۵

بُّلھا کسر نام کسُور هَے, اَوتھے مُوںهوں نا سکن بول ۔

اَوتھے سّچے گردن ماریاے, اَوتھے جھُوٹھے کرن کلول ۔

 

۶

بُّلھے چل باورچیکھانے ےار دے, جِّتھے کوها کوهی هو ۔

اَوتھے موٹے کُّسن بّکرے, تُوں لِّسا مِلے نا ڈھو ۔

 

۷

بُّلھے نُوں لوک مّتیں دےںدے, بُّلھِآ تُوں جا بهُ مسیتی ۔

وِچ مسیتاں کی کُجھ هُںدا, جو دِلوں نماز نا کیتی ۔

باهروں پاک کیتے کی هُںدا, جے اںدروں نا گای پلیتی ۔

بِن مُرشد کامل بُّلھِآ,تےری اَےوےں گای ِابادت کیتی۔

 

۸

بُّلھے کولوں چُّلھا چںگا, جِس پر تاام پکاای دا ۔

رل فکیراں مجلِس کیتی, بھورا بھورا کھاای دا ۔

 

۹

بُّلھے شاه چل اَوتھے چلیاے, جِّتھے سارے هوون انّھے ۔

نا کوای ساڈی کدر (زات) پچھانے, نا کوای سانُوں منّے ۔

۱۰

بُّلھے شاه اُه کَون هَے, اُتم تےرا ےار ۔

اَوسے کے هاتھ کُران هَے, اَوسے گل زُنّار ۔

 

۱۱

بُّلھِآ اّچھے دِن تے پِّچھے گاے, جب هر سے کیآ نا هےت ۔

اب پچھتاوا کِآ کرے, جب چِڑیآں چُگ گای کھےت ۔

 

۱۲

بُّلھِآ آشک هوِااُں رّب دا, مُلامت هوای لاکھ ۔

لوک کافر کافر آکھدے, تُوں آهو آهو آکھ ۔

 

۱۳

بُّلھِآ آاُںدا ساجن وےکھ کے, جاںدا مُول نا وےکھ ۔

مارے درد پھراک دے, بن بَےٹھے باهمن شےکھ ۔

 

۱۴

بُّلھِآ چل سُنِآر دے, جِّتھے گهِنے گھڑیاے لاکھ ۔

سُورت آپو آپنی, تُوں ِاکو رُوپا آکھ ۔

۱۵

بُّلھِآ چےری مُسلمان دی, هِںدُو توں کُربان ۔

دوهاں توں پانی وار پی, جو کرے بھگوان ۔

 

۱۶

بُّلھِآ دھرمسالا دھڑواای رهِںدے, ٹھاکُر دُآرے ٹھّگ ۔

وِچ مسیتاں کُسّتایاے رهِںدے, آشک رهِن الّگ ۔

 

۱۷

بُّلھِآ دھرمسالا وِچ ناهیں, جِّتھے مومن بھوگ پوااے۔

وِّچ مسیتاں دھّکے مِلدے, مُّلاں تِاُوڑی پااے ۔

دَولتمںداں نے بُوهِآں اُّتے, روبدار بهااے ۔

پکڑ دروازا رّب سّچے دا,جِّتھوں دُّکھ دِل دا مِٹ جااے۔

 

۱۸

بُّلھِآ غَےن غرُورت ساڑ سُّٹ, تے مان کھُوهے وِچ پا ۔

تن من دی سُرت گوا وے, گھر آپ مِلےگا آ ۔

 

۱۹

بُّلھِآ هر مںدر مےں آِاکے, کهو لےکھا ديو بتا ۔

پڑھے پںڈِت پاںدھے دُور کیاے, اهِمک لیاے بُلا ۔

۲۰

بُّلھِآ هِجرت وِچ ِاسلام دے, مےرا نِّت هَے خاس ارام ۔

نِّت نِّت مراں تے نِّت نِّت جیواں, مےرا نِّت نِّت کُوچ مُکام ۔

 

۲۱

بُّلھِآ ِاشک سجن دے آاے کے, سانُوں کیتو سُو ڈُوم ۔

اُه پربھا اساڈا سخی هَے, مَےں سےوا کنُوں سُوم ۔

 

۲۲

بُّلھِآ جَےسی سُورت اَےن دی, تَےسی سُورت غَےن۔

ِاک نُّکتے دا پھےر هَے , بھُّلا پھِرے جهان ۔

 

۲۳

بُّلھِآ جے تُوں غازی بننَےں, لّک بنّھ تلوار۔

پهِلوں رںگھڑ مار کے , پِّچھوں کاپھر مار ۔

 

۲۴

بُّلھِآ کنک کَوڈی کامنی, تینوں هی تلوار ۔

آاے تھے نام جپن کو, اَور وِّچے لیتے مار ۔

۲۵

بُّلھِآ کسُور بےدستُور, اَوتھے جانا بنِآ زرُور ۔

نا کوای پُنّ نا دان هَے, نا کوای لاگ دستُور ۔

 

۲۶

بُّلھِآ کھا هرام تے پڑھ شُکرانا, کر تَوبا ترک سوابوں ۔

چھوڑ مسیت تے پکڑ کِنارا , تےری چھُّٹسی جان ازابوں ۔

اُه هرف نا پڑھیاے مت , رهِسی جان جوابوں ۔

بُّلھے شاه چل اَوتھے چلیاے, جِّتھے منھا نا کرن شرابوں ۔

 

۲۷

بُّلھِآ من مںجولا مُںج دا, کِتے گوشے بهِکے کُّٹ ۔

ِاه کھزانا تَےنُوں ارش دا, تُوں سںبھل سںبھل کے لُّٹ ۔

 

۲۸

بُّلھِآ مَےں مِّٹی گھُمِآر دی, گّل آکھ نا سکدی اےک ۔

تتڑ مےرا کِاُں گھڑِآ, مت جااے الےک سلےک ۔

 

۲۹

بُّلھِآ مُّلاں اتے مسالچی, دوهاں ِاّکو چِّت ۔

لوکاں کردے چاننا, آپ هنےرے وِچ ۔

۳۰

بُّلھِآ پَےںڈے پڑے پرےم کے, کیآ پَےںڈا آواگَون ۔

اںدھے کو اںدھا مِل گِآ, راه بتاوے کَون ۔

 

۳۱

بُّلھِآ پرسوں کافر تھی گِااُں, بُّت پُوجا کیتی کّلھ ۔

اسیں جا بَےٹھے گھر آپنے, اَوتھے کرن نا مِلیآ گّل ۔

 

۳۲

بُّلھِآ پی شراب تے کھا کباب, هےٹھ بال هّڈاں دی اّگ ۔

چوری کر تے بھنّ گھر رّب دا, اَوس ٹھّگاں دے ٹھّگ نُوں ٹھّگ ۔

 

۳۳

بُّلھِآ کازی رازی رِشوتے, مُّلاں رازی مَوت ۔

آشک رازی راگ تے, نا پرتیت گھٹ هوت ۔

 

۳۴

بُّلھِآ رںگ مهّلیں جا چڑھِاُں, لوکی پُّچھن آکھن کھَےر ۔

اساں ِاه کُجھ دُنیآں توں وّٹِآ,مُوںه کالا تے نیلے پَےر ۔

۳۵

بُّلھِآ سبھ مجازی پَوڑیآں, تُوں هال هکیکت وےکھ ۔

جو کوای اَوتھے پهُںچِآ چاهے, بھُّل جااے سلامالےک ۔

 

۳۶

بُّلھِآ وارے جاایاے اُنھاں توں,جِهڑے گّلیں دےن پرچا ۔

سُوای سلاای دان کرن, تے آهرن لَےن چھُپا ۔

 

۳۷

بُّلھِآ وارے جاایاے اُهناں توں,جِهڑے مارن گّپ سڑّپ ۔

کاُڈی لّبھی دےن چا, تے بُغچا گھاُو-گھّپ ۔

 

۳۸

پھِری رُّت شگُوپھِآں والی, چِڑیآں چُگن نُوں آایآں ۔

ِاکنا نُوں جُرِآں لَے کھادھا, ِاکنا نُوں پھاهیآں لاایآں ۔

ِاکنا نُوں آس مُڑن دی آهی, ِاک سیکھ کباب چڑھاایآں ۔

بُّلھے شاه کی وّس اُنھاں دے, اُه کِسمت مار وساایآں ۔

 

۳۹

هور نے سّبھے گلڑیآں, اّلھا اّلھا دی گّل ۔

کُجھ رَولا پايا آلماں, کُجھ کاگز پاےا جھّل ۔

۴۰

ِان کو مُّکھ دِکھلااے هَے, جِن سو ِاس کی پریت ۔

ِان کو هی مِلتا هَے, ووه جو ِاس کے هَےں میت ۔

 

۴۱

ِاس کا مُّکھ ِاک جوت هَے, گھُںگھٹ هَے سںسار ۔

گھُںگھٹ مےں ووه چھُّپ گِآ, مُّکھ پر آںچل ڈار ۔

 

۴۲

ِاّٹ کھڑِکے دُّکُڑ وّجے, تّتا هووے چُّلھا ۔

آون فکیر تے کھا کھا جاون,رازی هووے بُّلھا ۔

 

