سِپھت

هاسے, نیںد تے چَےن سبھ کُجھ,

اَوهدے هاسے لُّٹ کے لَے جاںدے۔

تّکن والے جھاکا هُسن دا,

تّکدے تّکدے رهِ جاںدے۔

 

بول نے اَوهدے ماکھيوں مِّٹھے,

وِّچ هواواں سُگںدھ رُلااُںدے نے۔

هاسے, هُسن تے نُور اّلھڑ دا,

کاِانات نُوں جّپھیآں پااُںدے نے۔

 

تِّکھیآں نجراں تےج کٹاراں,

کُّل دے هِردے چیردیآں۔

کیکن سِپھت سُناواں لوکو,

سِآلاں والی هیر دیآں۔

کوای رويا هی نهیں

کوای رويا هی نهیں جاں اّکھاں چ سبنم نهیں سی

سبھ پّتھر دِل سی جاں مےرے گیتاں چ گم نهیں سی۔

 

انسُنِآ هی کر گاے مےرے اجیج مهِرم وی,

اَےپر تال مےرے گیتاں دی ِانّی مّدھم نهیں سی

 

پھُّلاں دے گُلدستے لَے کے اسیں گاے سی جِنھاں نُوں,

ساڈے وّل اُهناں نے پُّٹِآ ِاّک کدم نهیں سی۔

 

اسیں ساری رات روںدے رهے بَےٹھ تارِآں دی چھاوےں,

درد اُسدے ِاسک دا سی کوای جکھم نهیں سی۔

 

جکھمی دِل نُوں تلی تے دھرکے جد سّجنا وّل نُوں هواے,

اَوهدے هّتھ وی کھںجر سی, پر ملھم نهیں سی۔

تےری کھاتر

تُوں کی جانے تےری کھاتِر دِل تے درد سهےڑے کِنّے۔

گم دا ٹھُوٹھا هّتھ وِّچ پھڑکے, اّکھوں هںجھُو کےرے کِنّے۔

چھّڈ کے تُر گاے راهیں جِهڑے, مُڑ آون جے کِّدھروں,

اےس آس تے کیمے کھاتر, ملکی نے نلکے گےڑے کِنّے۔

 

کاس کِتے اُه آکھے "آجا۔ بهِ کے درد وںڈا لایاے",

دُّکھاں دی اےس گّٹھڑی دے وِّچ,دُّکھ تےرے کِنّے تے مےرے کِنّے۔

 

ساڈی ترسےوگ جِهی هالت اُّتے, اَوهنُوں رتا ترس نا آيا,

دِل دا دردی سمجھکے اَوهنُوں, بَےٹھے سی هو-هو نےڑے کِنّے۔

 

کی هُںدا نِّت مر مر جيونا "دیپ سونی" نُوں پُّچھو,

سُپنِآں والے مهِل بناکے هّتھی آپ اُدھےڑے کِنّے۔

نا سوایآں اّکھیآں

ساری رات نا سوایآں اّکھیآں

تِّپ تِّپ کرکے روایآں اّکھیآں

 

دید تےری جے کِّدھروں هوجے,

کردیآں نے ارجوایآں اّکھیآں

 

بڑا کُجھ سی کهِنا تَےنُوں,

اےس کھِآلے کھوایآں اّکھیآں

 

لّبھ لواں جے کِدھروں لّبھے,

لّبھ-لّبھ کملیآں هوایآں اّکھیآں

 

مرج ِاسک دی اَےسی لّگی,

نا مُڑکے وّس وِّچ هوایآں اّکھیآں

پھّٹ ِاسک دے

اںبراں چوں ِاّک تارا ٹُّٹِآ لَےکے مےرا نا۔

مےرے واںگ مُهّبت اَوهدی, چنّ دی چاننی ناں۔

 

مےرے دِل دے درداں نُوں هااے۔ کِسے ٹکور نا کیتی,

اَوهنُوں وی سی پھّٹ ِاسک دے, لّگے سی تھاں-تھاں۔

 

کِهڑا گیت سُناواں اَوسنُوں, جو بن جاوے دھرواسا,

درداں والے گیت الاپے, چھّڈِآ اُس گراں۔

 

نِّکی جِهی جِںدڑی ساڈی, تڑپھے وِّچ ِاکلاپے,

تارا مےری مَےں تارے دی, آای مَوت مراں۔

 

کھَےر مَوت دی مںگے "سونی" سبھ دے در تے جاکے,

بھردا نایں کوای هامی اَوهدی هاں دے وِّچ هاں۔

منمانیآں

کردَےں کِاُں منمانیآں دّسدے۔

ساڈے نال سَےتانیآں دّسدے۔

 

کِهڑی گّل دے روسے تَےنُوں,

کِهڑیآں هن هَےرانیآں دّسدے۔

 

رّب دا دِّتا سبھ کُجھ هَے جے,

کِاُں پاایآں وںڈاں کانیآں دّسدے ?

