ਸੁਣਿ ਵਡਭਾਗੀਆ ਹਰਿ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਬਾਣੀ ਰਾਮ ॥
ਜਿਨ ਕਉ ਕਰਮਿ ਲਿਖੀ ਤਿਸੁ ਰਿਦ ਸਮਾਣੀ ਰਾਮ ॥
ਅਕਥ ਕਹਾਣੀ ਤਿਨੀ ਜਾਣੀ ਜਿਸੁ ਆਪਿ ਪ੍ਰਭ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ॥
ਅਮਰੁ ਥੀਆ ਫਿਰਿ ਨ ਮੂਆ ਕਲਿ ਕਲੇਸਾ ਦੁਖ ਹਰੇ ॥੩॥੫॥
ਬਿਹਾਗੜਾ ਮ: ੫, ਪੰਨਾ ੫੪੫
ਪਿਛੇ ਭੀ ਵਿਆਖਿਆ ਹੋ ਚੁਕੀ ਹੈ, ਜੋ ਸਿਧ ਕਰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਗੁਰਬਾਣੀ ਹੀ ਅਕੱਥ ਕਹਾਣੀ ਹੈ । ਇਸਨੂੰ ਨਿਰਬਾਣ ਰੰਗ ਵਿਚਿ ਸੁਣਨਾ ਸੁਣਾਵਣਾ ਹੀ ਐਨ ਗੁਰਮਤਿ ਅਨੁਸਾਰੀ ਕਥਾ ਹੈ।
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦਾ ਵਰਨ ਚਿਹਨੁ ਲਖਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ। ਉਹ ਕਥੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਅਕੱਥ ਹੈ । ਕੇਵਲ ਗੁਰਬਾਣੀ ਹੀ ਇਸ ਵਰਨ ਚਿਹਨ ਤੋਂ ਅਲੱਖ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨੂੰ ਲਖਾ ਸਕਦੀ ਹੈ । ਏਸੇ ਕਰਕੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਅਲੱਖ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਅਕੱਥ ਕਹਾਣੀ (ਅਕੱਥ ਕਥਾ) ਹੈ।
ਵਰਨ ਚਿਹਨੁ ਨ ਜਾਇ ਲਖਿਆ ਕਥਨ ਤੇ ਅਕਥਾ ॥
ਬਿਨਵੰਤਿ ਨਾਨਕ ਸੁਣਹੁ ਭਾਈ ਪ੍ਰਭ ਕਰਣ ਕਾਰਣ ਸਮਰਥਾ ॥੩॥
ਵਡਹੰਸੁ ਮ: ੫, ਪੰਨਾ ੫੭੮
ਗੁਰਬਾਣੀ ਗੁਰ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਆਸਰਾ ਲੈ ਕੇ ਨਿਰੋਲ ਕੀਰਤਨ ਕਰੀ ਜਾਣਾ, ਸਦਾ ਸ਼ਬਦ ਗੁਰ ਕਾ ਉਚਾਰੀ ਜਾਣਾ ਹੀ ਹਰਿ ਕਥਾ ਹੈ। ਇਸ ਤੋਂ ਛੁਟ ਹੋਰ ਕੋਈ ਕਥਾ ਨਹੀਂ । ਯਥਾ ਗੁਰਵਾਕ:-
ਅਨਦਿਨੁ ਕੀਰਤਨੁ ਸਦਾ ਕਰਹਿ ਗੁਰ ਕੈ ਸਬਦਿ ਅਪਾਰਾ ॥
ਸਬਦੁ ਗੁਰੂ ਕਾ ਸਦ ਉਚਰਹਿ ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਵਰਤਾਵਣਹਾਰਾ ॥੨॥੧੮॥
ਮ: ੩, ਵਡਹੰਸ ਕੀ ਵਾਰ, ਪੰਨਾ ੫੯੩
ਦੇਖਿਆ, ਜੁਗੁ ਜੁਗੁ ਨਿਬੇੜਾ ਸ਼ਬਦ ਗੁਰੂ ਦੁਆਰਾ ਹੀ ਹੈ। ਉਪਰਲੇ ਭਾਵ ਬਿਹੂਣ ਹੋਰ ਕੋਈ ਕਥਾ ਹੋ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ।
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਦੀ ਕਥਾ ਅਕੱਥ ਹੈ । ਜਣੇ ਖਣੇ ਤੋਂ ਕਥੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ ।
ਯਥਾ ਗੁਰਵਾਕ:-
ਤੇਰੀ ਅਕਥ ਕਥਾ बघठ ਨ ਜਾਈ ॥
ਗੁਣ ਨਿਧਾਨ ਸੁਖਦਾਤੇ ਸੁਆਮੀ ਸਭ ਤੇ ਊਚ ਬਡਾਈ ॥ਰਹਾਉ॥੮॥
ਸੋਰਠਿ ਮ: ੫, ਪੰਨਾ ੬੧੦
ਹੇ ਅਗਣਤ ਗੁਣਾਂ ਦੇ ਨਿਧਾਨ ਬੇਅੰਤ ਸੁਆਮੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ! ਤੇਰੀ ਕਥਾ