۴۳

کنک کَوڈی کامنی, تینوں هی تلوار ۔

آيا سَےں جِس بات کو, بھُول گای ووه بات ۔

 

۴۴

مُوںه دِکھلاوے اَور چھپے, چھل بل هَے جگ دےس ۔

پاس رهے اَور نا مِلے, ِاس کے بِسوے بھےس ۔

۴۵

نا خُدا مسیتے لبھدا, نا خُدا وِچ کاابے ۔

نا خُدا کُران کِتاباں, نا خُدا نمازے ۔

 

۴۶

نا خُدا مَےں تیرتھ ڈِّٹھا, اَےوےں پَےںڈے جھاگے ۔

بُّلھا شهُ جد مُرشد مِل گِآ, ٹُّٹے سبھ تگادے ۔

 

۴۷

رںگھڑ نالوں کھِںگھر چںگا, جِس پر پَےر گھساایدا ۔

بُّلھا شهُ نُوں سوای پاوے , جو بّکرا بنے کساای دا ۔

 

۴۸

ٹھاکُر دُآرے ٹھّگ بسےں, بھاای دوار مسیت ۔

هر کے دوارے بھِّکھ بسےں, همری ِاه پرتیت ۔

 

۴۹

اُه هادی مےرے اںدر بولِآ, رُڑھ پُڑھ گاے گُناهاں ۔

پهاڑیں لّگا باجرا, شهِتُوت لّگے پھرواهاں ۔

۵۰

وهدت دے درِآ دسےںدے, مےری وهدت کِت ول دھاای۔

مُرشد کامِل پار لںگھايا , باجھ تُلھے سرناهی ۔

 

۵۱

مّکے گِآں گّل مُکدی ناهیں, جِچر دِلوں نا آپ مُکاایاے ۔

گںگا گِآں گّل مُکدی ناهیں, بھاوےں سَو سَو غوتے لاایاے ۔

گيا گياں گّل مُکدی ناهیں, بھاوےں کِتنے پِںڈ بھراایاے ۔

بُلھا شاه گّل مُکدی تاهیں, جد مَےں نُوں کھڑے لُٹاایاے ۔

 

سیهرفیآں

 

پهِلی سیهرفی

 

لاگی رے لاگی بل بل جاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے۔

 

الف-

اّلھا جِس دِل پر هووے, مُوںه زردی اّکھیں لهُو بھر رووے,

جیون آپنے توں هّتھ دھووے, جِس نُوں بِرهوں اّگ لگاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

بے-

بالن مَےں تےرا هوای, ِاشک نزارے آن وگوای,

روںدے نَےن نا لَےںدے ڈھوای, لُون پھّٹاں تے کیکر لاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

تے-

تےرے سںگ پریت لگاای, جیاُو جامے دی کیتی ساای,

مَےں بکری تُدھ کول کساای, کٹ کٹ ماس هّڈاں نُوں کھاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

سے-

سابت نےهُں لايا مَےنُوں, دُوجا کُوک سُناواں کیهنُوں,

رات اّدھی اُّٹھ ٹھِلدی نَےں نُوں, کُوںجاں واںگ پای کُرلاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

جیم-

جهانوں هوای ساں نِآری, لگا نےهُں تاں هواے بھِکھاری,

نال سرھوں دے بنے پساری, دُوجا دے مِهنے جّگ تاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

هے-

هَےرت وِچ شاںت ناهیں, زاهر باتن مارن ڈھاایں,

جھات گھّتن نُوں لاون واهیں, سینے سُول پرےم دے دھاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

خے-

خُوبی هُن اُه نا رهیآ, جب کی ساںگ کلےجے سهیآ,

آایں نال پُکاراں کهیآں, تُدھ بِن کَون جو آن بُجھاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

دال-

دُوروں دُّکھ دُور نا هووے, پھّکر فراکوں بهُتا رووے,

تن بھّٹھی دِل کھِّلاں دھنووے, ِاشک اّکھاں وِچ مِرچاں لاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

زال-

زَوک دُنیآں تے ِاتنا کرنا, خَوف هشر دے تھیں ڈرنا,

چلنا نبی ساهِب دے سرنا, اَوڑک جا هِساب کراوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

رے-

روز هشر کوای رهے نا خالی, لَے هِساب دو جّگ دا والی,

زےر زبر سبھ بھُّلن آلی, تِس دِن هزرت آپ چھُڈاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

زے-

زُهد کماای چںگی کریاے, جےکر مرن توں اّگے مریاے,

پھِر مواے بھی اُس توں ڈریاے, مت موياں نُوں پکڑ مںگاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

سین-

ساایں بِنا جا نا کوای, جِت ول وےکھاں اَوهی اَوهی,

هور کِتے ول مِلے نا ڈھوای, مُرشد مےرا پار لںگھاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

شین-

شاه ِاناِات مُرشد مےرا, جِس نے کیتا مَےں ول پھےرا,

رُّک گِآ سبھ جھگڑا جھےڑا, هُن مَےنُوں بھرماوے تاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

سُآد-

سبر نا آوے مَےنُوں کھّلھی وست بازار,

کاسد لَے کے وِدِآ هويا جا وڑِآ دربار,

اّگوں مِلِآ آِا کے اُهنُوں سوهنا شےر سوار,

رستے وِچ اںگُشتری آهی ِاه وی دِل بهِلاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

زُآد-

زرُوری ےاد اّلھا دی کرے سوال رسُول,

نّوے هزار کلام سُناای پای درگاه کبُول,

ِاه مجازی زات هکیکی واسل وسل وسُول,

فارغ هو کے هزرت اَوتھے آوے کھانا کھاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

تواے-

تلب دیدار دی آهی کیتا کرم سّتار,

جلوا پھےر ِالاهی دِّتا هزرت نُوں گّفار,

هّتھ نُورانی غَےبوں آوے مُںدری دا چمکار,

بُّلھا کھلک مُهںمدی کیتو تاں ِاه کی کهاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

زواے-

زاهر مالُوم نا کیتا هويا دیدار بلاوے,

رل کے سایآں کھانا کھادھا زرا اںت نا آوے,

اُه اںگُوٹھی آپ پچھاتی آپنی آپ جتاوے,

بُّلھا هزرت رُخست هو کے آپنے ےار سُهاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

اَےن-

اناِات اُلفت هوای سُنو سهابوں ےاروں,

جِهڑا جپ نا کرسی هزرت جھُوٹھا رهے سرکاروں,

پھےر شفاات اساں هَے کرنی ساهِب دے درباروں,

بُّلھا کِبر نا کر دُنیآں تے ِاّکا نزری آوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

غَےن-

غُلام غریب تُساڈا خَےر مںگے درباروں,

روز هشر دے خَوف سُنےںدا سّد هوسی سرکاروں,

کُل خلاِاک تلخی اںدر سُورج دے چمکاروں,

بُّلھا اساں بھی اَوتھے جانا جِّتھے گِآ نا بھاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

فے-

فکیراں فِکر جو کیتا وِچ درگاه ِالاهی,

شفیا مُهںمد جا کھلوتے جِّتھے بےپرواهی,

نےڑے نےڑے آ هبیبا ِاه مُهّبت چاهی,

کھِرکا پهِن رسُول اّلھا دا سِر تے تاج لگاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

کُآف-

کلم نا مِٹے رّبانی جو اساں پر آای,

جو کُجھ بھاگ اساڈے آهے اُه تاں مُڑدے ناهیں,

باجھ نسیبوں دااوے کےڈے بنّھے کُل خُداای,

بُّلھا لوه مهِپھُوز تے لِکھِآ اَوتھے کَون مِٹاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

کاف-

کلام نبی دی سّچی سِر نبیآں دے ساایں,

سُورت پاک نبی دی جِها چںد سُورج بھی ناهیں,

هیرے موتی لال جوےهر پهُںچے اَوتھے ناهیں,

مجلس اَوس نبی دی بهِ کے بھُّلا کَون کهاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

لام-

لا ِاّلھا دا زِکر بتااَو, ِالِالا ِاسبات کرااَو,

مُهںمد رسُول-اّلھا مےل کرااَو, بُّلھا ِاه توهپھا آدم نُوں آوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

میم-

مُهںمدی جِسم بنااَو, داخل وِچ بهِشت کرااَو,

آپے مگر شَےتان پُچااَو, پھےر اَوتھوں نِکل آدم آوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

نُون-

نِمانا هو مُجرم آيا, کّڈھ بهِشتوں زمیں رُلايا,

آدم هّوا جُدا کرايا, بُّلھا آپ وِچھوڑا پاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

وا-

واه واه آپ مُهںمد آپنی آدم شکل بناوے,

آپے روز ازل دا مالِک آپے شپھیه هو آوے,

آپے روز هشر دا کازی آپے هُکم سُناوے,

آپے چا شِپھاِات کردا آپ دیدار کراوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

هے-

هَولی بولیں اےتھے بھاای مت کوای سُنے سُناوے,

وّڈا ازاب کبر دا دِّسے جے کوای چا چھُڈاوے,

پُلسرات دی اَوکھی گھاٹی اُه وی خَوف ڈراوے,

رکھ اُمَےد فزل دی بُّلھِآ اّلھا آپ بچاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

لام-

لاهم نا کوای دِّسے کِت ول کُوک سُناواں,

جِت وّل وےکھاں نزر نا آوے کِس نُوں هال وِکھاواں,

باجھ پیآ نهیں کوای هامی, هور نهیں کوای تھاںواں,

بُّلھا مل دروازا هزرت والا اُه ای تَےں چھُڈاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

الپھ-

ِاکّلا جاوےں اےتھوں وےکھن آون ڈھےر,

ساهاں تےرِآں دی گِنتی اےتھے آای هوای نےڑ,

چل شتابی چل وڑ بُّلھِآ مت لّگ جاوے ڈےر,

پکڑیں واگ رسُول اّلھا دی کُجھ جِّتھوں هّتھ آوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

 

ےے-

ےاری هُن مَےں لاای, اگلی اُمرا کھےڈ وںجاای,

بُّلھا شَوه دی زات ای آهی, کلما پڑھدِآں جِںد لِجاوے,

لاگی رے لاگی بل بل جاوے۔

ِاس لاگی کو کَون بُجھاوے?