 

اسیں تاں تَےنُوں دِل دِّتا اے,

تُوں کی دِّتا ? نِسانیآں دّسدے۔

 

اجے تّک تُوں بربادیآں هی کیتیآں,

کیتیآں کی ? نِگرانیآں دّسدے۔

تےرے کولوں دُور

مويا نهیں تےرے کولوں دُور هو کے وی

دےکھ جِاُںدا هاں مَےں چکناچُور هو کے وی

 

کُجھ اےس ترھاں هَے داستاں جِںدگی دی,

کِ بدنام هاں مَےں مسهُور هو کے وی

 

تپدے تھلاں تے کّچے گھڑِآں دے اُّتے,

ِاسک مرِآ نا کدے نا-منجُور هو کے وی

 

مُهّبت تے جمانے دیآں بںدِساں نے کِنّیآں,

پر اُه مِلِآ اے مَےنُوں مجبُور هو کے وی

 

کِ مُهّبت وی کرنا, تے بےکھَوپھ هوکے مِلنا,

 ٹُّٹ جاںدا اے دُنیآ دا دستُور هوکے وی

دُوریآں وّدھ نا جان

اَوهدے ساتھ توں اَوهدے وِچھڑن تیک۔

دےکھاںگا سیسے نُوں سیسے دے تِڑکن تیک۔

 

اَوهدا چِهرا جے دِسے کِتاباں چوں مَےنُوں,

پڑھاںگا ورکے ورکِآں دے کھِلرن تیک۔

 

اُّٹھے تکاجا مےری رّت دا وی بھاوےں,

ڈُّلھاںگا بُوںد بن-بن اَوهدے سِسکن تیک۔

 

مِلے پھُرست کدی تاں پڑھ اّکھاں چوں مُهّبت,

دُوریآں وّدھ نا جان کِتے تےرے سمجھن تیک۔

 

دُسمن مُهّبت دی کھلکت هَے دیپ سونی,

اَےپر ِاںتجار هَے تےرا پّتھر دے پِگھلن تیک۔

چےتے

اُه رُّکھاں چےتے آ گایآں۔

اُه تھاواں چےتے آ گایآں۔

 

جِّتھے تےرے سںگ بِتاایآں گھڑیآں,

اُه تھاواں چےتے آ گایآں۔

 

تّک-تّک اّکھیآں وی تھّکیآں نا جِنّھاں نُوں,

در تےرے نُوں جاںدیآں اُه راهواں چےتے آ گایآں۔

 

سُنّے-سُنّے راهاں والی مُلاکات چےتے آ گای,

گل مےرے وِّچ تےریآں گوریآں باهواں چےتے آ گایآں۔

 

"دیپ" اّکھاں-اّکھاں وِّچ کیتی گّل بات چےتے آ گای,

رمجاں دے نال تےریآں کیتیآں هاواں چےتے آ گایآں۔

اّتھرُو

اّکھیآں وِّچوں کھارے اّتھرُو

ِاّک ِاّک ڈُّلھ گاے سارے اّتھرُو

 

اَوهدیآں ےاداں جد وی آایآں,

ڈُّلھ گاے آپ مُهارے اّتھرُو

 

اَوهدے هِجر 'چ میںه ورسااُںدے,

لَے کے درد اُدھارے

 

اّتھرُو اُںجھ تاں اّکھاں سُّکیآں هی سن,

تُوں هی دِّتے ِاه سارے اّتھرُو

 

اّکھاں وِّچوں ڈُّلھنو ڈردے,

لّبھدے رهِن سهارے اّتھرُو

 

پیڑھاں, درد, تنهاایآں سهِںدے,

کرن کی دّس وِچارے اّتھرُو

مهِسُوس کرنا

جمین آسمان جِهی

مُهّبت هَے ساڈی۔

کول وی نا آاُنا,

دُور رهِ کے

ِاّک دُوسرے نُوں دےکھدے رهِنا,

تے کولو کول مهِسُوس کرنا۔

بس! ِاهی رُوهاں دا پِآر هُںدا هَے۔

دُور رهِ کے,

ِاّک دُوسرے نُوں پِآر کرنا,

تے کول مهِسُوس کرنا۔

اَورت تے کِتاب

منُّکھ

همےسا ادھُورا هَے

"اَورت اتے کِتاب"

بِناں۔

 

کِاُںک

اَورت بِناں

جِںدگی ادھُوری هَے

تے

کِتاب بِناں

جِںدگی جِاُن دا

سلیکا

واادے

بھُّل کے مَےنُوں اُه هُن,

هور کِسے تے مردی آ۔

جِهڑے واادے مےرے نال کردی سی,

هُن هور کِسے نال کردی آ۔

کی چاهیدا

جد جِںدگی هی تےرے نام کر دِّتی,

هور تَےنُوں کی چاهیدا سی۔

 

 

 

 

ماهی وے مُهّبتاں سّچیآں نے

 

کرندیپ سونی

 

سمرپن

 

