ਉਹਦਾ ਮਾਹੀ ਬਾਹਰੋਂ ਆਉਂਦਾ ਹੈ-
"ਹੈਂ, ਮੇਰੀ ਪਿਆਰੀ ਇਹ ਕੀ ।" ਬੇਹੋਸ਼ ਜਗਾਂਦਾ ਹੈ "ਜੀ ਜਾਗੋ" ਕੀ
ਕੌਤਕ ਹੈ-"ਹੈਂ ।"
ਲਓ ਜੀ-ਜਲ ਲਿਆਈ ।ਹਾਂ-ਮੈਂ ਇੰਨਾ ਚਿਰ ਲਾਇਆ ਤੁਸੀਂ ਚਲੇ
ਗਏ-ਪਾਣੀ ਪੀ ਜਾਓ ਨਾ ਜੀ-ਪਾਣੀ ਹਾਜ਼ਰ ਹੈ-ਆਪੇ ਬੇਹੋਸ਼ੀ ਵਿੱਚ ਗੱਲਾਂ
ਕਰਦੀ ਹੈ-"ਜਾਗੋ ਪਿਆਰੀ !ਕੀ ਖੇਚਲ ਹੈ"-"ਜੀ।ਠਹਿਰੋ।ਮੈਂ ਅਲੜ੍ਹ ਨੇ ਆਪ
ਦੇ ਪੰਜ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਜਲ ਲਿਜਾ ਕੇ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ।ਹਾਏ ! ਮੈਂ ਮਰ ਵੰਝਾਂ ।"
"ਜੀ ਜਲ…" ਉਹਦਾ ਸਾਈਂ ਉਹਨੂੰ ਚੱਕਦਾ ਹੈ, ਕੇਸਾਂ 'ਤੇ ਧੂਲ ਲੱਗੀ
ਅੱਥਰੂਆਂ ਨਾਲ ਪੂੰਝਦਾ ਹੈ ।
"ਪਿਆਰੀ ਜੀ"……
"ਜੀ ਪਾਣੀ-ਮੇਰੇ ਸਾਈਂ ਹਜ਼ੂਰ ਦੀ ਸਿਪਾਹੀ"
-ਮੈਂ ਹਜ਼ੂਰ ਦੀ ਬਾਂਦੀ ਬਖ਼ਸ਼ੋ
ਨਾ ਮੈਂ ਪਾਣੀ…
ਆਪ ਚਲੇ ਗਏ ਪਾਣੀ ਲਿਆਈ…
ਜਾਵੇ ਮੈਂ ਵਾਰੀ ਮੈਂ ਘੋਲੀ…
ਗ਼ਰੀਬਾਂ 'ਤੇ ਤਰਸ ਕਰਨ ਵਾਲੇ…
……………
ਵਿਛੜੀ ਕੂੰਜ ਵਾਂਗ ਕੁਰਲਾ ਰਹੀ ਹੈ-ਸਾਈਂ ਉਹਦਾ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹੁਣ
ਹੋਸ਼ ਆ ਰਹੀ ਹੈ-ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ,"ਜਾਗੋ ਜੀ ! ਕੀ ਖੇਚਲ ਹੈ-ਬੂਹੇ-ਬਾਹਰ ਕਿਉਂ
ਚੁਪਾਲ ਪਏ ਹੋ-ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚਲੇ-ਕੀ ਹੋਇਆ ਦਸੋ ਨਾ" "ਜੀ"
… … …