دُوجی سیهرفی

 

الف-

آپنے آپ نُوں سمجھ پهِلے,

کی وست هَے تےرڑا رُوپ پِآرے۔

باهجھ آپنے آپ دے سهی کیتے,

رِهوں وِّچ دساُری دے دُّکھ بھارے۔

هور لّکھ اُپااُ نا سُّکھ هووے,

پُّچھے وےکھ سِآنے نے جّگ سارے۔

سُّکھ رُوپ اکھںڈ هَےں تُوں,

بُّلھا شاه پُکاردا وےد چارے۔

 

بے-

بنّھ اّکھیں اتے کنّ دووےں,

گوشے بَےٹھ کے بات وِچاریاے جی۔

چھّڈ کھاهشاں جگ جهان کُوڑا,

کِها آرفاں دا هِردے دھاریاے جی۔

پَےریں پهِن زںجیر بےکھاهشی دے,

اےس نفس نُوں کَےد کر ڈاریاے جی۔

جان جان دووےں جان رُوپ تےرا,

بُّلھا شاه ِاه خُشی گُزاریاے جی۔

 

تے-

تںگ چھِدر نهیں وِچ تےرے,

جِّتھے کّکھ نا ِاک سماںودا اے۔

ڈُوںڈھ وےکھ جهان دی ٹھَور کِّتھے,

انهُںدڑا نزریں آودا اے۔

جِوےں خواب دا خِآل هووے سُّتِآں نُوں,

ترھاں ترھاں دے رُوپ وکھاںودا اے۔

بُّلھا شاه نا تُجھ تھیں کُجھ باهر,

تےرا بھرم تَےنُوں بھرماںودا اے۔

سے-

سمجھ هِساب کر بَےٹھ اںدر,

تُوهیں آسرا کُل جهان دا اےں۔

تےرے ڈِّٹھِآں دِسدا سبھ کوای,

نهیں کوای نا کِسے پچھاندا اے۔

تےرا خِآل ای هو هر ترھاں دِّسے,

جِوےں بتال بتال کر جاندا اے۔

بُّلھا شاه پھاهے کَون اُڈاورے نُوں,

پھسے آپ آپے پھاهی تاندا اےں۔

 

جیم-

جِاُونا بھلا کر منِّآں تَےں,

ڈرے مرن تھیں ِاه گِآن بھارا۔

ِاک تُوں اےں تُوں جِںد جهان دی هَےں,

گھٹا کاس جو مِلے سبھ ماهےں نِآرا۔

تےرا خِآل ای هواے هر ترھاں دِّسے,

آد اںت باجھوں لّگے سدا پِآرا۔

بُّلھا شاه سںبھال تُوں آپ تاایں,

تُوں تاں امر هَےں سدا نهیں مرن هارا۔

 

چے-

چاننا کُل جهان دا تُوں,

تےرے آسرے هويا بِاُهار سارا۔

تُوایں سبھ کی آںکھوں مےں وےکھنا اےں,

تُجھے سُّجھدا چاننا اَور اںدھارا۔

نِّت جاگنا سوونا خواب اےتھے,

ِاه تے هواے اّگے تےرے کای وارا۔

بُّلھا شاه پرکاس سرُوپ تےرا,

گھٹ ودھ نا هو تُوں اےک-سارا۔

هے-

هِرس هَےران کر سُٹِآ اےں,

تَےنُوں آپنا آپ بھُلايا سُو۔

بادشاهیاُں سُّٹ کںگال کیتے,

کر لّکھ توں کّکھ وِکھايا سُو۔

مد مّچڑے شےر نُوں تںد کّچی,

پَےریں پا کے بنّھ بهايا سُو۔

بُّلھا شاه تماشڑے هور وےکھو,

لَے سمُںدر نُوں کُّجڑی پايا سُو۔

 

خے-

خبر نا آپنی رکھنا اےں,

لّگ خِآل دے نال تُوں خِآل هويا۔

زرا خِآل نُوں سّٹ کے بےخِآل هو تُوں,

جِوےں هويا اَوهی گِآ نهیں سويا۔

تدوں وےکھ کھاں اںدروں کَون جاگے,

نهیں گھاس مےں چھپے هاتھی کھلويا۔

بُّلھا شَوه جو گلے دے وِچ گهِنا,

پھِرےں ڈھُوںڈدا تِوےں تَےں آپ کھوهِآ۔

 

دال-

دِلوں دِلگیر نا هوِااُں مُولے,

دیگر چیز ناپَےد تهِکیک کیجے۔

اّول جا مُهّبت کرو آرفاں دی,

سُخن تِنهاں دے آبے-هےات پیجے۔

چشم جِگر دے مِلن هو رهے تےرے,

نهیں سُوجھتا تِنھاں کر ساف کیجے۔

بُّلھا شاه سںبھال تُوں آپ تاایں,

تُوں اےں آپ انںد مےں سدا جیجے۔

زال-

زرا نا شّک تُوں رکھ دِل تے,

هو بےشک تُوںهےں خُد کھسم جاایں۔

جِوےں سِںگھ بھُّلدے بل آپنے نُوں,

چرے گھاس مِل آ جان نِآایں۔

پِچھوں سمجھ بل گرج واجا مارے,

بھِآ سِںگھ کا سِںگھ کُجھ بھےت ناهیں۔

تَےسی تُوں بھی ترھاں کُچھ ابر(خبر) دھارے,

بُّلھے شاه سںبھال تُوں آپ تاایں۔

 

رے-

رںگ جهان دے وےکھدا هَےں,

سوهنے باجھ وِچار دے دِسدے نی۔

جِوےں هوت هباب بهُ رںگ دے جی,

اںدر آب دے زرا وِچ دِسدے نی۔

آب خاک آتش باد بهے کّٹھے,

وےکھ اّج کِ کل وِچ کھِسکدے نی۔

بُّلھا شاه سںبھال کے وےکھ کھاں تُوں,

سُّکھ دُّکھ سّبھو ِاس کِس دے نی۔

 

جیم-

جاونا آونا نهیں اَوتھے,

کوه واںگ همےش اڈول هَے جی۔

جِوےں بدلاں دے تلے چنّ چلدا,

لّگا بالکاں نُوں بّڈا بھول هَے جی۔

چلے من ِاںدری پران دےه آدِک,

ووه وےکھنےهار اڈول هَے جی۔

بُّلھا شاه سںبھال کھُشهال هَے جی,

اَےن آرفاں دا ِاهو بول هَے جی۔

سین-

سِتم کرنا هَے جان آپنی تے,

بھُّل آپ تھیں هور کُجھ هوونا جی۔

سوایاَو لِکھِآ شےر چِتریآں نے,

سّچ جان کے بالکاں روونا جی۔

زرا مَول ناهیں وےکھ بھُّل ناهیں,

لّگا چِکڑوں جان کِاُں دھوونا جی,

بُّلھا شاه زںجال نهیں مُول کوای,

جان بُّجھ کے بھُّل کھلوونا جی۔

 

شین-

شُبا نهیں کوای زرا ِاس مےں,

سدا آپنا آپ سرُوپ هَے جی۔

نهیں گِآن اگِآن دی ٹھَور اَوهاں,

کهاں سُورمےں چھااُں اَور دھُوپ هَے جی۔

پڑا سےج هَے ماهیں مَےں سهی سويا,

کُوڑا سُخن کا رںگ ار بھُوپ هَے جی۔

بُّلھا شاه سںبھال جب مُول وےکھاں,

ٹھَور ٹھَور مےں اپنے انُوپ هَے جی۔

 

سُآد-

سبر کرنا آيا نبی اُّتے,

وےکھ رںگ نا چِت ڈولاایاے جی۔

سدا تُخم دی ترف نِگاه کرنی,

پات پھُول کے اَور نا جاایاے جی۔

جوای آاے اَور جااے ِاک رهے ناهیں,

تاں سو کَون دانش جیاُں لاایاے جی۔

بُّلھا شاه سںبھال خُد کھںڈ ناهیں,

جِس چهے پھُول تِسے کِاُں کھاایاے جی۔

زُآد-

زِکر اَور فِکر کو چھوڑ دیجے,

کیجو نهیں کُجھ ےهی پچھاننا اےں۔

جا سَوں اُٹھِآ تاهیں کے بیچ ڈالوں,

هواے اڈول وےکھے آپ چاننا اےں۔

سدا چیز نا پَےد هَے وےکھیاے جی,

مےرے مےرے کر جیآ مَےں جاننا اےں۔

بُّلھا شاه سںبھال تُوں آپ تاایں,

تُوں تاں سدا انںد هَےں چاننا اےں۔

 