کُدرت نُوں

مُهّبت نُوں

سّچیآں رُوهاں نُوں

اںتریوی جھات

• نُور

• سِپھت

• کوای رويا هی نهیں

• تےری کھاتر

• نا سوایآں اّکھیآں

• پھّٹ ِاسک دے

• منمانیآں

• تےرے کولوں دُور

• دُوریآں وّدھ نا جان

• چےتے

• اّتھرُو

• مهِسُوس کرنا

• اَورت تے کِتاب

• دُور هو گِآ

• تُوں رووےں تے مَےں چو جاواں

• اسهِ درد

• کدے وی

• تےرے کرکے

• ِاتبار

• وِسواس

• جھُوٹھے تےرے دِلاسے سی

• بربادیآں

• ےاداں

• واادے

• کی چاهیدا

اسیں وی

• آکھری کھواهِس

• هر مَوسم, هر گھڑی

• جِںد تلی تے رّکھ لَےںدا هاں

• جان بُّجھ کے

• اب نهیں لَوٹےںگے

• هںجھُو تے هَوںکے لَے کے

• اُمید

• ٹّپے

• تّک-تّک تَےنُوں

• ِاسک دے پھّٹ

• نا ِاسک توں نجر وِسارو

• ِاسک نا دےکھے

• کِتاب

• آس

• مےرے سهِر دا

• تےرے تیک

• جِنھاں نُوں کوای دُّکھ نا لّگے

• جد چِّت چاهے

• کِاُں تُوں رُّس رُّس بهِنَے

• اّکھیآں ‘چ سُپنے

• کِتے مِلے تاں

• ڈاڈھا روگ ِاسکے دا

• تےرے سهِر

• سام ڈھلی تے

• دونوں هی پںجاب

• چارے پاسے

• نام تےرا

• درد

• دِل تَےنُوں دے بَےٹھے

• اسیں بهُت چھُپا لِآ

• الوِدا

• وجُود هُںدا هَے چانناں دا

• مسلے وِگڑ گاے

• کدے کدے

• رِستا مجبُوت رّکھ لویں

• باتاں

• ِاکرار

• پهِلاں رونے تے پھےر هاسے

• وِچکار نا چھّڈدا

• جُلپھ سںوار کے لںگھے

• اّکھاں دا مٹکااُنا

• تُر گاے

دو سبد

کرندیپ سونی.. ِاسک دی پنیری وِّچوں پُںگردے پھُّلاں دا ِاّک مالی, جو جاندا هَے کِنّی دھُّپ, کِنا پانی تے کِنّی رےه جرُوری هَے, ِانھاں گُلدستِآں دی سُوکھم گربھ-اوستھا لای۔

'اّدھے لوکڑ توں 'ماهی وے مُهّبتاں سّچیآں نےڑ تّک آپنی کلم نُوں کسیآ بنا رےتلے ٹِّبِآں جِهے ورکِآں دی هِّک پاڑ, کوهِنُور توں وی کیمتی لپھجاں دی گانی بنا, کِتاب دے رُوپ وِّچ پےس کرنا کابِل-اے-تاریپھ هَے۔

کرندیپ وِّچ لِپٹی دُنیآ هی رُوهاں دے بھےت پھڑدی هَے تے کاِانات دے رںگ گھڑدی هَے۔

مَےں جِنّے دَور وی کرن نُوں مِلدا هاں تاں هر وار کوای نا کوای رهّس جاندا هاں جو ِاس ِاسک دی بنااُٹی دُنیآں وِّچ کِدھرے الوپ هو گاے۔

ِاسک دی گُڑتی لَے کرن دی کلم دے گربھ 'چوں اُپجے سبداں دا سواد ِاّک وار جرُور لَےنا۔

کرن دی ِاس نویں اُڈاری لای کرن نُوں مُبارکباد۔

 

جو ِاسک توں وِچھڑے

ِاسک لِکھدے نے,

ِاسک وی اُنھاں دا

آسِک هو جاںدا۔

-جسن چںم

'ِاسک مَےکھانا ‘

7696665646

لےکھک وّلوں

مَےں آپنے آپ نُوں کدے وی سُکھنوراں دی کتار ڈچ کھڑھا نهیں کیتا ۔ بس ِاس کِتاب چ مَےں آپنے من دے اُهناں ولولِآں نُوں کلموّدھ کر دِّتا جو مےرے اںدر جوالامُکھی بنکے اُّٹھ رهے سی۔ کُجھ کُ اُهناں درداں نُوں لِکھِآ هَے جو مےری هِّک نُوں چیرکے هِّک اُّتے بوهڑ بنکے اُّگ آاے ۔ مُهّبت دا پَےںڈا تَےا کردِآں کُجھ کُ مِّٹھے-مِّٹھے پلاں نُوں کلموّدھ کیتا هَے جو مےرے مرن تّک مےرے لای امر رهِنگے۔

بس اَےنا هی آکھاںگا کِ کِتاب 'ماهی وے مُهّبتاں سّچیآں نےڑ لَے کے آپ سبھ دی کچهِری ڑچ کھڑھے هاں۔ هر گُستاکھی مُآپھ کر ديو۔

