅੰਦਰ ਡੱਕਿਆ ਸਮੁੰਦਰ ਵਹਿ ਗਿਆ। ਓਹਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਬਾਪ ਦਾ ਬਾਹਲਾ ਮੋਹ ਆਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਉਹਨੇ ਡਰ 'ਚ ਗੁਜ਼ਾਰੀ ਸੀ ਕਿ ਬਾਪੂ ਜੀ ਕੁਛ ਕਹਿ ਨਾ ਦੇਣ।

ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਬਾਪੂ ਦੇ ਦਬਕਿਆਂ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਦੇਖਿਆ ਸੀ ਤੇ ਬਾਪੂ ਕੋਈ ਭੈੜਾ ਜੇਹਾ ਬੰਦਾ ਲੱਗਦਾ ਸੀ। ਓਹਨੇ ਕਦੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਬਾਪੂ ਨਾਲ ਬਹਿ ਕੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤੀ। ਨਿੱਕੇ ਹੁੰਦੇ ਅਕਸਰ ਉਹ ਐਤਵਾਰ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀ 4 ਵਜੇ ਫਿਲਮ ਦੇਖਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਕਦੇ ਕੋਈ ਫਿਲਮ ਪੂਰੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੇਖੀ ਉਹਨੇ। ਦੋਵੇਂ ਭੈਣਾਂ ਰਲ ਕੇ ਜਦੋਂ ਫ਼ਿਲਮ ਦੇਖ ਰਹੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਤਾਂ 6 ਵਜੇ ਜਾਂ ਉਸਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਬਾਪੂ ਜੀ ਖੇਤੋਂ ਆ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਟਰੈਕਟਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਦਿਆਂ ਹੀ ਦਵਾਦਵ ਟੀ ਵੀ ਦੀਆਂ ਤਾਰਾਂ ਕੱਢ ਦੇਣੀਆਂ। ਕਿੰਨਾ ਸਾਰਾ ਡਰ ਪਾਲ ਰੱਖਿਆ ਸੀ ਅੰਦਰ। ਗੀਤ ਤਾਂ ਕਦੇ ਸੁਣ ਕੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖੇ। ਕਿਤੇ ਬਾਹਰ ਜਾਣਾ ਤਾਂ ਮਾੜੀ ਜੀ ਚੁੰਨੀ ਸਿਰ ਤੋਂ ਖਿਸਕਣੀ ਤਾਂ ਬਾਪੂ ਜੀ ਨੇ ਆਖਣਾ ਕਿ ਸਿਰ ਢੱਕ ਲੋ ਕੁੜੀਉ, ਮਿੱਟੀ ਪਈ ਜਾਂਦੀ ਆ। ਅਸੀਂ ਦੋਹਾਂ ਭੈਣਾਂ ਨੇ ਚੁੰਨੀਆਂ ਲੋਟ ਕਰਕੇ ਘੁੱਟ ਕੇ ਲੈ ਲੈਣੀਆਂ। ਕਦੇ-ਕਦੇ ਹੋਰਾਂ ਕੁੜੀਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਣਾ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿਉ ਐਨਾ ਨਹੀਂ ਟੋਕਦੇ, ਸਾਡਾ ਬਾਪੂ ਕਾਹਤੋਂ ਐਂਵੇ। ਅੱਜ ਉਹੀ ਇਨਸਾਨ ਭੁੱਬੀ ਰੋ ਰਿਹਾ ਸੀ।

ਉਹ ਬਾਪੂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਕੁਛ ਕਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਹੁਣ ਇਸ ਟਾਈਮ ਕੀ ਕਹਿ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਬਾਪੂ ਨੇ ਆਵਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ 'ਚੋਂ ਆਉਂਦੇ ਹੰਝੂ ਰੁਮਾਲ ਨਾਲ ਸਾਫ਼