56

ੴ ਸ੍ਰੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਹ

ਪਵਿਤ੍ਰਾਤਮਾ ਜੀਓ

ਸਭ ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੁਸ਼ਲ ਹੈ। ਆਸ ਹੈ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਭੁਚਾਲਾਂ ਵਿਚ ਨਾਮ ਦਾ ਨਿੱਕਾ ਜਿਹਾ ਕਿਣਕਾ ਅਡੋਲ ਚਮਕਦਾ ਹੋਸੀ ।

ਨਾਲ ਕੁਛ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਸਿਵਾ ਨਾਮ ਦੇ । ਨਾਮ ਦੇ ਰੰਗ ਦੇ ਬਿਨਾ ਸਭ ਰੰਗ ਕੂੜਾਵੇ ਹਨ ਤੇ ਰਹ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਹਨ । ਗੁਰੂ ਮੇਹਰ ਕਰੇ ਤੇ ਸਦਾ ਅੰਗ ਸੰਗ ਰਹੇ ਤੇ ਕਿਸੇ ਡਕੋ ਡੋਲੇ ਵਿਚ ਤਤਾ ਝੋਲਾ ਨਾ ਲੱਗਣ ਦੇਵੇ । ਨਾਮ ਜਪਣ ਵਾਲੇ ਅੰਦਰੋਂ ਖਿੜੇ ਰਹਣੇ ਚਾਹਯੇ । ਹਿਰਦਾ ਕਮਲ ਸਦਾ ਖੇੜੇ ਵਿਚ ਦਾਹਯੋ । ਦਿਲ ਦਿਲਗੀਰੀ ਰਖ ਕੇ ਨਾਮ ਜਪਨਾ ਤੇ ਵਾਹਗੁਰੂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਨਾ ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ।

ਬਾਹਰ ਸੂਤ ਸਗਲ ਸਿਉ ਮਉਲਾ

ਅਲਿਪਤ ਰਹਉ ਜੈਸੇ ਜਲ ਮੇ ਕਉਲਾ ॥

ਦਿਲ ਸੁਖੀ ਰਹਕੇ ਵਾਹਗੁਰੂ ਦੇ ਪਯਾਰ ਤੇ ਸ਼ੁਕਰ ਵਿਚ ਰਹਕੇ ਅੰਦਰਲੋ ਕਮਲ ਨੂੰ ਸਦਾ ਖੇੜੇ ਵਿਚ ਰਖ ਕੇ ਨਾਮ ਜਪੇ ਉਹੋ ਪਾਰਗ੍ਰਾਮੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ । ਇਹ ਬਹੂੰ ਬਹੂੰ ਤਾਕੀਦ ਹੈ ਤੇ ਬਹੂੰ ਹੀ ਪਯਾਰ ਨਾਲ ਤਾਕੀਦ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ੁਕਰ ਵਿਚ ਰਹਨਾ ਚਾਹਯੇ। ਕਦੇ ਵਾਹਗੁਰੂ ਵਲ ਨਾਸ਼ੁਕਰੀ ਤੇ ਉਦਾਸੀ ਨਹੀਂ ਠੀਕ । ਉਹ ਜੋ ਕੁਛ ਕਰਦਾ ਹੈ ਭਲੇ ਲਈ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤੇ ਓਹ ਅੰਗ ਸੰਗ ਵਸਦਾ ਹੈ ਤੇ ਅਪਨੀ ਗੋਦ ਵਿਚ ਖਿਡਾਂਦਾ ਹੈ । ਜੇ ਅੱਖਾਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖ ਸਕਦੀਆਂ ਤਾਂ ਮਨ ਦੇਖ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪਰ ਮਨ ਤਾਂ ਵੇਖਨਾ ਹੈ ਜੇ ਉਸ ਦੇ ਪਯਾਰ ਤੇ ਸ਼ੁਕਰ ਤੇ ਸੁਖ ਤੇ ਖੇੜੇ ਵਿਚ ਰਹੇ। ਇਹੀ ਸਤਗੁਰ ਦੀ ਸਿਖਯਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਗੁਰੂ ਜੀ ਤੋਂ ਮਿਲਦੀ ਹੈ । ਇਸੇ ਪਰ ਕਮਰਬੰਦ ਹੋਣਾ ਠੀਕ ਹੈ।

ਜੋ ਸਾਡੇ ਅੰਦਰ ਰੱਬ ਵਸਦਾ ਹੈ ਸਾਡੇ ਜਲਨ ਨਾਲ ਉਸ ਨੂੰ ਸੇਕ ਲਗਦਾ ਹੈ। ਅਸੀ ਅੰਦਰੋਂ ਸ਼ੁਕਰ ਠੰਢ ਤੇ ਪਯਾਰ ਤੇ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਵਿਚ ਵਸੀਏ ।

ਆਪ ਦੇ ਦਰਦ ਵਿਚ ਦਰਦੀ

ਵੀਰ ਸਿੰਘ