-کرندیپ سونی

نُور

نُور چِهرے تے کھُدا دی مِهر جاپے,

جوٹا نَےناں دا بڑا کمال دا اے۔

تےرے هاسِآں نے گّبھرُوآں نُوں ملںگ کیتا,

تےرا تّکنا هیر دے نال دا اے۔

سِکھر دُپهِرے چڑھدی اُمرے,

جد نَےناں نال نَےن مِلااےںگی۔

کِسے تکھت هجارے دے گّبھرُو نُوں,

تُوں لّگدَے سادھ بنااےںگی۔

دُور هو گِآ

ِاّک کھُآب سی اّکھاں چ اَوهنُوں پَونے دا,

اُه وی ٹُّٹ کے چکنا چُور هو گِآ۔

اسیں جِهنُوں جِنّاں چاهِآ اَوهی اَونا دُور هو گِآ۔

تُوں رووےں تے مَےں چو جاواں

نیر بن جاواں تےرِآں نَےناں دا,

تےرے نَےناں وِّچ هی کھو جاواں۔

بنکے ساگر تےرِآں نَےناں وِّچ,

مَےں هںجھُوآں وِّچ سمو جاواں۔

آوے ےاد تَےنُوں وِّچھڑے سّجنا دی,

تُوں رووےں تے مَےں چو جاواں۔

اسهِ درد

وِّچھڑ جاںدا اے جِاُں هںجھُو کھارا اّکھیآں چوں,

اَےداں هی کُجھ لوک مِلے تے وِّچھڑ گاے۔

کدے وی

جو چھّڈ جاںدے نے اُه مُڑ کدوں آاُںدے نے۔

هُںدے دِل دے جو کول اَوهی تڑپھااُںدے نے۔

بےکدراں نال پِآر کدے وی پاایاے نا۔

"دیپ کدے وی بھُّلکے اّکھیآں لاایاے نا۔

تےرے کرکے

جِںدگی دو وار بدل گای۔

ِاّک تےرے آاُن کرکے,

ِاّک تےرے جان کرکے۔

ِاتبار

ِاتبار کیتا سی تےرا سّجنا,

پر تُوں کدر نایں کیتی۔

هُن تُوں جان تلی تے وی رّکھ لوےں,

تےرا ِاتبار نایں کراںگے۔

وِسواس

اَےنا کُ بھروسا هو گِآ سی تےرے

کِ دُنیآ جھُوٹھی تے تُوں,

سّچی لّگن لّگ گای سی۔

جھُوٹھے تےرے دِلاسے سی

جھُوٹھے رونے,

جھُوٹھے هَوںکے,

جھُوٹھے تےرے دِلاسے سی۔

جھُوٹھیآں کسماں,

جھُوٹھے واادے,

جھُوٹھے تےرے دِلاسے سی۔

بربادیآں

مَےں برباد هويا آں,

ِاه کوای نویں گّل نهیں۔

ِاسک نے اّج تّک,

بربادیآں هی کیتیآں۔

ےاداں

گل لّگ-لّگکے رويا اُهناں ےاداں دے,

جِهڑیآں ےاداں اّجکّلھ بڑا تڑپھااُںدیآں نے۔

اسیں وی

پّتھر دِل هو گاے هاں هُن لوکاں واںگ اسیں وی,

هُن نا کِسے دے آاُن دی کھُسی هَے,

تے نا کِسے دے جان دا گم۔

آکھری کھواهِس

مرن توں پهِلاں,

آکھری کھواهِس

پُوری کرنی چاهُںدا۔

کِ مےرے کنّاں وِّچ,

آکھری بول تےرے هون۔

 

هر مَوسم, هر گھڑی

هر مَوسم, هر گھڑی, هر هال وِّچ,

کِهڑا پَےںڈا تَےا نایں کیتا,

اسیں گُآچِآں دی بھال وِّچ۔

جِںد تلی تے رّکھ لَےںدا هاں

جِںد تلی تے رّکھ لَےںدا هاں مَےں تاں مےرے ےار لای۔

اَےپر اُس چںدرے نے, نا کدے وی مےری سار لای۔

 

کِّسا کِسراں آکھ سُناوا, اےس ِاسک کهانی دا,

جوبن رُّتے ِاسک دی باجی, جِّتکے وی اساں هار لای۔

 

مر مُّک چُّکے هُںدے پر اَوهدے لای جيوںدِآں,

جیا رهے هاں جِںدگی جِهڑی اَوهدے لای اُدھار لای۔

 

"دیپ سونی" هّس-هّس وار دےواں ےار توں,

جان وی جے دےنی پَے جااے, کدے دِلدار لای۔

جان بُّجھ کے

جان بُّجھ کے هی رُّس جاںدے نے اُه مےرے نال اّجکّلھ,

ساِاد مےرا منااُنا اُهناں دا دِل موه لَےںدا هَے۔

اب نهیں لَوٹےںگے

هر روج وو سکھس

مےرے سپنے مے آتا هَے

کهِتا تھا جو

"اب نهیں لَوٹےںگے"

هںجھُو تے هَوںکے لَے کے

هںجھُو تے هَوںکے لَے کے, اَوهدے توں مُڑ پاے هاں۔

پھُّلاں ورگی جِںدڑی لَے کے, کںڈِآں تے تُر پاے هاں۔

دِل دیآں دِل وِّچ رهیآں, ساتھوں نا کهِ هوایآں۔

ِاسکے دیآں پیڑاں سّجناں, ساتھوں نا سهِ هوایآں۔

سّجناں دی ےاد بُری اے, بڑا تڑپھاُںدی اے۔

چِهرے تے نُور رِها نا, بڑا روااُںدی اے۔

دُنیآ توں بچ نِّکلے سی, آپنا کوای مار گِآ۔

ِاسکے باجی جِّتکے, "دیپ" اّج هار گِآ۔

اُمید

اُمید هَے مَےنُوں

مُهّبت تےری

رُآاےگی جرُور۔

دےکھ لَے مَےں تاں

پھِر وی هّسدا

چِهرا لَے کے آيا هاں۔

ٹّپے

اّگ ِاسکے دی سےکن لّگی۔

وے وینی وِّچ وںگ چُبھ گای,

سی بھنّ پِآر تےرا دےکھن لّگی۔

 