تواے-

تَور مهِبُوب دا جِنھاں ڈِّٹھا,

تِنھاں دُوای ترپھوں مُّکھ موڑِآ ای۔

کوای لٹک پِآرے دی لُّٹ لیتی,

هٹے نهیں اَےسا جی جوڑِآ ای۔

اّٹھے پهِر مستان دیوان پھِردے,

اُنھاں پَےر آلُود نا بوڑِآ ای۔

بُّلھا شاه اُه آپ مهِبُوب هواے,

شَوںک ےار دے کُفر سبھ توڑِآ ای۔

 

زواے-

جُدا ناهیں تےرا ےار تَےں تھیں,

پھِرےں ڈھُوںڈدا کِس نُوں دّس مَےنُوں۔

پهِلوں ڈھُوںڈنےهار نُوں ڈھُوںڈ کھاں جی,

پِّچھے پِّچھے پرتّچھ گهِرے رس تَےنُوں۔

مت تُوں ایں هووےں آپ ےار سبھ دا,

پھِرےں ڈھُوںڈدا جںگلاں وِچ جیهنُوں۔

بُّلھا شاه تُوں آپ مهِبُوب پِآرا,

بھُّل آپ تھیں ڈھُوںڈدا پھِرےں کیهنُوں۔

اَےن-

اَےن هَے آپ بِناں نُکتے,

سدا چَےن مهِبُوب ول وار مےرا۔

ِاک وار مهِبُوب نُوں جِنھاں وےکھا,

اُه وےکھن ےار هَے سبھ کِهڑا۔

اُس توں لّکھ بهِشت کُربان کیتے,

پهُںچا هواے بےغم چُکااے جِهڑا۔

بُّلھا شَوه هر هال وِچ مست پھِردے,

هاتھی مستڑے توڑ زںجیر کِهڑا۔

 

غَےن-

غم نے مار هَےران کیتا,

اّٹھے پهِر مَےں پِآرے نُوں لوڑدی ساں۔

مَےنُوں کھاونا پیونا بھُّل گِآ,

رّبا مےل جانی هّتھ جوڑدی ساں۔

سایآں چھّڈ گایآں مَےں ِاکّلڑی نُوں,

اںگ ساک نالوں ناتا توڑدی ساں۔

بُّلھا شاه جد آپ نُوں سهی کیتا,

تاں مَےں سُّتڑے اںگ نا موڑدی ساں۔

 

فے-

فِکر کیتا سایاَو مےریاَو نی,

مَےں تاں آپنے آپ نُوں سهی کیتا۔

کاُڑی وےه سے مُوںه چُکايا مَےں,

خاک چھان کے لال نُوں پھُول کیتا۔

دےکھ دھُواےں دے دھاُلرے جّگ سارا,

سّٹ پايا هَے جیآ تے هار جیتا۔

بُّلھا شاه انںد اکھںڈ سدا لِکھ(لّکھ),

آپ نے آب-اے-هےات پیتا۔

کاف-

کَون جانے جانی جان دے نُوں,

آپ جاننهار ِاه کُّل دا اے۔

پر تُّچھ دے اُوپر مان جےتے,

سِّدھ کیتے ِاس دے نهیں بھُّلدا اے۔

نےےت نےےت کر بےد پُکاردے نی,

نهیں دُوسرا اےس دے تُّل دا هَے۔

بُّلھا شاه سںبھال جب آپ دےکھا,

سدا سُهںگ پرکاش هواے جھُّلدا اے۔

 

گاف-

گُزر گُمان تے سمجھ بهِ کے,

هںکار دا آسرا کوای ناهیں۔

بُّدھ آپ سںگھات چڑھ وےکھیاے جی,

پڑا کاٹھ پّکھاں جِوےں بھُوم ماهیں۔

آپ آتما گِآن سرُوپ سُّتا,

سدا نهیں پھِردا کِهڑا اےک جاهیں۔

بُّلھا شاه ببےک بِچار سےتی,

کھُدی چھوڈ کھُد هواے کھسم ساایں۔

 

لام-

لّگ آکھے جاگ کھاں سويا,

جان بُّجھ کے دُّکھ کِاُں پاونا اےں۔

زرا آپ نا هٹےں بُراایآں توں,

کڈھ مسلے لوک سُناوناں اےں۔

کاگ وِشٹ جیون جان تُجھے,

سںتاں وّکھی موڑ کِاُں چِت لُبھاونا اےں۔

بُّلھا شَوه اُه جاننےهار دِل دا,

کرےں چوریآں سادھ سداونا اےں۔

میم-

مَوجُود هر جا مَولا,

تَےسے وےکھ کِها بھےکھ بنايا سُو۔

جِوےں ِاک هی تُخم بهُ ترھاں دِّسے,

تُوں مَےں آپنا آپ پھُلاےا سُو۔

ساه آپنے آپنے کھِآل کردا,

نر نار هواے چِت مِلاےا سُو۔

بُّلھا شَوه نا مُول تھیں کُجھ هويا,

سو جاندا جِسے جنايا سُو۔

 

نُون-

نام ارُوپ اُٹھا دیجے,

پِّچھے است اربهانِت پرِآ ساںچ هَے جی۔

سوای چِّت کِ چِتونی وِچ آوے,

سوای جان تهِکیک کر کاںچ هَے جی۔

تَےں بُّدھ کی برت تُوں هَےں ساکھی,

تُوں جان نِج رُوپ مَےں راچ هَے جی۔

بُّلھا شَوه جے بھُوپ اٹّل بَےٹھا,

تےرے اّگے پرکرِت کا ناچ هَے جی۔

 

وااَو-

وکت ِاه هّتھ نا آونا اےں,

ِاک پلک دی لّکھ کروڑ دےوےں۔

جتن کرےں تاں آپ اچاه هووےں,

تُوں تاں پھےر اّٹھے وّکھے رس سےوےں۔

کُوڑ بپار کر دھُوڑ سِر مےلےں,

چِںتا من دےوےں جڑھ کاچ لےوےں,

بُّلھا شَوه سںبھال تُوں آپ تاایں,

تُوں تاں انںت لگ دےه مےں کهاں مےوےں۔

هے-

هر ترھاں هووے دِلدار پِآرا,

رںگ رںگ دا رُوپ بنايا ای۔

کهُوں آپ کو بھُول رںجُول هويا,

اُروار بھرمااے ستايا ای۔

جدوں آپنے آپ مَےں پرگٹ هويا,

نزاا نںد کے ماهیں سماےا ای۔

بُّلھا شاه جو آد تھاں اںت سوای,

جِوےں نیر مےں نیر مِلايا ای۔

 

الف-

اج بنِآ سّبھو چّج مےرا,

شادی غمی تھیں پار کھلويا نی۔

بھےا دُوآ بھرم مرم پايا مَےں,

ڈر کال کا جیا تے کھويا نی۔

سادھ سںگت کی دےا بھےا نِرمل,

گھٹ گھٹ وِچ تن سُّکھ سويا نی۔

بُّلھا شاه جد آپ نُوں سهی کیتا,

جوای آد دا اںت پھِر هويا نی۔

 

ےے-

ےار پاےا سایاَو مےریاَو مَےں,

آپنا آپ گوااے کے نی۔

رهی سُّدھ نا بُّدھ جهان کی ری,

تھّکے برت انںد مَےں جااے کے نی۔

اُلٹے جام بِسرام نا کام کوای,

دھُونی گِآن کی بھا جلااے کے نی۔

بُّلھا شَوه مُبارکاں لّکھ ديو,

بهے جان جانی گل لااے کے نی۔

تیجی سیهرفی

 

الف-

آودِآں توں مَےں سدکڑے هاں,

جیم جاںدِآں توں سِر وارنی هاں۔

مِّٹھی پریت انوکھڑی لّگ رهی,

گھڑی پل نا ےار وِسارنی هاں۔

کےهے هّڈ تکادڑے پاے مَےںنُوں,

اَوںسیآں پاںودی کاگ اُڈارنی هاں۔

بُّلھا شَوه تے کملی مَےں هوای,

سُّتی بَےٹھی مَےں ےار پُکارنی هاں۔

 

بے-

باز نا آںودیآں اّکھیآں نی,

کِسے اَوجھڑے بَےٹھ سمجھاونی هاں۔

هوایآں لال انار دے گُلاں واںنگُو,

کِسے دُّکھڑے نال چھپاونی هاں۔

مُّڈھ پِآر دیآں جرم دیآں تّتیآں نُوں,

لکھ لکھ نسیهتاں لاونی هاں۔

بُّلھا شاه دا شَوںک چھُپا کے تے,

زاهر دُتیآں دا غم کھاونی هاں۔

 

