੪. ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਬਾਰ ਵਿੱਚ ਘੁੱਗੀ

 

ਪਿਆਰਾਂ ਨਾਲ ਗਗਨ ਭਰੇ, ਥਲ ਭਰੇ, ਦਰਿਆ ਭਰੇ ਵਗਦੇ

ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਬਾਰਾਂ ਉਪਰ ਸੋਨੇ ਦੇ ਸੋਹਣੇ ਲੱਖ ਫੰਙ ਫੜਕਾਉਂਦੀ ਉੱਡਦੀ

ਆਉਂਦੀ ਜਾਂਦੀ ਉਹ ਪ੍ਰਭਾਤ ਹੈ

ਤੇ ਪੈਰਾਂ ਦੀ ਫਰਫਰਾਹਟ ਥੀਂ ਸੋਨੇ ਦੀਆਂ ਕਲਗੀਆਂ ਪੈਂਦੀਆਂ ਤੇ ਮੋਏ ਸਭ

ਜਾਗਦੇ,

ਰੇਤ ਦੇ ਕਿਣਕਿਆਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲੱਗਦੀ

ਮਿੱਟੀ ਵਿੱਚ ਰੰਗ ਰਸ ਡੁਲ੍ਹਦੇ

ਉੱਤਰ ਦੀਆਂ ਹਵਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਚੁੰਮੀਆਂ ਪੀ-ਪੀ

ਗੁੰਗੇ ਬਿਰਖਾਂ ਨੂੰ ਲੱਖ ਜ਼ਬਾਨਾਂ ਲੱਗਦੀਆਂ

ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੇ ਉਹ ਬਾਹਾਂ ਮਾਰਦੇ,

ਸੂਰਜ ਦੇ ਕਦਮਾਂ ਹੇਠ ਘਾਹ ਆਪਾ ਵਿਛਾਂਦਾ

ਤਿੱਤਰ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਉਪਰ ਕਰ ਤੱਕਦਾ ਉਸ ਸੋਹਣੇ ਜਵਾਨ ਦੀ ਮਿੱਠੀ

ਆਵਾਜ਼ ਨੂੰ ਜਿਹੜਾ ਨੂਰਾਂ ਦੇ ਇਹ ਹੜ੍ਹ ਤੋਰਦਾ,

ਤੇ ਮਿੱਠੀ ਨਿੱਕੀ ਲਹਿਰ ਗਰਾਂ ਦੇ ਛੱਪੜ ਉਪਰ ਖੁਲ੍ਹੀ ਆਲਸ-ਰੰਗ ਵਿੱਚ

ਖੇਡਦੀ, ਤਰਦੀ,

ਹੇ ਨਿਮਾਣੀ ਘੁੱਗੀਏ ।

ਤੂੰ ਇੰਨੇ ਚਾਅ ਦੇ ਗਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਉਂ ਇੰਨੀ ਇਕੱਲੀ-ਇਕੱਲੀ ਫਿਰਦੀ,

ਕਿੱਕਰਾਂ ਦੀ ਕੰਡੀਲੀ ਇਕ ਟੀਸੀ 'ਤੇ ਬੈਠੀ