تُوں تاں آاُںدے-جاںدے ساه ورگا۔

وے جدوں دا پِآر هو گِآ,

تُوں اےں لّگدا کھُدا ورگا۔

 

مُّکھ هّتھاں,چ لکو لَےنِآں ۔

جدوں تےری ےاد آاُںدی اے,

اسیں لُّک-لُّک رو لَےنِآں۔

 

کاهتوں چُّپ-چُّپ رهِنّاں اےں۔

پاسا وّٹ لںگھ جانَے کِاُں,

گّل دِل دی نا کهِناں اےں۔

 

کِهڑے راهاں وِّچ کھو گِااَوں وے۔

سُپنے, چ آاُن والِآ,

سّچیں سُپنا ای هو گِااُں وے۔

تّک-تّک تَےنُوں

تّک-تّک تَےنُوں هُن روںدیآں نے اّکھیآں ۔

پلکاں چوں هںجھُو هُن چوںدیآں نے اّکھیآں۔

 

جدوں پَے جاوے تےرے وے دیدار دا وِچھوڑا,

پھِر هںجھُوآں دی مهِپھل سجااُںدیآں نے اّکھیآں۔

 

ڈھلے تِرکال جدوں رات هِجر دی آ پَےںدی,

پھِر سّجناں وے نام تےرا دھِآاُںدیآں نے اّکھیآں۔

 

ِاّک تُوں هووےں ِاّک مَےں سّجنا,

ِاهو جِهے سُپنے سجااُںدیآں نے اّکھیآں ۔

 

ِاّک پل وی جے اّکھیاَوں دُور هووےں,

سّجناں وے بڑا هی ستااُںدیآں نے اّکھیآں۔

 