تے-

تاِا کے ِاشک هَےران کیتا,

سینے وِچ الںبڑا بالِآ ای,

مُّکھوں کُوکدِآں آپ نُوں پھُوک لّگی,

چُّپ کیتِآں مَےں تن جالِآ ای۔

پاپی بِرهوں دے جھّکھڑ جھولِآں نے,

لُّک چھُّپ مےرا جیا جالِآ ای۔

بُّلھا شهُ دی پریت دی ریت کےهی,

آهیں تّتیآں نال سںبھالِآ ای۔

سے-

سبُوت جو اّکھیآں لّگ رهیآں,

ِاک مت پرےم دی جاننی هاں۔

گُںگی ڈوری هاں غَےر دی بات کولوں,

سد ےار دا سهی سِآننی هاں۔

آهیں ٹھںڈیآں نال پِآر مےرا,

سینے وِچ تےرا مان ماننی هاں۔

بُّلھا شَوه تَےنُں کوای سِّک ناهیں,

تَےنُوں بھاونی هاں کِ نا بھاونی هاں۔

 

جیم-

جان جانی مےرے کول هووے,

کِوےں وّس نا جان وِسارنی هاں۔

دِنے رات اسهِ مِلن تےریآں,

مَےں تےرے دےکھنے نال گُزارنی هاں۔

گھول گھول هّس کردا پرِےے,

ےےه تھیں مَےں لِکھ لِکھ سارنی هاں۔

بُّلھا شَوه تَےتھوں کُربانیآں مَےں,

هور سبھ کبیلڑا وارنی هاں۔

 

هے-

هال بےهال دا کَون جانے,

اَوکھا ِاشک هںڈھاونا ےار دا ای۔

نِّت زاریآں نال گُزاریآں مَےں,

مُوںه جوڑ گّلاں جّگ ساردا ای۔

هاِا هاِا مُّٹھی کِوےں نےهُں چھُپے,

مُوںه پیلڑا رںگ وساردا ای۔

بُّلھا شَوه دے کامنا زور پايا,

مجزُوب واںگر کر ماردا ای۔

خے-

خُآب خِآل جهان هويا,

اےس بِرهوں دیوانی دے وّتنی هاں۔

مت نهیں اُٹھاون دی مںتراں دی,

ناگاں کالِآں نُوں هّتھ گھّتنی هاں۔

تانی گںڈھنی هاں انُلهّک والی,

مهِبُوب دا کّتنا کّتنی هاں۔

بُّلھا شَوه دے اںب نِسںگ لاهے,

پّکے بےر ببُولاں دے پّٹنی هاں۔

 

دال-

دے دِلاسڑا دوستی دا,

تےری دوستی نال وِکاونی هاں۔

جھب آ الّکھ کِاُں لّکھِآ ای,

اںگرا بںبنے تھیں شرماونی هاں۔

بابا پّٹیآں چھوٹیآں موٹیآں نُوں,

هّتھ دے کے زور هٹاونی هاں۔

بُّلھا شَوه تےرے گل لاونے نُوں,

لّکھ لّکھ مَےں شگن مناونی هاں۔

 

زال-

زَوک دِّتو زات آپنی دا,

رهی کںم نِکںمڑے ساڑنی هاں۔

لّکھ چَےن گھولے تےرے دُّکھڑے توں,

سےجے سُّتِآں سُول لتاڑنی هاں۔

لّج چُّکِآں مت سُرت گای آ,

لّگا بھِبُوت چولا گل پاڑنی هاں۔

بُّلھا شَوه تےرے گل لاونے نُوں,

لّکھ لّکھ شرینیآں دھارنی هاں۔

رے-

راولا هُن رُلا ناهیں,

بُرے نَےن بَےراگڑے هو رهے۔

مُّلاں لّکھ تاویز پِلا تھّکے,

چںگی کَون آکھے ماپے رو رهے۔

ٹُونےهاریآں کامناں والیآں نے,

هّتھ وّس جهان نتھو رهے۔

بُّلھا شَوه دے نال هےات هونا,

جِهڑا جاںودِآں دے هّتھ کھو رهے۔

 

زے-

زور نا هابتا هور کوای,

زارو زار مَےں آںسُو پروونی هاں۔

مَےتھوں چُّکِآں غَےر هازری اے,

مُولی کَون سے باغ دی هوونی هاں۔

بھورا هّس کے آن بُلاںودا اے,

مَےں تاں رات ساری سُّکھ سوونی هاں۔

بُّلھا شَوه اُتے مر جااُنا اےں,

تےرے دُّکھاں دے دھوونے دھوونی هاں۔

 

سین-

سّبھے هی نام هَے ےار تےری ساهِبے دی,

بَےٹھی گیت واںنگُو گُن گاونی هاں۔

سجن سبھ سهےلیآں دِل دیآں نُوں,

مَےں هور خِآل سُناونی هاں۔

جِهی لگن سی ِاتھے لّگ گای,

کّکھاں وِچ نا بھاه چھُپاونی هاں۔

بُّلھا شاه اّگے تےرے پںدھیں پواں,

ناهیں دوار اجے بهِ سُّکھ نھاونی هاں۔

شین-

شُکر کرو شبو-روز رهِنا,

جِنهاں شَوںک تےرا نِّت تاںودا اے۔

بھںگی واںنگ اُداس هَےران هوای,

گازی لّکھ پِّچھے دُّکھ لاںودا اے۔

تےری زات بِناں هَے سّچی بات کِهڑی,

هّتھ لںمڑے وهِن لُڑھاںودا اے۔

بُّلھا شاه جو تےرے دا اںکھِآای,

اُه هُن پِآرے دا موڑ جلاںودا اے۔

 

سُآد-

سبر نا سُّکھ سهےلیآں نُوں,

بھےت ےار دا نهیں پُچھاںودے نی۔

خبر نهیں اُنھاں دی آشک هَےن رّب دے,

غُل پااے کِ دھُوم مچاںودے نی۔

جِّتھے بھاه لّگی اُّتھے ٹھںڈھ کےهی,

اُّتوں تےل مُواتڑے پاںودے نی۔

بُّلھا شاه توں سدا کُربان هوواں,

اَےوےں آشکاں نُوں لُوتیآں لاںودے نی۔

 

زُآد-

زرب لّگی ساںگ کلےجڑے وِچ,

کےهی لّگی اّگ مَےں کھڑی روونی هاں۔

تےرے درش شراب ازاب هويا,

فانی هو کے تے کھڑی جیونی هاں۔

زرا شَوںک دا جام پِلا مَےنُوں,

بَےٹھی بےخُد هار پروونی هاں۔

بُّلھا شاه وےکھاں گھر دے وِچ کھلی,

سجدا کردی تے هّتھ جوڑنی هاں۔

فے-

فهِم نا هور خِآل مَےنُوں,

ڈِّٹھے ےار دے تّتڑے جیونی هاں۔

کدے سیخ تے کهِر کھلو کے تے,

جام وسل دا بَےٹھی پیونی هاں۔

مَےں کی جاندی ِاشک اکھاڑِآں نُوں,

سّسی واںنگ شُتریں کُرلاونی هاں۔

بُّلھا شاه تھیں دُور دراز هويا,

جے کر مِلے مهِبُوب تاں بھی جیونی هاں۔

 

کُآف-

کبُول زرُور جاں ِاشک کیتا,

آهے هور تے هُن کاای هور هواے۔

هُن سمجھ لَے پهِلاں کی آکھنی هاں,

مَےں سُںدر تھیں تخت لاهَور هواے۔

سّبھے لوک پاے هّتھ جوڑدے نے,

ساڈے کامناں دے گِلے زور هواے۔

بُّلھا شاه دا بھےت نا دّسنی هاں,

هم توں انّھے واںگ منسُور هواے۔

 

کاپھ-

کےهیآں کانیآں لّگیآں نی,

گایآں سهِل کلےجے نُوں ڈّس گایآں۔

پّٹ پّٹ کّڈھاں هور لّگے,

بںد بںد تھَوں پّٹ کے سّٹ گایآں۔

جِوےں ساهِباں ساتھ لُٹا دِّتا,

تِوےں کُوںج واںگر کُرلاونی هاں۔

بُّلھا شاه دے ِاشک هَےران کیتی,

ااُسیآں پاںودی تے پچھوتاونی هاں۔

 

گںڈھاں

 

کهو سُرتی گّل کاج دی مَےں گںڈھاں کےتیآں پااُوں۔

ساهے تے جںج آوسی هُن چالی گںڈھ گھتااُوں۔

 

بابل آکھِآ آن کے تَےں سهُرِآں گھر جانا۔

ریت اَوتھے دی اَور هَے مُڑ پَےر نا اےتھے پانا۔

 

گںڈھ پهِلی نُوں کھولھ کے مَےں بَےٹھی برلاواں۔

اَوڑک جاون جاونا هُن مَےں داج رںگاواں۔

دےکھُوں ترف بازار دی سبھ رستے لاگے۔

پّلے ناهیں روکڑی سبھ مُجھ سے بھاگے۔۱۔

 

دُوجی کھوهلُوں کِآ کهُوں دِن تھوڑھے رهِںدے۔

سُول سّبھے رل آںودے سینے وِچ بهِںدے۔

جھل ولّلی مَےں هوای تںد کّت نا جانا۔

جںج ِاوےں رل آوسی جِاُں چڑھدا ٹھانا۔۲۔

تیجی کھوهلُوں دُّکھ سے روںدے نَےن نا هّٹدے۔

کِس نُوں پُّچھاں جاِا کے دِن جاںدے گھٹدے۔

گُن والیآں سبھ پِآریآں مَےں کو گُن ناهیں۔

هّتھ ملے مل سِر دھراں مَےں روواں ڈھاایں۔۳۔

 

چَوتھی کِآ هُوآ رل آون سایآں۔

درد کِسے نا کیتِآ سبھ بھج گھر گایآں۔

وتن بےگانا وےکھنا کی کریاے ماناں۔

بابل پکڑ چلاوسی داای بِن جانا۔۴۔

 

پںجویں کھوهلُوں کُوک کے کر شور پُکاراں۔

پهِلی رات ڈراونی کِاُں دِلوں وِساراں?

