ਮੈਂ ਅੱਜ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਤੀ। ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਇੱਕ ਹੋਰ ਮੁਸੀਬਤ ਹੈ। ਜਿਸ ਸ਼ਾਮ ਮੈਂ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਂਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਰਾਤ ਤੱਕ ਨੀਂਦ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ। ਹੁਣ ਰਾਤ ਨੂੰ ਦੋ ਵਜੇ ਮੈਂ ਜਾਗ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਸਿੰਮੂ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਕੁੜੀ ਵਿਆਹ ਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦੇਰ ਝੱਲ ਨਹੀਂ ਸਕੇਗੀ। ਇਹ ਲੋੜ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰੈਕਟੀਕਲ ਹੈ। ਸਮਝੌਤਾ ਘੱਟ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਕੈਲਕੁਲੇਟਡ ਬਹੁਤ ਹੈ। ਹਰ ਚੀਜ਼ ਵਾਸਤੇ ਕੈਲਕੂਲੇਟਰ ਲੈ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਗੱਲਬਾਤ ਦੌਰਾਨ ਵੀ ਉਸ ਨੇ ਕੁਝ ਏਦਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਕਿ ਮੇਰੇ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਬੁਆਏ ਫਰੈਂਡ ਨੇ ਜੇ ਇਹ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਵੀ ਇਹੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਪਰ ਵਿਆਹ ਬਾਰੇ ਉਸ ਦੇ ਆਪਣੇ ਵਿਚਾਰ ਇਹ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਬਹੁਤ ਭਾਗਾਂ ਵਾਲਾ ਮੁੰਡਾ ਹੋਵੇਗਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਪਤਨੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਮਿਲਾਂਗੀ। ਉਸ ਦੀ ਇਹ ਗੱਲ ਸੁਣ ਕੇ ਮੈਂ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰੀ ਹੱਸਿਆ ਪਰ ਰਿਐਕਟ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ।

ਇਹ ਸੋਚਦੇ ਸੋਚਦੇ ਮੈਂ ਪਾਣੀ ਪੀਤਾ ਤੇ ਟੈਬ ਚੁੱਕ ਲਈ। ਕੁਝ ਖ਼ਬਰਾਂ ਪੜ੍ਹੀਆਂ ਤੇ ਅਖੀਰ ਤੇ ਵਿਮਲ ਕੀਰਤੀ ਦਾ ਬਲਾਗ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗਿਆ :

*

।। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ।।

॥ ਪਰਸਨਲ ਬਲਾਗ ।। ਵਿਮਲ ਕੀਰਤੀ ।।

ਮੈਨੂੰ ਅਜੇ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਪਤਾ।

ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਸਿਫਤੀ ਸੰਧੂ ਨੇ ਮਿਲਣ ਬਾਅਦ, ਜਾਣ ਸਮੇਂ ਮੈਨੂੰ ਕਹੇ ਸਨ। ਉਸ ਮੁਲਾਕਾਤ ਬਾਰੇ ਜਦੋਂ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਤਾਂ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਦੀ ਕਹੀ ਇਹੀ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆਉਂਦੀ ਹੈ।