127. ملکی دا اُّتر

ملکی آکھدی سّد تُوں هیر تاای جھب هو تُوں اَولیآ ناایآ وے

الپھ موچیآ مَوجما واگیآ وے دھّدی ماچھیآ بھج تُوں بھاایآ وے

کھےڈن گای مُوںه سوجھلے گھروں نِکلی نِںما سام هوای نهیں آایآ وے

وارس ساه ماای هیر نهیں آای موهر مںگُوآں دی گھریں آایآ وے

128. هیر نُوں سّدن لای بںدے دَوڑے

جھںگڑ ڈُوم تے پھّتُو کلال دَوڑے بےلا چُوهڑا تے جھںڈی چاک میآں

جا هیر اّگے دھُم گھتِآ نے بّچا کےهی اُڈاای آ کھاک میآں

تےری ماںاُں تےرے اُتے بهُت گُّسے جانوں مار سی چُوچکا واهک میآ

راںجھا جاه تےرے سِر آن بنیآں نالے آکھدے ماریاے چاک میآں

سِآل گھےر نگر پَون کُّد تَےنُوں گِنےں آپ نُوں بهُت چلاک میآں

توتا اںب دی ڈال تے کرے مَوجاں تے گُلےلڑا پَوس پٹاک میآں

اّج سِآلاں نے چُّلھی نا اّگ گھّتی سارا کوڑما بهُت گںمناک میآں

وارس ساه ےتیم دے مارنے نُوں سبھا جُڑی چنھا دی دھاک میآں

129. هیر دا آاُنا تے ماں نُوں سلام

هیر ماں نُوں آن سلام کیتا مااُں آدی آ نی نهِریاے نی

ےرولیاے گولیاے بےهِآاے گھُںڈھ وینیاے تے گُل پهِریاے نی

اُدھلاک ٹُںبے اتے کُڑمیاے نی چھلچھِدریاے تے چھاایں جهِریاے نی

گولا دِںگیاے اُجبکے مالجادے گُّسے ماریاے جهِر دیاے جهِریاے نی

تُوں اکاِاکے ساڑ کے لوڑ دِّتا لِںگ گھڑُوںگی نال مُتهِریاے نی

آ آکھنی هو ٹل جا چٹھے مهِر راںجھے دے نال دیاے مهِریاے نی

سانھاں نال رهے دِهُں رات کھهِںدی آ ٹلوں نی کُّتاے وهِریاے نی

اّج رات تَےنُوں مجھو واه ڈوباں تےری ساِات آںودی کهِریاے نی

وارس ساه تَےنُوں کّپڑ دھڑی هوسی وےکھیں نیل ڈاںڈاں اتے لهِریاے نی

130. هیر دا اُّتر

اںماں چاک بےلےاسیں پیںگھ پیںگھ کَےسے گَےب دے تُتیاے بولنی هَے

گںدا بهُت ملُوک مُںه جھُوٹھڑے دا اَےڈا پهاڑ کِاُں تولنی هَےں

سُالا نال گُلاب تِآر کیتا وِّچ پِآج کِاُں جھُوٹھ دا گھولنی هَےں

گّدا کِسے دی نهیں چُرا آںدی دانی هوِاکے گَےب کِاُں بولنی هَےں

انسُنِآں نُوں چا سُنايا ای مواے ناگ واںگُوں وِس گھولنی هَے

وارس ساه گُناهه کی اساں کیتا اےڈے گَےب تُوپھان کِاُں تولنی هَےں

131. ماں دا اُّتر

سڑے لےکھ ساڈے کّج پاے تےنُوں وّڈی سوهنی دھیاُ نُوں لیک لّگی

نِت کرے تَوبا نِک کرےں ےاری نِت کرے پاکھںڈ تے وّڈی ٹھّگی

اسیں منھا کر رهے هاں مُڑی ناهیں تَےنُوں کِسے پھکیر دی کےهی وّگی

وارس ساه ِاه دُدھ تے کھںڈ کھادی ماری پھِٹک دی گای جے هو بّگی

132. اُّتر هیر

اںماں بس کر گالیآں دے ناهیں گالی دِّتیآں وّڈڑا پاپ آوے

نِاُو رب دی پٹنی کھری اَوکھی دھیآں مارِآں وّڈا سراپ آوے

لَے جااے مَےں بھّایڑاں پِٹنی نُوں کوای گَےب دا سُول جاں تاپ آوے

وارس ساه نا مُڑاں رںجھےٹڑے توں بھاوےں باپ دے باپ دا باپ آوے

133. کَےدو دا کھلجگن

کَےدو آِاکے آکھدا سَوهرِاُ وو مَےتھوں کَون چںگا مّت دےسِآ اَو

مهیں موهیآں تے نالے سِآل مُٹھے اّج کل وِگاڑ کرےسِآ اَو

ِاه نِت دا پِآر نا جااے کھالی پِںج گّڈ دا پاس نا وےسِآ اَو

سّتھوں مار سِآلاں نے گّل ٹالی پرھا چھّڈ لَےڑا بهُ بھےسِآ اَو

رگ ِاّک ودھیک هَے لںنگِآں دی کِرتگھن پھرپھےج ملکھےسِآں اَو