مُّدت تھوهڑی آ رهی کِوےں داج بناواں?

جا آکھو گھر ساهورے گںڈھ لاگ ودھاواں۔۵۔

 

گںڈھ چھےویں مَےں کھولھ کے جّگ دےںدی هوکا۔

گھر آن پای مهِمان هاں کی کریاَے لوکا۔

لّگا فِکر فراک دا کی کریاے کارا۔

روون اّکھیآں مےریآں جِاُں وّگن جھلاراں۔۶۔

 

سّتویں گںڈھ چا کھوهلیآ مَےں اَوسے هیلے۔

رو رو هال وںجايا رںگ ساوے پیلے۔

سُول اساں نال کھےڈدے نهیں هوش سںبھالے۔

هُن دّسو سںگ سهےلیاَو کوای چلسو نالے۔۷۔

اّٹھویں نُوں هّتھ ڈالِآ مَےں تاں هو دیوانی۔

جِوےں مِسل کباب هَے مچھلی بِن پانی۔

دُّکھ درد اوّلے آن کے هُن لهُو پیںدے۔

بِرهوں دی دُکان تے ساڈے گھاڑ گھڑیںدے۔۸۔

 

ناویں نُوں چا کھوهِلآ دِن رهِںدے تھوڑھے۔

مَےں پُونی کّت نا جاتیآ اجے رهِںدے گوهڑے۔

مَےں ترلے لَےںدی ڈِگ پای کوای ڈھو نا هويا۔

غفلت گھر اُجاڑِآ اّگوں کھےڈ وِگويا۔۹۔

 

دسویں گںڈھ جاں مَےں کھوهلی کِاُں جںمدی آهی۔

سبھ کبیلا دےس تھیں دے وےس تراهیں۔

آںبڑ گھُّٹی دےںدیاے جے زهِر رُلاوےں۔

مَےں چھُّٹدی اےس ازاب توں تُوں جِںد چھُڈاوےں۔۱۰۔

 

ےاهراں گںڈھیں کھوهلیآں مَےں هِجرے ماری۔

گایآں سایآں ساهورے هُن مےری واری۔

باںه سراهنے دے کدی اسیں مُول نا سااُںدے۔

پھّٹاں اُّتے لُون هَے پھّٹ سِںمدے لااُںدے۔۱۱۔

 

گںڈھ کھوهلی مَےں باهرویں کی هوگ تماشا۔

جِس لاگی تِس پیڑ هَے جّگ جانے هاسا۔

ِاک گاے نا باهُڑے جِت جِت کے هردی۔

ِانهیں اّکھیں وےکھِآ هوِا خاک کبر دی۔۱۲۔

تےرھاں گںڈھیں کھوهلیآں نَےن لهُو روںدے۔

هويا ساتھ اُتاولا دھوبی کپڑے دھوںدے۔

سجن چادر تان کے سويا وِچ هُجرے۔

اجے بھی نا اُه جاگِآ جُّگ کِتنے گُزرے۔۱۳۔

 

چَودھاں گںڈھیں کھوهلیآں لهُو پینا کھانا۔

جِن راهاں وِچ دھاڑوی تِنھیں راهیں جانا۔

لّگی چوٹ فراک دی دے کَون دِلاسا۔

سخت مُسیبت ِاشک دی رّت رهی نا ماسا۔۱۴۔

 

پںدراں پُنّے روز نے کراں ناارے آهیں۔

شهِر کھموشاں جاونا خاموش هو جاایں۔۱۵۔

 

سولاں گںڈھیں کھوهلیآں مَےں هوای نِمانی۔

اےتھے پےش کِسے نا جاسیآ نا اّگے جانی۔

اےتھے آون کےها اے هويا جوگی دا پھےرا۔

اّگے جا کے مارنا وِچ کّلر ڈےرا۔۱۶۔

 

ستاراں گںڈھیں کھوهلیآں سُولاں دے هاڑی۔

موياں نُوں دُّکھ ماردا پھڑ زُلم کٹاری۔

تن-هولاں سُولاں وَےریآں رںگ جِاُں پھُّل توری۔

آاے اےس جهان تے ِاهو کیتی چوری۔۱۷۔

 

کھوهلاں گںڈھ اٹھارویں دِل کرکے رازی۔

ِاه چار دِناں دی کھےڈ هَے هِجرے دی بازی۔

جِنھاں ِاه فراک هَے اُه وِںهدے مردے۔

نکارے وّجن کُوچ دے مَےں سِر پر بردے۔۱۸۔

اُّنی گںڈھیں کھوهلیآں مَےں سُول پسارا۔

هُن ِاه دےس بِدارِآ وےکھ هال همارا۔

کِنّی بھَےنی چاچیآں اُّٹھ کولوں گایآں۔

کوای دّس نا پااُںدا اُه کَےں وّل گایآں۔۱۹۔

 

ویه گںڈھیں پھول کھولھیآں هُن کِت وّل بھاگُوں۔

لّگی چےٹک اَور هَے سواُوں نا جاگُوں۔

پںج مهِمان سِر اُّتے سو پںجے باکی۔

جِس مُسیبت ِاه بنی تِس بخت پھراکی۔۲۰۔

 

ِاّکی کھوهلُوں کِاُں نهیں مےرے مگر پِآدے۔

تےل چڑھايا سوز دا اساں هور تکادے۔

جیون جینا ساڑدا مايا مُوںه پااے۔

اَےسی پُنّی وےکھ کے اُداسی آاے۔۲۱۔

 

باای کھوهلُوں پهُںچ کے سبھ میراں-ملکاں۔

اَوهناں ڈےرا کُوچ هَے مَےں کھوهلاں پلکاں۔

اپنا رهِنا کی کراں کِهڑے باغ دی مُولی۔

خالی جگ وِچ آِاکے سُفنے پر بھُولی۔۲۲۔

 

تےای جے کهُوں کھوهلیآں وِچ آپ سمانا۔

هّتھوں سّٹاں ٹور کے کِوےں وےکھ پچھانا۔

اُلٹی پھاهی پَے گای دُوجا ساتھ پُکارے۔

پُرزے پُرزے مَےں هوای دِل پارے پارے۔۲۳۔

چّوی کھوهلُوں کھولھدی چُک پون نبےڑے۔

سهم جِنھاں دے ماریآں سوای آاے نےڑے۔

تيور هور نا هويا نا زےور نا گهِنے۔

تانھے دےنے دےوراں چُّپ کیتِآں سهِنے۔۲۴۔

 

مَےں کھولھاں گںڈھ پچیسویں دُّکھاں ول مےلاں۔

هںجھُوآں دی گل هارنی اساں درد همےلاں۔

وٹنا ملِآ سوز دا تلخ تُرش سِآپے۔

نال دوهاں دے چلنا بن آيا جاپے۔۲۵۔

 

چھّبیں گںڈھیں ِامام هَے کدی پھےرا پايا۔

اُمر توشا پںج روز هَے سو لےکھے آيا۔

پِآلے آاے مَوت دے ِاه سبھ نے پینے۔

ِاه دُّکھ اساڈے نال هَے سهو جیاَو کمینے۔۲۶۔

 

ستاای کھولھ سهےلیاَو سبھ جتن سِدھايا۔

دو نَےناں نے روںدِآں میںه ساون لايا۔

ِاک ِاک ساِات دُّکھ دی سَو جتن گُزاری۔

اّگے جانا دُور هَے سِر گٹھڑی بھاری۔۲۷۔

 

اٹھاای گںڈھیں کھولھیآں نهیں اکل اساتھی۔

سختی آای زور دی دھر چشما ماتھی۔

سُّکھاں توں ٹوٹی آ گای دُّکھاں توں لاهی۔

بےچاری بےهال هاں وِچ سوز کڑاهی۔۲۸۔

اُنّتی گںڈھیں کھولھیآں نهیں سختی هٹدی۔

لّگا سینے بان هَے سِر والاں پّٹدی۔

ِات ول پھےرا پاِاکے ِاه هاسل آيا۔

تن تلواریں توڑِآ ِاک رُوپ اُڈايا۔۲۹۔

 

کھولھی گںڈھ مَےں تیسویں دُّکھ درد رںجانی۔

کدی سِروں نا مُّکدی ِاه رام کهانی۔

مُڑ مُڑ پھےر نا جیونا نا تن چھّپدا لُّکدا۔

برِهوں اجے کھِآل هَے ِاه سِر تے ڈھُّکدا۔۳۰۔

 

ِاّک ِاّک گںڈھ نُوں کھوهلِآں ِاکتی هوایآں۔

مَےں کِس دی پانیهار هاں اےتھے کےتیآں روایآں۔

مَےں وِچ چتر کھڈار ساں داا پِآ نا کاری۔

بازی کھےڈاں جِّت پر مَےں اےتھے هاری۔۳۱۔

 

