ਸਦਾ ਅਲੂਣਾ

ਹਰ ਅੱਗ ਦੀ ਅੱਖ

ਹਰ ਇਕ ਸਦੀਏ

ਏਹੋ ਅਣ-ਬਿੱਧ ਮੋਤੀ ਸੂਣਾ

ਆਪਣਾ ਜੰਮਿਆਂ ਆਪੇ ਪੀਣਾ

ਪਰ ਇਸ ਅੱਗ ਨੇ

ਕਦੇ ਨਾ ਕੂਣਾ

 

ਲੂਣਾ

ਇਹ ਮੇਰਾ,

ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਹੈ ਈਰੇ

ਇਕ ਦਿਨ, ਅੱਗ ਅਵੱਸ਼ ਕੁਵੇਗੀ

ਹਰ ਅੱਗ ਦੀ ਅੱਖ,

ਹੰਝੂ ਦੀ ਥਾਂ

ਬਲਦੀ ਬਾਗ਼ੀ ਰੱਤ ਸੁਵੇਗੀ

ਜੋ ਆਦਮ,

ਅੱਗ ਖਾਣੇ ਕੀੜੇ

ਦਾ ਅਭਿਮਾਨ

ਅਵੱਸ਼ ਲੂਹਵੇਗੀ

 

ਈਰਾ

ਨਹੀਂ, ਨਹੀਂ,

ਇਹ ਸੰਭਵ ਨਾਹੀਂ

ਅੱਗ ਦੇ ਲੇਖੀਂ ਸਦਾ ਨੇ ਆਹੀ

ਅੱਗ ਦੀਆਂ

ਆਦਮ-ਜਾਏ ਦੇ ਬਿਣ

ਸਦਾ ਨਜਿੰਦੀਆਂ ਨਿਰਬਲ, ਬਾਹੀ

ਪੁਸ਼ਤੋ-ਪੁਸ਼ਤੀ

ਅੱਗ ਸਰਾਪੀ ਇਹ ਮਾਰਾਂ ਉਸ ਧੁਰ ਦਰਗਾਹੀ

ਉਹ ਆਦਮ ਨੂੰ