اک اونکار سری واهِگُرُو جی کی پھته ۔۔

جںگ نالے جوگ

१.جںگ

هُنالے دی رُت, وِساکھ دا مهینا, گرمی ترِّکھی تے چُبھویں, پر چل رهی هَے نال ترِّکھی هوا۔ مالوا دےس هَے, ِاک اُّچی ٹِّبی هَے, ِاس ٹِّبی تے کھالسا جی هن تے ٹِّبی دے اُچےرے تھاں ساهِب سری گُرُو گوبِںد سِںگھ جی بیر آسن جمااے کِسے کِسے وےلے ِاک بھےانک تیر چھوڑ دےںدے هن جو سُوکدا چلا جاںدا هَے, ڈاڈھی دُور واٹ تے کھِدرانے دی ڈھاب اُتوں دی ساهی لسکر تے جاکے پَےںدا هَے پھنیار واںنگُو۔ ِانّے نُوں آ گِآ ‘کھانا' ۔ پهِرے دے سِںگھاں نے پچھان لِآ تے لںگھ جان دِّتا  ساهِباں پاس۔

کھانا (نےڑے آ, دھرتی تے سِر دھر, مّتھا ٹےک تے هّتھ جوڑکے کھڑا هو گِآ)- پاتساه۔ اّج دا رںگ مُک گِآ۔ آپ سِآن هی گاے هوسو۔

گُرُو جی- هاں هُن مجھَےلاں ولوں تیر گولی نهیں جاںدی دیهدی, ناں هی تلوار, ساںگ, سَےهتھی دے نال گجدے جَےکارے گُوںجدے سُناای دِںدے هن, چُپ هَے; پر دّس کِ تُوں وِچ پھِردا اّکھیں وےکھکے کیه آيا هَےں ?