ਕਦੇ ਕਦੇ

ਏਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਈਮਾਨ ਬੰਦੇ ਦਾ, ਢਹਿ ਜਾਂਦਾ ਏ ਕਦੇ ਕਦੇ

ਕਿ ਰੰਗ ਲਹੂ ਦਾ ਲਾਲ ਤੋਂ ਚਿੱਟਾ, ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਏ ਕਦੇ ਕਦੇ

 

ਕਦੇ ਕਦੇ ਤਾਂ ਬੰਦਾ ਤਨ ਤੇ, ਛੂਹ ਕਿਸੇ ਦੀ ਸਹਿੰਦਾ ਨਈਂ,

ਐਪਰ ਸਿਤਮ ਖਲਕਤ ਦਾ, ਸਹਿ ਜਾਂਦਾ ਏ ਕਦੇ ਕਦੇ

 

ਸਾਰੀ ਉਮਰ ਦੁਆਵਾਂ ਮੰਗੇ, ਜਿਸਤੋਂ ਝੋਲੀਆਂ ਅੱਡ ਅੱਡ ਕੇ,

ਓਸੇ ਰੱਬ ਨੂੰ ਬੰਦਾ ਕਾਫ਼ਰ, ਕਹਿ ਜਾਂਦਾ ਏ ਕਦੇ ਕਦੇ

 

ਉਂਝ ਕਦੇ ਵੀ ਦੀਪ ਸੋਨੀ ਓਏ ਹਾਰ ਨਾ ਮੰਨੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ,

ਪਰ ਜਿੱਤਦਾ ਜਿੱਤਦਾ ਆਖਰ ਬੰਦਾ, ਢਹਿ ਜਾਂਦਾ ਏ ਕਦੇ ਕਦੇ