ਤੇਰੇ ਅੰਦਰ

ਜ਼ਹਿਰ ਬੋਲਦੈ

 

ਸਲਵਾਨ

ਨਹੀਂ ਨਹੀਂ

ਇਹ ਕਾਮ ਨਹੀਂ ਹੈ

ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਸੱਜਣ

 ਕੋਈ ਐਸਾ ਸ਼ੈਤਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ

ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਮਿੱਤਰ

ਸਦਾ ਬਗ਼ਾਵਤ ਹੈ ਇਕ ਧੁਖਦੀ

ਕਿਉਂ ਧਰਮ ਦੇ ਨਾਂ 'ਤੇ ਦੁਨੀਆ

ਇਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਮੂੰਹ 'ਤੇ ਥੁੱਕਦੀ

ਕਿਉਂ ਮਾਨਵ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੀ

ਜੰਮੀ ਮਾਨਵ ਦੇ ਹੀ ਕੁੱਖ ਦੀ

ਭਰਮਾਂ ਵਾਲੇ ਵਿਊਹ-ਚੱਕਰ ਤੋਂ

ਕਿਉਂ ਕਰ ਇਸਦੀ ਜਾਨ ਨਾ ਛੁੱਟਦੀ

ਬਾਕੀ ਸੁਪਨ-ਸਰਪਨੀ ਬਾਰੇ

ਮੈਂ ਮੇਰੇ ਮਿੱਤਰ

ਤਰਲਾ ਪਾਂਦਾ

ਮੈਂ ਤਾਂ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਸੱਜਣ

ਧੁੱਪ ਛਾਵਾਂ ਦੀ ਜੂਨ ਹੰਢਾਂਦਾ

ਜੇ ਮੇਰੀ ਝੋਲੀ ਧੁੱਪ ਨਾ ਪਾਈ

ਆਪਣਾ ਸੂਰਜ

ਆਪ ਬੁਝਾਂਦਾ

 

 

 

ਵਰਮਨ

ਮੇਰੇ ਸੱਜਣ

ਇਹ ਕੀ ਕਹਿੰਦੈਂ ?

ਭਿੱਟ- ਅੰਗੀ ਲਈ ਨੀਵਾਂ ਪਾਉਂਦੇ

ਤੂੰ ਉਸ ਨੂੰ ਅਰਧੰਗੀ ਨਾ ਚੁਣ