ਅਮਰ ਰਸ

ਸੁਹਣੇ ਹੱਥ ਸੁਰਾਹੀ ਪ੍ਯਾਲਾ

ਦੇਖ ਦੁਖੀ ਖੁਸ਼ ਹੋਈ,

ਖੁਸ਼ ਹੋਈ ਮੁਖ ਵੇਖ ਸਜਨ ਦਾ

ਦੇਖ ਸੁਰਾਹੀ ਰੋਈ।

ਰੋਂਦੀ ਵੇਖ ਸਜਨ ਹਸ ਆਖੇ:-

'ਕੌੜੀ ਸ਼੍ਰਾਬ ਨ ਲਗਾਯਾ,

'ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਏਸ ਸੁਰਾਹੀ ਭਰਿਆ,

ਪੀਏ ਤੇ ਜੀਵੇ ਮੋਈ।'

 

S ਦੇਹ ਇਕ ਬੂੰਦ ਸੁਰਾਹੀਓ ਸਾਨੂੰ

ਸੋਚ ਸਮੁੰਦਰ ਬੌੜੇ,

ਬੇਖ਼ੁਦੀਆਂ ਦੇ ਚਾੜ੍ਹ ਅਰਸ਼ ਤੇ

ਆਸ ਅੰਦੇਸੇ ਤੋੜੇ,

ਰੰਗ ਸੁਹਾਵੇ ਤੇ ਨੌਰੰਗੀ

ਪੀਂਘ ਘੁਕੇ ਆਨੰਦੀ

ਆਣ ਹੁਲਾਰੇ ਅਮਰ ਸੁਖਾਂ ਦੇ

ਮੁੜਨ त ਐਸਾ तेरे। ੫੨.