جھّلِآ نا جاوے ِاّک پل وی وِچھوڑا,

سّجناں اجے وی تَےنُوں چاهُںدیآں نے اّکھیآں۔

ِاسک دے پھّٹ

روگ ِاسک دے جِس تن لّگدے,

نهیںاَو ِاسک دے پھّٹ سهار هُںدے۔

ِاسک جھناں تاں آسِک تردے نے,

کّچے گھڑِآں تے کد پار هُںدے ۔

مَےں گلی ِاسک دی جد لںگھاں,

بُوها ےار دا تّکدا هاں۔

دُنیآ تاں لّکھ وسدی اے,

مَےں نِگھا ےار دے چِهرے تے رّکھدا هاں ۔

راتیں وےلے اُّٹھ-اُّٹھ کے,

جد ےار دا نام دھِآاُںدیآں نے ۔

ِاه اّکھیآں پھِر آپ مُهارے,

دید ےار دی چاهُںدیآں نے ۔

نا ِاسک-ِاسک تُوں آکھ دِلا,

ِاسک دے روگ اوّلے ۔

روگ ِاسک دا جِس تن لّگجے,

کُجھ نهیں چھّڈدا پّلے ۔

کی کرنا کںم دواواں نے,

جِّتھے ِاسک نے ڈںگیآں ماریآں نے ۔

ِاسک دے هّتھوں "دیپ سونی" نے,

جِّتکے باجیآں هاریآں نے ۔

نا ِاسک توں نجر وِسارو

نا ِاسک توں نجر وِسارو نی اّکھیاَو,

مےرے ےار دا ِاسک کھُدا ۔

روگ ِاسک دا جِس تن لّگِآ,

اُّتھے ِاسک دا نام دوا ۔

ِاسک دے هّتھوں کِنِّآں نے هی,

کھو لاے سّدھراں-چاا۔

باںجھ سّجن کوای ےار دی کھاتر,

نهیں مںگدا هور دُآ ۔

جِس آسک نے پَےر اجے تاایں,

وِهڑے ِاسک دے پايا۔

ِاّک اّکھ ےاداں ِاّک اّکھ پانی,

بِناں هِجر نا هور کمايا۔

ِاسک دی کھاتر جھاںجر بنّھ کے,

مَےں ےار منااُںدے دےکھے۔

تارِآں چھاوےں آسک بَےٹھے,

لُک-لُک روںدے دےکھے ۔

روگ ِاسک دا جِس تن لّگِآ,

نگما ِاسک دا گاوے۔

مالا ِاسک دی پھےری جاوے,

ےار دا نام دھِآوے ۔

ِاسک نا دےکھے

دین-مجھب ِاه ِاسک نا دےکھے,

نا رںگ گورا کالا ۔

ِاسک جدوں ِاه هّڈیں رچجے,

پھِر ِاسک هی اّلا-تالا ۔

ِاسک-ِاسک تاں دُنیآ رٹدی,

کوای سّچے ِاسک نُوں جانے نا ۔

ےار بِناں کوای نےڑے ڈھُک کے,

ِاسک دی رمج پچھانے نا ۔

ِاسک جِنھاں دے هّڈیں رچِآ,

مَےں وارے-وارے جاواں ۔

جِّتھے ِاسک دے هواے نے مےلے,

سدا رهِن وسےںدیآں تھاواں

کِتاب

جو بِآن کرے ساڈے هںجھُوآں نُوں,

اَےسی کوای کِتاب نهیں۔

اسیں کِنّا رواے هاں تےرے بااد,

کوای هِساب نهیں۔

آس

هُن تاں جِںدگی جِاُن توں وی

ڈر جا لّگدا رهِںدا

لوک نےڑے هوکے

دُور هی اَےنا هو جاںدے نے

کِ

جِںدگی جِاُن دی آس

ای نهیں رهِںدی

 

مےرے سهِر دا

هر بجار هو گِآ تباه مےرے سهِر دا۔

کوای چسمدید نا بنِآ گواه مےرے سهِر دا۔

 

کِس ترھاں لّگدی تنپّتن بےڑی,

بےایمان نِکلِآ ملاه مےرے سهِر دا۔

 

اُسدی بادساهی مَے تے منجُور نهیں,

اُه اَےوےں بنِآں بَےٹھا هَے کھاه-مکھاه مےرے سهِر دا۔

 

اَےوےں اّگاں لاون آ گاے مےرے سهِر نُوں,

کوای ِاّک وی تاں دّسدے گُناه مےرے سهِر دا۔

 

هُن مهِک دی آس نا رّکھ مےرے سهِر توں,

هر پھُّل هو گِآ سُآه مےرے سهِر دا۔

 

تےرے تیک

تےرے تیک جے اپڑن دے ناں راه لںمےرے هُںدے۔

تُوں وی ساڈا بن جاںدا تے اسیں وی تےرے هُںدے۔

 

تےرے کرکے روجے رّکھدے تےری اید مناایاے,

تُوں سانُوں جے چےتے کردا, کاں بنےرے هُںدے۔

 

کَےدوں نا جے چُگلی کردا چُوری والے چھنّے دی,

تُوں وی ساڈے نےڑے هُںدا اسیں وی نےڑے هُںدے۔

 

ِاسک دی رمج پچھان لَےںدا جے تُوں چھّڈکے نا جاںدا,

ساڈے وی تاں سّجنا تےرے سهِر چ ڈےرے هُںدے۔

 

ِاسک مُهّبت مِل جانا سی تے کِنّیآں پاک مُهّبت رُوهاں,

دین-مجھب دے جے دُنیآ وِّچ نا جھگڑے-جھےڑے هُںدے۔

جِنھاں نُوں کوای دُّکھ نا لّگے

جِنھاں نُوں کوای دُّکھ نا لّگے

اُهناں نُوں کوای سُّکھ نا لّگے

 

جاں تے رّبا ڈھِّڈ هٹادے,

جاں پھِر کدے بھُّکھ نا لّگے

 

کدر نهیں جِنھاں نُوں چھاواں دی,

اُهناں دے گھر رُّکھ نا لّگے

 

جو کُّکھ وِّچ مار مُکااُںدے دھیآں,

اُه کُّکھاں نُوں کدے سُّکھ نا لّگے

جد چِّت چاهے

جد چِّت چاهے آيا کر ۔

جد چِّت چاهے جايا کر ۔

 

اسیں تےرے هاں بس تےرے هاں,

تُوں گّل-گّل تے نا اجمايا کر۔

 

مَےں بھراں هُںگھارا رمجاں نال,

تُوں بات ِاسک دی پايا کر ۔

 

اَےپر چھےڑ ِاسک دیآں چوٹاں نُوں,

تُوں اّکھیآں نا بھر آيا کر۔

 

مهِرم مےرے دِل دِآ وے,

کدے دِل دی آکھ سُنايا کر۔

 

دید تےری دی جھلک وے دےجا نَےناں نُوں,

"دیپ سونی" وے اَےوےں سانُوں بهُتا نا تڑپھايا کر ۔

کِاُں تُوں رُّس رُّس بهِنَے

کِاُں تُوں رُّس رُّس بهِنَے نالے مِنّتاں کراایآں۔

وے ِاه چںگیآں نی تےریآں جوابی کارواایآں۔

 

چُّپ-چُّپ رهِ بھےد دِل دے نا کھوهلوں,

کُجھ بول کے تاں دّس کاهتوں اّکھیآں سُجاایآں,

 

کاهتوں اَوپرے جے بںدے واںگُوں ٹےڈھا ٹےڈھا تّکےں,

اَےوےں رّکھِآ نا کر دِل وِّچ اڑواایآں۔

 

وے "دیپ سونی" جِںدگی دے ساه تےرے نام,

لےکھاں دیآں لکیراں اسیں تےرے ناں کراایآں۔

اسیں اّکھیآں 'چ سُپنے سجاکے

اسیں اّکھیآں 'چ سُپنے سجاکے رو پاے۔

ےاداں اَوهدیآں نُوں گل نال لا کے رو پاے۔

 

