ِاس موڑ توں بچ کے----ِاک هُوک

پرگٹ رِهان دی مےرے نال مُلاکات بیبی سُرِںدر کَور باڑا دے گھرے هوای ۔ سات چِّت چڑھدی اُمر دا بهُت هی مِلاپڑے جِهے سُبھاا دا ِاه نَوجوان مَےنُوں اّدھ کُ دا هو کے مِلِآ۔ گّلاں گّلاں وِّچ اُسنے مَےنُوں آپنی لِکھن پرکِرِآ وارے جانُو کروايا۔ تاں من نُوں ِاّک تسّلی جِهی هوای اُس دُآرا لِکھت رچنا ' ِاس موڑ توں بچکے پڑھن اُپرںت مَےنُوں ِاه جانکے کھُسی هوای کِ پرگٹ جِّتھے اّج دی نَوجوان پیڑھی دی مانسِک دسا دا چِترن با-کھُوبی کردا هَے۔ اُّتھے اُه ساڈیآں سماجِک کدراں کیمتاں, رِستے ناتے, وِرسے, آپسی ساںجھ, بھاایچارے دی وی سُوجھ رّکھدا هَے۔ ساڈے سمار دا ِاه سدیوی دُکھاںت رِها هَے کِ اسیں پِآر مُهّبت نُوں همےساں هی اّکھوں اَوهلے کردے آاے هاں ۔ جاں آکھ لایاے ساڈے ِاس ادھُنِک سماج وِّچ وی رِستِآں وِّچ اُچ-نیچ, جات-پات, دھرم, گوت اّج وی دیوار بن کھڑھے هن ۔ پرگٹ دی ِاه کهانی وی ِاسے پّکھ دی پےرواای کردی هَے۔ سدیآں ودھی اسیں پِآر دے کِّسے بھاوےں بهُت آدرا اتے ستِکار نال پڑدے هاں پرںتُو سماج دِآں اُنھاں بںدھناں توں مُکت نهیں کر سکدے۔ ِاهو کارن هَے کِ جِّتھے مُهّبت وِّچ هیر راںجھے, سّسی پنُّوں اتے سوهنی ماهیوال نُوں پراناں دی اهُّتی دےنی پای۔ اُّتھے اّج دے ِاس ادھُنِک دَور وِچ وی اجِهے کِّسے آم واپر رهے هن۔ جِّتھے سماج اںدر کنِّآں بھرُون هّتِآ جِهیآں بُرِآایآں دا جے دَور برکرار هَے تاں مَےں سمجھدا هاں کِ ِاس وِّچ کُجھ هّد تّک انکھ تے ِاّجت دی پھَوکی سوهرت دی مانسِکتا وی بھارُو هَے۔ اسیں نهیں چاهُںدے ساڈی دھی کِسے گَےر نال آپنی مرجی دے سبںدھ بنا گھُںمے پھِرے جاں پِںڈ دی کوای کُڑی آپنے پِںڈ وِّچ وِآه کروااے۔ ِاسے لای پِچھلے کُجھ کُ سمےں دَوران کھاپ پںچاِاتاں وّلوں دِّتے گاے پھَےسلے ِاس دی مُوںه بولدی تسویر هن۔ اّج وی آپنی مرجی نال ِاکّٹھِآں جین والِآں جوڑِآں نُوں جاں تاں کتل کر دِّتا جاںدا هَے جاں اُهناں دے پرِواراں نُوں سماجِک سوسن دا سِکار هونا پَےںدا هَے۔ اُنھاں نُوں پِںڈاں