35. ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਮਰ ਜਾਵਣਾ, ਵਤ ਨ ਆਵਣਾ

ਦੁਨੀਆਂ ਤੋਂ ਮਰ ਜਾਵਣਾ, ਵਤ ਨ ਆਵਣਾ,

ਜੋ ਕਿਛੁ ਕੀਤੋ ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਵੋ,

ਕੀਤਾ ਆਪਣਾ ਪਾਵਣਾ ।ਰਹਾਉ।

 

ਆਦਮੀਓਂ ਫਿਰ ਮੁਰਦਾ ਕੀਤਾ,

ਮਿਤਰ ਪਿਆਰਿਆ ਤੇਰਾ ਚੋਲਾ ਸੀਤਾ,

ਗੋਰ ਮੰਜ਼ਲ ਪਹੁੰਚਾਵਣਾ ।1।

 

ਚਾਰ ਦਿਹਾੜੇ ਗੋਇਲ ਵਾਸਾ,

ਕਿਆ ਜਾਣਾ ਕਿਤ ਢੁਲਸੀ ਵੋ ਪਾਸਾ,

ਬਾਲਕ ਮਨ ਪਰਚਾਵਣਾ ।2।

 

ਚਹੁੰ ਜਣਿਆਂ ਮਿਲ ਝੋਲਮ ਝੋਲੀ,

ਕੰਧੇ ਉਠਾਇ ਲੀਤਾ ਡੰਡਾ ਡੋਲੀ,

ਜੰਗਲ ਜਾਇ ਵਸਾਵਣਾ ।3।

 

ਕਹੈ ਹੁਸੈਨ ਫ਼ਕੀਰ ਰਬਾਣਾ,

ਕੂੜ ਕੜਾਵਾ ਕਰਦਾ ਈ ਮਾਣਾ,

ਖਾਕੂ ਦੇ ਵਿਚ ਸਮਾਵਣਾ ।4।

 

36. ਗਾਹਕੁ ਵੈਂਦਾ ਹੀ ਕੁਝਿ ਵਟਿ ਲੈ

ਗਾਹਕੁ ਵੈਂਦਾ ਹੀ ਕੁਝਿ ਵਟਿ ਲੈ ।

ਆਇਆ ਗਾਹਕੁ ਮੂਲ ਨ ਮੋੜੇਂ,

ਟਕਾ ਪੰਜਾਹਾ ਘੱਟ ਲੈ ।ਰਹਾਉ।

 

ਪੇਈਅੜੇ ਦਿਨਿ ਚਾਰ ਦਿਹਾੜੇ,

ਹਰਿ ਵਲਿ ਝਾਤੀ ਘਤਿ ਲੈ ।1।

 

ਬਾਬਲਿ ਦੇ ਘਰਿ ਦਾਜ ਵਿਹੂਣੀ,

ਦੜਿ ਬੜਿ ਪੂੰਣੀ ਕਤਿ ਲੈ ।2।

 

ਹੋਰਨਾ ਨਾਲ ਉਧਾਰ ਕਰੇਂਦੀ,

ਸਾਥਹੁ ਭੀ ਕੁਝ ਹਥਿ ਲੈ ।3।

 

ਕਹੈ ਹੁਸੈਨ ਫ਼ਕੀਰ ਨਿਮਾਣਾ,

ਇਹਿ ਸ਼ਾਹਾਂ ਦੀ ਮਤਿ ਲੈ ।4।