آای ےاد جدوں وِچھڑے سّجنا دی,

پھِر پھوٹو اَوهدی گل نال لاکے رو پاے۔

 

اَوهدے پڑھکے پُرانے کھت جِںد تڑپھی,

چھّلے مُںدیآں مّتھے تے چھُهاکے رو پاے۔

 

جِهنُوں آپنی-آپنی کهِںدے سی,

اّج اُسے دا هی هِجر کماکے رو پاے۔

 

مَےں راںجھا تے اُه هیر مےری,

اسیں اَےسا ِاّک سُپنا سجاکے رو پاے۔

 

نا هیر رهی نا تکھت هجارا,

اسیں کنّاں وِّچ مُںدراں پواکے رو پاے۔

کِتے مِلےں تاں

کِتے مِلے تاں بولکے دّس دےایاے,

جھّلے دِل تے کی-کی بیتیآں نے

 

تےرے هِجر چ مںدڑا هال هويا,

اُڈیکاں اَوسیآں پا-پا کیتیآں نے

 

تےرے لارِآں کدے نا پااے پُورنے,

اساں گھُّٹاں سبر دیآں پیتیآں نے

 

دُسمن نال وی کوای نا کرے اَےسا,

تُوں ساڈے نال جو کیتیآں نے

ڈاڈھا روگ ِاسکے دا

ڈاڈھا روگ ِاسکے دا,

گھُن واںگ هّڈاں نُوں لايا

هِجراں دی پیڑھ چںدری,

ڈاڈھا سّجناں نے کهِر کمايا

ِاسک دا گاوے نگماں,

جِںد اُهدِآں وِچھوڑِآں چ کھوای

جِنّی اّج روای جاںدی اے,

اَےنی اّکھ نا کدے وی پهِلاں روای

تےرے سهِر

کهِںدی دیپ تےرے سهِر کدے مُڑکے نی آاُنا۔

اسیں تےرِآں راهاں دے کدے پھےرا نهیاَوں پااُنا۔

چلی گای سی جدوں اُه دووےں هّتھ جوڑکے۔

اُه وی جاںدی-جاںدی رو پای جدوں گای سی کھت موڑکے۔

سام ڈھلی تے

سام ڈھلی تے جد وی آپنے گھر جاناں

آپنے گھر دیآں کںدھاں کولوں ڈر جاناں

 

للچاایآں اّکھاں, پےٹ توں بھُّکھے بّچِآں نُوں,

دےکھکے نِّت هی وِّچو وِّچی مر جاناں

 

کِهو جِهیآں رُّتاں آایآں هوایآں نے,

جےٹھ هاڑھ دیآں دھُّپاں وِّچ وی ٹھر جاناں

 

اُںجھ کدے وی هار نا منّی جِںدگی توں,

پر کِسمت دی هونی اّگے هر جاناں

 

لُٹاکے سبھ رںگ جِںدگی دے "دیپ" پھِر وی,

جِںدگی آپنی وِّچ رںگ مَےں بھر جاناں

دونو هی پںجاب

دونو هی پںجاب جدوں,

وّکھو-وّکھ هواے سی۔

اَودھر مےرے نانا نانی,

اےدھر دادا دادی رواے سی۔

مُّک جے کلےس کِتے,

هّداں وِّچ پَےںدے دا۔

هو جاوے جے مےل کِتے چڑھدے تے لهِںدے دا۔

 

آهمو ساهمنے باگھے باڈر توں,

ِاّک دُوجے نُوں کُجھ کهِںدیآں نے۔

ِاّک گُرمُکھی ِاّک ساهمُکھی,

دو بھَےناں بَےٹھیآں رهِںدیآں نے۔

کوای سمجھے نا مُّل پانی اّکھیآں چوں وهِںدے دا۔

هو جاوے جے مےل کِتے چڑھدے تے لهِںدے دا۔

 

آجادی دا دِهاڑا جدوں سال بااد آاُںدا اے۔

اُّٹھ اُّٹھ باپُو مےرا دھاهاں مار روںدا اے۔

بنجے سهارا کوای ڈِّگدے تے ڈھهِںدے دا,

هو جاوے جے مےل کِتے چڑھدے تے لهِںدے دا۔

نپھرت مِٹاکے کھُسیآں وںڈیاے,

وںڈیاے آپنے چاواں نُوں۔

سارے سردار ویراں نُوں,

سارے کھان بھراواں نُوں۔

توڑ دےایاے وَےر سرهّداں پِّچھے پَےںدے دا۔

هو جاوے جے مےل کِتے چڑھدے تے لهِںدے دا۔

چارے پاسے

چارے پاسے دےکھو چیکھ چِهاڑا سی۔

47 دا دِن اُه کِنّا ماڑا سی۔

بّچے بّچے دی جد اّکھ بھر آای سی۔

اُه کاهدی آجادی آای سی۔

 

چاروں پاسے سی وگدیآں ندیآں کھُون دیآں۔

سڑکاں هی سی لگدیآں ندیآں کھُون دیآں۔

ماواں مریآں, بھَےناں مریآں, مر گای چاچی-تاای سی۔

اُه کاهدی آجادی آای سی۔

 

