ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮੈਡੀਟੇਸ਼ਨ ਸੈਂਟਰ ਤੇ ਰਜਨੀ ਮਲਹੋਤਰਾ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤਕਰੀਬਨ ਸਾਢੇ ਕੁ ਗਿਆਰਾਂ ਵਜੇ ਉਹ ਆਈ। ਜਵਾਨ ਕੁੜੀ। ਚਿੱਟੀ ਸ਼ਰਟ ਨਾਲ ਜੀਨ ਪਾਈ ਹੋਈ। ਉਸ ਦਾ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ 'ਚ ਆਉਣਾ ਅਲੱਗ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਏਦਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਭਾਵ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਮੈਨੂੰ ਮਿਲ ਰਹੀ ਹੋਵੇ। ਉਸ ਨੇ ਮੇਰੇ ਕਮਰੇ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਵੇਖਿਆ ਤੇ ਸਿੱਧੀ ਆ ਕੇ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲੀ ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਬੈਠ ਗਈ। ਬੈਠਦੇ ਹੀ ਉਸ ਨੇ ਸਾਡੇ ਦੋਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਪਏ ਟੇਬਲ ਤੇ ਆਪਣਾ ਰਿਵਾਲਵਰ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਂ ਇਸੇ ਬਾਰੇ ਹੀ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ: ਤੇ ਸਾਡੀ ਗੱਲਬਾਤ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ :

ਇਹ ਰਿਵਾਲਵਰ ਕਿਸ ਲਈ.....?

ਆਪਣੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਲਈ

ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸ ਤੋਂ ਖ਼ਤਰਾ ਹੈ .. ?

ਹਨ ਕੁਝ ਲੋਕ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਮੈਨੂੰ ਖ਼ਤਰਾ। ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਦਾ ਸ਼ਰਾਬ ਦਾ ਬਿਜ਼ਨਸ ਹੈ। ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਮਨ ਮੁਟਾਵ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਪਾਪਾ ਨੇ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਪੁਲੀਸ ਕੋਲ ਫੜਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਹ ਨਕਲੀ ਸ਼ਰਾਬ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਨਕਲੀ ਸ਼ਰਾਬ ਕਾਰਨ ਸਾਡਾ ਬਿਜ਼ਨਸ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਸਾਡੀ ਸੇਲ ਘਟਦੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਪਾਪਾ ਦੀ ਗੱਡੀ ਲੈ ਕੇ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸ ਆਦਮੀ ਨੇ ਸਮਝਿਆ, ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਪਾਪਾ ਹਨ। ਪੰਜ ਛੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ ਗੱਡੀ ਤੇ ਹਾਕੀਆਂ ਨਾਲ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਮੈਂ ਗੱਡੀ ਭਜਾਉਣ 'ਚ ਸਫਲ ਹੋ ਗਈ। ਫੇਰ ਪਾਪਾ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਅਲੱਗ ਗੱਡੀ ਲੈ ਕੇ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਇਹ ਰਿਵਾਲਵਰ।

ਤੁਹਾਡੇ ਪਾਪਾ ਨੂੰ ਇਹ ਨਹੀਂ ਲੱਗਿਆ ਕਿ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਰਿਵਾਲਵਰ ਨਹੀਂ ਲੈ ਕੇ ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ.... ?