بّتی گںڈھاں کھولھیآں جو کھولھی بندی۔

اّٹی ِاّک اٹےر کے پھِراں تانا تندی۔

تانا هويا پُرانا هُن کیکر لاهواں۔

کهُوں کھّٹُو نا باوری کِّتھوں لَےساں لاواں۔۳۲۔

 

بهِ پرچھاویں کھولھیآں هُن هوایآں تےتی۔

اےتھے دو تِنّ روز هاں پھِر سهُرِآں سےتی۔

رںنگن چڑھی رسُول دی سبھ داج رںنگاوے۔

جِس دے مّتھے بھاگ هَے اُه رںگ گھر جاوے۔۳۳۔

چَوتیں گںڈھیں کھولھیآں دِن آاے نےڑے۔

ماهی دے ول جاوساں راُں کیتے کِهڑے۔

اَوڑک وےلا جان کے مَےں نےهُں لگايا۔

ِاس تن هونا خاک سی مَےں جا اُڈايا۔۳۴۔

 

بُّلھا پَےںتی کھولھدی شهُ نےڑے آاے۔

بدلے اےس ازاب دے مّت مُّکھ دِکھلااے۔

اّگے تھوڑھی پیڑ سی نےهُں کیتا دیوانی۔

پی گلی اساڈی آ وڑے تاں هوگ اسانی۔۳۵۔

 

چھّتی کھوهلُوں هّس کے نال امر ایمانی۔

سُّکھاں گھاٹا ڈالِآ دُّکھاں تُولانی۔

گھُّلی وا پرےم دی مرنے پر مرنے۔

ٹُونے کامن میت نُوں اجے رهِںدے کرنے۔۳۶۔

 

سَےںتی گںڈھیں کھولھیآں مَےں مهِںدی لاای۔

ملاِام دےهی مَےں کراں مت گلے لگاای۔

اُها گھڑی سُلّکھنی جاں مَےں وّل آوے۔

تاں مَےں گاواں سوهِلے جے مَےنُوں راوے۔۳۷۔

 

اٹھّتی گںڈھیں کھولھیآں کی کرنے لےکھے۔

نا هووے کاج سُهاونا بِن تےرے وےکھے۔

تےرا بھےت سُهاگ هَے مَےں اُس کِه کرساں۔

لَےساں گلے لگاِاکے پر مُول نا ڈرساں۔۳۸۔

اُنتالی گںڈھیں کھولھیآں سبھ سایآں رل کے۔

ِاناِات سےج تے آوسی هُن مَےں ول پھُّل کے۔

چُوڑا باهیں سِر دھڑی هّتھ سوهے کںگنا۔

رںگن چڑھی شهُ وسل دی مَےں من تن رںگنا۔۳۹۔

 

کر بِسمِّلھا کھولھیآں مَےں گںڈھاں چالی۔

جِس آپنا آپ وںجايا سو سُرجن والی۔

 

جںج سوںهنی مَےں بھااُںدی لٹکےںدا آوے۔

جِس نُوں ِاشک هَے لال دا سو لال هو جاوے۔

اکل فِکر سبھ چھوڑ کے شهُ نال سُدھااے۔

بِن کهِنوں گّل غَےر دی اساں ےاد نا کااے۔

 

هُن ِان اّلھا آکھ کے تُم کرو دُآایں۔

پیآ هی سبھ هو گِآ ابدُّلھا ناهیں۔۴۰۔

 

باراںماه

 

اّسُو

 

دوهرا-

اّسُو لِکھُوں سںدےسوا واچے مےرا پی ۔

گمن کیآں تُم کاهے کو جو کلمل آيا جی ۔

 

اّسُو اساں تُساڈی آس, ساڈی جِںد تُساڈے پاس,

جِگر مُّڈھ پرےم دی لاش, دُّکھاں هّڈ سُکااے ماس,

سُولاں ساڑیآں ۔

 

سُولاں ساڑی رهی بےهال, مُّٹھی تدوں نا گایآں نال,

اُلٹی پرےم نگر دی چال, بُّلھا شهُ دی کرساں بھال,

پِآرے ماریآں ۔۱۔

 

کّتک

 

دوهرا-

کهو کّتک کَےسی جو بنِاُ کٹھن سو بھوگ ۔

سیس کّپر هّتھ جوڑ کے ماںگے بھیکھ سںجوگ ۔

 

کّتک گِآ تُںبن کّتن, لّگی چاٹ تاں هوایآ اّتن,

در در لّگی دھُںماں گھّتن, اَوکھی گھاٹ پُچااے پّتن,

شامے واستے ۔

 

هُن مَےں موای بےدردا لوکا, کوای دےاَو اُّچی چڑھ کے هوکا,

مےرا اُن سںگ نےهُں چِروکا, بُّلھا شهُ بِن جیون اَوکھا,

جاںدا پاس تے ۔۲۔

مّگھر

 

دوهرا-

مّگھر مَےں کر رهیآں سودھ کے سبھ اُّچے نیچے وےکھ ۔

پڑھ پںڈت پوتھی بھال رهے هر هر سے رهے الےکھ ۔

 

مّگھر مَےں گھر کِّدھر جاںدا, راکش نےهُں هّڈاں نُوں کھاںدا,

سڑ سڑ جیا پِآ کُرلاںدا, آوے لال کِسے دا آںدا,

باںدی هو رهاں ۔

 

جو کوای سانُوں ےار مِلاوے, سوزے-الم تھیں سرد کراوے,

چِخا توں بَےٹھی ستی اُٹھاوے, بُّلھا شَوه بِن نیںد نا آوے,

بھاوےں سو رهاں ۔۳۔

 

پوه

 

دوهرا-

پوه هُن پُچھُوں جا کے تُم نِآرے رهو کِاُں میت ۔

کِس موهن من موه لِآ جو پّتھر کینو چیت ۔

 

پانی پوه پون بھّٹھ پایآں, لّدے هوت تاں اُگھڑ گایآں,

نا سںگ ماپے سّجن سایآں, پِآرے ِاشک چواتی لایآں,

دُّکھاں رولیآں ۔

 

کڑ کڑ کّپن کڑک ڈرااے, مارُوتھل وِچ بےڑے پااے,

جِاُوںدی موای نی مےری مااے, بُّلھا شَوه کِاُں اجے نا آاے,

هںجھُو ڈوهلیآں ۔۴۔

ماگھ

 

دوهرا-

ماگھی نهاون مَےں چّلی جو تیرتھ کر سمِآن ۔

گّج گّج برسے مےگھلا مَےں رو رو کراں ِاشنان ۔

 

ماگھ مهینے گاے اُلاںگھ, نویں مُهبت بهُتی تاںگھ,

ِاشک مُاّزن دِّتی باںگ, پڑھاں نماز پیآ دی تاںگھ,

دُآایں کی کراں ۔

 

آکھاں پِآرے مَےں وّل آ, تےرے مُّکھ وےکھن دا چاا,

بھاوےں هور تّتی نُوں تاا, بُّلھا شَوه نُوں آن مِلا,

تےری هو رهاں ۔۵۔

 

پھّگن

 

دوهرا-

پھّگن پھُلے کھےت جِاُں بن تِن پھُول سِںگار ۔

هر ڈالی پھُّل پّتیآں گل پھُولن دے هار ۔

 

هوری کھےلن سایآں پھّگن, مےرے نَےن جھلاریں وّگن,

اَوکھے جِاُںدِآں دے دِن تّگن, سینے بان پرےم دے لّگن,

هوری هو رهی ۔

 

جو کُجھ روز ازل تھیں هوای, لِکھی کلم نا مےٹے کوای,

دُّکھاں سُولاں دِّتی ڈھوای, بُّلھا شَوه نُوں آکھو کوای,

جِس نُوں رو رهی ۔۶۔

چےت

 

دوهرا-

چےت چمن وِچ کوِالاں نِّت کُو کُو کرن پُکار ۔

مَےں سُن سُن جھُر جھُر مر رهی کب گھر آوے ےار ۔

 

هُن کی کراں جو آيا چےت, بن تِن پھُول رهے سبھ کھےت,

دےںدے آپنا اںت نا بھےت, ساڈی هار تُساڈی جےت,

هُن مَےں هاریآں ۔

 

هُن مَےں هارِآ آپنا آپ, تُساڈا ِاشک اساڈا کھاپ,

تےرے نےهُں دا شُکِآ تاپ, بُّلھا شَوه کی لايا پاپ,

کارے هاریآں ۔۷۔

 

وَےساکھ

 

دوهرا-

بساکھی دا دِن کٹھن هَے جو سںگ میت نا هو ۔

مَےں کِس کو آگے جا کهُوں ِاک مںڈی بھا دو ۔

 

تاں من بھاوےں سُّکھ بساکھ, گُّچھیآں پایآں پّکی داکھ,

لاکھی گھر لَے آيا لاکھ, تاں مَےں بات نا سّکاں آکھ,

کَوتاں والیآں ۔

 

کَوتاں والیآں ڈاڈھا زور, هُن مَےں جھُر جھُر هوایآں هور,

کںڈے پُڑے کلےجے زور, بُّلھا شَوه بِن کوای نا هور,

جِن گھّت گالیآں ۔۸۔

جےٹھ

 

دوهرا-

جےٹھ جےهی جوهے اگن هَے جب کے بِچھڑے میت ۔

سُن سُن گھُن گھُن جھُر مرُوں جو تُمری ےےه پریت ۔

 

