ਚੇਤੇ
ਉਹ ਰੁੱਖਾਂ ਚੇਤੇ ਆ ਗਈਆਂ।
ਉਹ ਥਾਵਾਂ ਚੇਤੇ ਆ ਗਈਆਂ।
ਜਿੱਥੇ ਤੇਰੇ ਸੰਗ ਬਿਤਾਈਆਂ ਘੜੀਆਂ,
ਉਹ ਥਾਵਾਂ ਚੇਤੇ ਆ ਗਈਆਂ।
ਤੱਕ-ਤੱਕ ਅੱਖੀਆਂ ਵੀ ਥੱਕੀਆਂ ਨਾ ਜਿੰਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ,
ਦਰ ਤੇਰੇ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਉਹ ਰਾਹਵਾਂ ਚੇਤੇ ਆ ਗਈਆਂ।
ਸੁੰਨੇ-ਸੁੰਨੇ ਰਾਹਾਂ ਵਾਲੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਚੇਤੇ ਆ ਗਈ,
ਗਲ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਤੇਰੀਆਂ ਗੋਰੀਆਂ ਬਾਹਵਾਂ ਚੇਤੇ ਆ ਗਈਆਂ।
"ਦੀਪ" ਅੱਖਾਂ-ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਕੀਤੀ ਗੱਲ ਬਾਤ ਚੇਤੇ ਆ ਗਈ,
ਰਮਜ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਤੇਰੀਆਂ ਕੀਤੀਆਂ ਹਾਵਾਂ ਚੇਤੇ ਆ ਗਈਆਂ।
ਅੱਥਰੂ
ਅੱਖੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਖ਼ਾਰੇ ਅੱਥਰੂ
ਇੱਕ ਇੱਕ ਡੁੱਲ੍ਹ ਗਏ ਸਾਰੇ ਅੱਥਰੂ
ਓਹਦੀਆਂ ਯਾਦਾਂ ਜਦ ਵੀ ਆਈਆਂ,
ਡੁੱਲ੍ਹ ਗਏ ਆਪ ਮੁਹਾਰੇ ਅੱਥਰੂ
ਓਹਦੇ ਹਿਜ਼ਰ 'ਚ ਮੀਂਹ ਵਰਸਾਉਂਦੇ,
ਲੈ ਕੇ ਦਰਦ ਉਧਾਰੇ
ਅੱਥਰੂ ਉਂਝ ਤਾਂ ਅੱਖਾਂ ਸੁੱਕੀਆਂ ਹੀ ਸਨ,
ਤੂੰ ਹੀ ਦਿੱਤੇ ਇਹ ਸਾਰੇ ਅੱਥਰੂ
ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਡੁੱਲ੍ਹਣੋ ਡਰਦੇ,
ਲੱਭਦੇ ਰਹਿਣ ਸਹਾਰੇ ਅੱਥਰੂ
ਪੀੜ੍ਹਾਂ, ਦਰਦ, ਤਨਹਾਈਆਂ ਸਹਿੰਦੇ,
ਕਰਨ ਕੀ ਦੱਸ ਵਿਚਾਰੇ ਅੱਥਰੂ
ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ
ਜ਼ਮੀਨ ਆਸਮਾਨ ਜਿਹੀ
ਮੁਹੱਬਤ ਹੈ ਸਾਡੀ।
ਕੋਲ ਵੀ ਨਾ ਆਉਣਾ,
ਦੂਰ ਰਹਿ ਕੇ
ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਰਹਿਣਾ,
ਤੇ ਕੋਲੋ ਕੋਲ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ।
ਬਸ! ਇਹੀ ਰੂਹਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਦੂਰ ਰਹਿ ਕੇ,
ਇੱਕ ਦੂਸਰੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨਾ,
ਤੇ ਕੋਲ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ।
ਔਰਤ ਤੇ ਕਿਤਾਬ
ਮਨੁੱਖ
ਹਮੇਸ਼ਾ ਅਧੂਰਾ ਹੈ
"ਔਰਤ ਅਤੇ ਕਿਤਾਬ"
ਬਿਨਾਂ।
ਕਿਉਂਕਿ
ਔਰਤ ਬਿਨਾਂ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਅਧੂਰੀ ਹੈ
ਤੇ
ਕਿਤਾਬ ਬਿਨਾਂ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਉਣ ਦਾ
ਸਲੀਕਾ
ਵਾਅਦੇ
ਭੁੱਲ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਹੁਣ,
ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਤੇ ਮਰਦੀ ਆ।
ਜਿਹੜੇ ਵਾਅਦੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕਰਦੀ ਸੀ,
ਹੁਣ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਨਾਲ ਕਰਦੀ ਆ।