ਤਾਰੇ ਅੱਗ ਦੀਆਂ ਚੰਗਾਰੀਆਂ,
ਵਾਂਗ ਹੀਰਿਆਂ ਦੀ ਬੁੱਕ
ਭਰ-ਭਰ ਪਏ ਪੈਂਦੇ
੦
ਇਸ ਰੇਗਿਸਤਾਨ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਕੌਣ
ਜਿਸ ਨੂੰ ਸਾਹ ਆਉਂਦਾ
੦
ਇਕ ਲੰਘਦੇ ਊਠ ਦੇ ਗਲ ਵੱਜਦੀ ਇਕ ਇਕੱਲੀ ਟੱਲੀ
ਵਜਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਸੁਨਸਾਨ
ਤੇ ਲੰਘਦੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਘੜੀਆਂ ਸਭ ਖ਼ਾਮੋਸ਼
ਇਹ ਇਕ ਟੱਲੀ ਬੋਲਦੀ ਕਿਸੇ ਇਲਾਹੀ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ ਰਾਗ ਵਿੱਚ
ਤੇ ਲਗਨ ਨੀਲਾ ਊਠ ਪਿਆ ਰੁਮਕੇ-ਰੁਮਕੇ ਟੁਰਦਾ ਲੰਘਿਆ ।
