ਉਹਨੇ ਕਾਰ ਦੀ ਮੂਹਰਲੀ ਬਾਰੀ ਖੋਲ੍ਹ ਇਸ਼ਾਰੇ ਨਾਲ ਨਵਵਿਆਹੀ ਦੁਲਹਣ ਨੂੰ ਕਾਰ 'ਚ ਬੈਠਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਉਹਨੂੰ ਬਿਠਾ ਕੇ ਆਪ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਡਰਾਇਵਿੰਗ ਵਾਲੀ ਬਾਰੀ ਵੱਲ ਚਲਾ ਗਿਆ। ਅਜੇ ਬੈਠਣ ਹੀ ਲੱਗਾ ਸੀ ਕਿ ਉਹਦੀ ਦੁਲਹਨ ਦਾ ਦਾਦਾ ਮੂਹਰੇ ਆ ਗਿਆ ਕਹਿੰਦਾ, "ਉਂਅ ਤਾਂ ਕਾਕਾ ਅਸੀਂ ਪੁਰਾਣੇ ਖਿਆਲਾਂ ਦੇ ਆਂ, ਜਾਣ ਨੂੰ ਤਾਂ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਇਕੱਲੇ ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ ਸੀ ਪਰ ਅਣਹੋਣੀ ਨਾ ਵਾਪਰਜੇ ਕੋਈ... ਦੋਨੋਂ ਇਕੱਲੇ ਨਾ ਜਾਓ... " ਉਹਨੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੇ ਦੋਹੇਂ ਹੱਥ ਫੜ ਕਿਹਾ "ਬਾਪੂ ਜੀ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ.. ਤੁਹਾਡੀ ਪੋਤੀ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਏ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ..ਉਹਦੇ ਹੁੰਦਿਆਂ ਕੁਛ ਮਾੜਾ ਨਹੀਂ ਵਾਪਰਦਾ..." ਦਾਦਾ ਜੀ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਕਿਹਾ, "ਬਿੱਲਿਆ ਜਿਵੇਂ ਤੈਨੂੰ ਸਹੀ ਲੱਗੇ ..." ਐਨਾ ਕਹਿ ਉਹਨੇ ਪੋਤਜੁਆਈ ਦਾ ਮੋਢਾ ਪਲੋਸ ਦਿੱਤਾ।

ਉਹ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਹੱਥ ਜੋੜ ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਬੁਲਾ ਕਾਰ 'ਚ ਬੈਠ ਗਿਆ ਤੇ ਬੈਠਣ ਸਾਰ ਉਹਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ, "ਖੁਸ਼ ਏਂ..." ਉਹ ਨੀਵੀਂ ਪਾ ਕਹਿੰਦੀ, "ਹਾਂ ਬਹੁਤ..” ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸਾਰਿਆਂ ਬਾਏ ਕੀਤੀ ਤੇ ਉਹ ਘਰ ਵੱਲ ਚੱਲ ਪਏ।

ਵਿਆਹ ਵਾਲੇ ਮੁੰਡੇ ਦਾ ਜੀਜਾ ਦੋ ਪੈੱਗ ਵੱਧ ਹੋਰ ਗਟਾਗਟ ਖਿੱਚ ਆਵਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ, "ਚੱਲ ਆਵਦੇ ਪਿੰਡ ਚੱਲੀਏ, ਸਾਲਾ ਕੋਈ ਇੱਜ਼ਤ ਆ ਆਪਣੀ, ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਲੀ ਕਾਰ 'ਚ ਬੈਠਣ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪੁੱਛਿਆ ਸਾਲੇ ਨੇ... ਖੜਿਆਂ ਨੂੰ ਹੀ ਛੱਡ ਗਿਆ... ਸਾਲਾ ਫੋਕੀ ਸੁਲਾਅ ਹੀ ਮਾਰ ਲੈਂਦਾ..." ਸਾਰੇ ਅੰਦਰੋਂ-ਅੰਦਰ ਹੀ ਹੱਸ ਰਹੇ ਸੀ ਤੇ ਨਵੇਂ ਜ਼ਮਾਨੇ ਨੂੰ ਸਹਿਜੇ ਪਰਵਾਨ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ ...