جںگناما شاه مُهںمد

1

اّول همد جناب اّلاه دی نُوں,

جِهڑا کُدرتی کھےل بناںودا ای ۔

چَوداں تبکاں دا نکش نِگار کرکے,

رںگا رںگ دے بھےکھ رچاںودا ای ۔

سپھاں پِچھلیآں سبھ سمےٹ لَےںدا,

اّگے هور هی هور وِچھاںودا ای ۔

شاه مُهںمدا اَوس توں سدا ڈریاے,

بادشاهاں تھیں بھیکھ مںگاودا ای ۔

 

2

ِاه تے جیآں نُوں پکڑ کے موه لَےںدی,

دُنیآں وےسوا دا رّکھے بھےس میآں ۔

سدا نهیں جُآنی تے اَےش ماپے,

سدا نهیں جے بال ورےس میآں ۔

سدا نهیں جے دَولتاں پھیل گھوڑے,

سدا نهیں جے راجِآں دےش میآں ۔

شاه مُهںمدا سدا نهیں رُوپ دُنیآں,

سدا نهیں جے کالڑے کےس میآں ۔

 

3

ِاک روز بڈالے دے وِچ بَےٹھے,

چلی آن پھِرںگی دی بات آهی ۔

سانُوں آکھِآ هیرے تے هور ےاراں,

جِنھاں نال ساڈی مُلاکات آهی ۔

رازی بهُت رهِںدے مُسلمان هِںدُو,

سِر دوهاں دے اُّتے افات آهی ۔

شاه مُهںمدا وِچ پںجاب دے جی,

کوای نهیں سی دُوسری زات آهی ۔