لُوآں دھُّپاں پَوںدیآں جےٹھ, مجلِس بهِںدی باگاں هےٹھ,

تّتی ٹھںڈی وّگے پےٹھ, دفتر کّڈھ پُرانے سےٹھ,

مُهرا کھانیآں ۔

 

اّج کّلھ سّد هوای البّتا, هُن مَےں آه کلےجا تّتا,

نا گھر کَوںت نا دانا بھّتا, بُّلھا شَوه هوراں سںگ رّتا,

سینے کانیآں ۔۹۔

 

هاڑ

 

دوهرا-

هاڑ سوهے موهے جھٹ پٹے جو لّگی پرےم کی آگ ۔

جِس لاگے تِس جل بُجھے جو بھَور جلاوے بھاگ ۔

 

هُن کی کراں جو آيا هاڑھ, تن وِچ ِاشک تپايا بھاڑ,

تےرے ِاشک نے دِّتا ساڑ, روون اّکھیآں کرن پُکار,

تےرے هاوڑے ۔

 

هاڑے گھّتاں شامی اّگے, کاسد لَے کے پاتر وّگے,

کالے گاے تے آاے بّگے, بُّلھا شَوه بِن زرا نا تّگے,

شامی باهوڑے ۔۱۰۔

ساون

 

دوهرا-

ساون سوهے مےگھلا گھٹ سوهے کرتار ۔

ٹھَور ٹھَور ِاناِات بسے پپیها کرے پُکار ۔

 

سوهن ملِهارا سارے ساون, دُوتی دُّکھ لّگے اُّٹھ جاون,

نیںگرا کھےڈن کُڑیآں گاون, مَےں گھر رںگ رںگیلے آون,

آساں پُنّیآں ۔

 

مےریآں آساں رّب پُچاایآں, مَےں تاں اُن سںگ اّکھیآں لاایآں,

سایآں دےن مُبارک آایآں, شاه ِاناِات آکھاں ساایآں,

آساں پُنّیآں ۔۱۱۔

بھادوں

 

دوهرا-

بھادوں بھاوے تب سکھی جو پل پل هووے مِلاپ ۔

جو گھٹ دےکھُوں کھولھ کے گھٹ گھٹ دے وِچ آپ ۔

 

آ هُن بھادوں بھاگ جگايا, ساهِب کُدرت سےتی آيا,

هر هر دے وِچ آپ سمايا, شاه ِاناِات آپ لکھايا,

تاں مَےں لّکھِآ ۔

 

آکھر اُمرے هوای تسّلا, پل پل مںگن نَےن تجّلا,

جو کُجھ هوسی کرسی اّلھا, بُّلھا شَوه بِن کُجھ نا بھّلا,

پرےم رس چّکھِآ ۔۱۲۔

 

اٹھوارا

 

چھنِچھروار

 

دوهرا-

چھنِچھروار اُتاولے, وےکھ سّجن دی سو۔

اساں مُڑ گھر پھےر نا آونا, جو هوای هوگ سو هو۔

 

واه واه چھنِچھروار وهےلے, دُکھ سّجن دے مَےں ول پےلے,

ڈھُوںڈاں اَوجھڑ جںگل بےلے, اَوهڑا رَےن کوّلڑے وےلے,

بِرهوں گھےریآں۔

 

گھڑی تاںگھ تُساڈیآں تاںگھاں, راتیں سُّتڑے شےر اُلاںگھاں,

اُّچی چڑھ کے کُوکاں چاںگھاں, سینے اںدر رڑکن ساںگاں,

پِآرے تےریآں۔

 

اَےتوار

 

دوهرا-

اَےتوار سُنےت هَے, جو جو کدم دھرے۔

اُه وی آشک نا کهو, سِر دےںدا اُزر کرے۔

 

اَےت اَےتوار بھاِات, وِّچوں جاِا هِجر دی ساِات,

مےرے دُّکھ دی سُنو هکاِات, آ ِاناِات کرے هداِات,

تاں مَےں تاریآں۔

 

تےری ےاری جهی نا ےاری, تےرے پکڑ وِچھوڑے ماری,

ِاشک تُساڈا کِآمت ساری, تاں مَےں هوایآں وےدن بھاری,

کر کُجھ کاریآں۔

سوموار

 

دوهرا-

بُّلھا روز سوموار دے, کِآ چل چل کرے پُکار۔

اّگے لّکھ کروڑ سهےلیآں, مَےں کِس دی پانیهار۔

 

مَےں دُکھِآری دُّکھ سوار, رونا اّکھیآں دا رُزگار,

مےری خبر نا لَےںدا ےار, هُن مَےں جاتاں مُردے هار, موياں نُوں ماردا۔

 

مےری اَوسے نال لڑاای, جِس نے مَےنُوں برچھی لاای,

سینے اںدر بھاه بھڑکاای, کّٹ کّٹ کھاِا بِرهوں کساای,

پچھايا ےار دا۔

 

مںگلوار

 

دوهرا-

مںگل مَےں گل پانی آ گِآ, لباں تے آونهار۔

مَےں گھُںمن گھےراں گھےریآں, اُه وےکھے کھلا کِنار۔

 

مںگل بںدیوان دِلاں دے, چھّٹے شهُ درِآواں پاںدے,

کپڑ کڑک دُپهِریں کھاںدے, ول ول غوتِآں دے مُوںه آںدے,

مارے ےار دے۔

 

کںڈھے وےکھے کھلا تماشا, ساڈی مرگ اُنھاں دا هاسا,

دِل مےرے وِّچ آيا سُو آسا, وےکھاں دےسی کدوں دِلاسا,

نال پِآر دے۔

بُّدھوار

 

دوهرا-

بُّدھ سُّدھ رهی مهِبُوب دی, سُّدھ آپنی رهی نا هور۔

مَےں بلِهاری اَوس دے, جو کھِّچدا مےری ڈور۔

 

بُّدھ سُّدھ آ گِآ بُّدھوار, مےری خبر نا لاے دِلدار,

سُّکھ دُّکھاں توں گھّتاں وار, دُّکھاں آن مِلايا ےار,

پِآرے تاریآں۔

 

پِآرے چّلن نا دےساں چلِآ, لَے کے نال زُلف دے ولِآ,

جاں اُه چلِآ تاں مَےں ولِآ, تاں مَےں رّکھساں دِل وِچ رلِآ,

لَےساں واریآں۔

 

جُںمےرات

 

دوهرا-

جُںمےرات سُهاونی, دُّکھ درد نا آهاں پاپ۔

اُه جاما ساڈا پهِن کے, آيا تماشے آپ۔

 

اّگوں آ گای جُںمےرات, شرابوں گاگر مِلی برات,

لّگ گِآ مست پِآلا هات, مَےنُوں بھُّل گای زات سفات,

دیوانی هو رهی۔

 

اَےسی زهِمت لوک نا پاون, مُّلاں گھول تویز پِلاون,

پڑھن ازیمت جِنّ بُلاون, سایآں شاه مدار کھِڈاون,

مَےں چُّپ هو رهی۔

جُںما

 

دوهرا-

روز جُںمے دے بکھشیآں, مَےں جهیآں ااُگنهار۔

پھِر اُه کِاُں نا بکھششی, جِهڑی پںج مُکیم گُزار۔

 

جُںمے دی هوروں هور بهار, هُن مَےں جاتا سهی ستار,

بیبی باںدی بےڑا پار, سِر تے کدم دھرےںدا ےار,

سُهاگن هو رهی۔

 

آشک هو هو گّلاں دّسےں, چھوڑ مشُوکاں کںَے وّل نّسےں,

بُّلھا شهُ اساڈے وّسےں, نِّت اُٹھ کھےڈےں نالے هّسےں,

گل لّگ سو رهی۔

 

جُںمے دی هورو هور بهار۔

جُںمے دی هورو هور بهار۔

 

پیر اساں نُوں پیڑاں لاایآں, مںگل مُول نا سُرتاں آایآں,

ِاشک چھنِچھر گھول گھُماایآں, بُّدھ سُّدھ لَےںدا نهیںاُں ےار۔

جُںمے دی هورو هور بهار۔

 

پیر وار روزے تے جاواں, سبھ پَےگںبر پیر مناواں,

جد پیآ دا درشن پاواں, کردی هار شِںگار۔

جُںمے دی هورو هور بهار۔

منّتک مانھے پڑھاں نا اسلاں, واجب فرز نا سُنّت نکلاں,

کںم کِس آایآں شرھا دیآں اکلاں, کُجھ نهیں باجھوں دیدار۔

جُںمے دی هورو هور بهار۔

 

شاه ِاناِات دین اساڈا, دین دُنی مکبُول اساڈا,

کھُّبی میںڈھی دست پراںدا, پھِراں اُجاڑ اُجاڑ۔

جُںمے دی هورو هور بهار۔

 

بھُّلی هیر سلےٹی مردی, بولے ماهی ماهی کردی,

کوای نا مِلدا دِل دا دردی, مَےں مِلساں راںجھن ےار۔

جُںمے دی هورو هور بهار۔

 

بُّلھا بھُّلا نماز دُگانا, جد دا سُنِآں تان ترانا,

اکل کهے مَےں زرا نا مانا, ِاشک کُوکےںدا تارو تار۔

جُںمے دی هورو هور بهار۔