੧੮. ਕੋਈ ਛੁਪੀ ਬਾਂਹ ਜਿਹੜੀ ਸਭ ਪਿਛੋਕੜੋਂ ਉਲਾਰਦੀ

 

ਗੁੰਮ ਹਵਾਵਾਂ ਉਠਦੀਆਂ,

ਥਰਥਲ ਮਚਾਉਂਦੀਆਂ

ਬਿਰਖਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜਦੀਆਂ,

ਬਨ ਸਾਰੇ ਕੰਬ ਜਾਂਦੇ

ਪੰਛੀ ਸਹਿਮਦੇ,

ਮਾਨੁੱਖ ਡਰ ਚੜ੍ਹ ਉੱਚੇ ਹਿਮਾਲਾ ਦੀਆਂ ਚੋਟੀਆਂ,

ਤੂਫ਼ਾਨ ਆਉਂਦੇ ਬਰਫ਼ਾਂ ਦੇ,

ਚੱਟਾਨਾਂ ਕੜਕਦੀਆਂ,

ਫੰਙ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਕੋਈ ਨਾਂਹ, ਨਾ ਹੱਥ ਨਾ ਪੈਰ

ਉਡਦੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ

ਇਹ ਹਵਾਵਾਂ ਨਹੀਂਉਂ ਚਲਦੀਆਂ

ਤੂਫ਼ਾਨ ਸਾਰੇ

ਕੋਈ ਛੁਪੀ ਬਾਂਹ ਜਿਹੜੀ ਸਭ ਪਿਛੋਕੜੋਂ ਉਲਾਰਦੀ-

ਦਰਿਆ ਵਗਦੇ

ਕਪਰ ਪੈਂਦੇ

ਉਹ ਕਾਤਲ ਘੁੰਮਰ-ਘੇਰ,