نوچ نوچکے کھان درِںدے کُڑیآں تاایں۔

بھورا ترس نا کھان درِںدے کُڑیآں تاایں۔

مساں ای بھّجکے کایآں جان بچاای سی۔

اُه کاهدی آجادی آای سی۔

 

ماواں, دھیآں بھَےناں رںڈیآں هوایآں سی۔

بّچے-بّچیآں, بُّڈھے-بُّڈھیآں موایآں سی۔

"دیپ سونی" گلی-گلی تباهی سی۔

اُه کاهدی آجادی آای سی۔

هااے! کاهدی آجادی آای سی۔

نام تےرا

نام تےرا مَےں لِکھ رّکھِآ اے,

اّج-کّلھ آپنے ساهاں اُّتے۔

 

تےرے لای مَےں کراں دُآواں

کھڑھ-کھڑھ کے درگاهاں اُّتے۔

 

تُوں وی رِستا مجبُوت رّکھ لویں,

مَےں وی توڑ نِبھاواںگا,

مَےں آواں چاهے نا آواں,

سهِر تےرے دے راهاں اُّتے۔

 

اُه گھڑیآں کِںجھ بھُلاواں,

جو تےرے سںگ بِتاایآں,

اُداس جےها هو جاںدا هاں مَےں

بَےٹھ کے اُهناں تھاواں اُّتے۔

درد

کَون کهتا هَے ِاسک مےں درد نهیں هوتا,

مَےنے توں جِسکو دےکھا روتے هی دےکھا هَے۔

دِل تَےنُوں دے بَےٹھے

اسیں دِل تَےنُوں دے بَےٹھے,

کِ چِهرا سی انبھول تےرا۔

کھُسیآں تےرے لےکھے لا بَےٹھے,

کِ جاوے نا چِّت ڈول تےرا۔

اّج لِکھ-لِکھ ورکے بھردے نا,

پڑھ لَےںدے جے دِل کھولھ تےرا۔

اسیں بهُت چھُپا لِآ

اسیں بهُت چھُپا لِآ جّگ کولوں,

پر بھےد دِلاں دے کھُّلھدے رهِںدے نے۔

جے پُّچھِآ تُوں سِرناواں ساڈا,

ساڈے هںجھُوآں نُوں وی پُّچھ لویں کِاُں ڈُّلھدے رهِںدے نے۔

الوِدا

الوِدا دوستو الوِدا,

هُن هُںدا هاں مَےں وِدا دوستوں الوِدا۔

 

ِاکّٹھِآں رهِن دی ریجھ ادھُوری رهِ چّلی۔

جاںدِآں پّلے پیڑھ هِجر دی پَے چّلی۔

گِلے سِکوے ديو مِٹا,

دوستو الوِدا۔

هُن هُںدا هاں مَےں وِدا,

دوستو الوِدا۔

 

اّکھیاَوں ٹُّٹے کھُآب سُنهِری,

هںجھُوآں راهیں رُڑھ گاے۔

چِهرِآں اُّتے چھاای اُداسی,

کھُسیآں توں مُّکھ مُڑ گاے۔

نهیں آاُنا کدے ِاس راه,

دوستو الوِدا۔

هُن هُںدا هاں مَےں وِدا,

دوستو الوِدا۔

 

جو کوای ِاس سهِر مےرے توں بااد رهے۔

اُه سدا سلامت رهے, آباد رهے۔

"کرندیپ" کرے دُآ,

دوستو الوِدا۔

هُن هُںدا هاں مَےں وِدا,

دوستو الوِدا۔

وجُود هُںدا هَے چانناں دا

آکھ دِںدا هاں مَےں اکسر مُساپھِراں نُوں,

کِ گھراں نُوں جلدی پرت آاُن,

ڈھلدیآں تِرکالاں توں بااد,

هنےرے بڑے کھَوپھناک هُںدے نے۔

تاں اُه آکھدے هن,

سانُوں آدت پَے گای اے

هنےرِآں وِّچ مِسالاں بال کے چّلن دی

جُگنُوںآں واںگ جُگنُوں بن جان دی,

هنےرِآں نُوں چیرن دی,

تارِآں دی لوا,

هنےرِآں وِّچ,

وجُود هُںدا هَے چانناں دا۔

مسلے وِگڑ گاے

کَون کرےگا هّل جے مسلے وِگڑ گاے

کردا نایں کوای گّل جے مسلے وِگڑ گاے۔

 

جے چڑھ کے آایآں ندیآں, اےس کِنارے توں,

جھّل نایں هونی چھّل, جے مسلے وِگڑ گاے۔

 

کھَوپھناک رسُوکھ هَے اےس هنےری دا,

دایں مےرے وّلے گھّل, جے مسلے وِگڑ گاے

 

جھگڑے جھےڑے کِنّے ودھ گاے مجھباں دے,

پَےنی نهیاَوں ٹھّلھ جے مسلے وِگڑ گاے۔

 

"دیپ سونی " اَواے جھولیآں بھر بھرکے,

کھُسیآں وںڈی چّل جے مسلے وِگڑ گاے۔

کدے کدے

اےس ترھاں ایمان بںدے دا, ڈھهِ جاںدا اے کدے کدے

کِ رںگ لهُو دا لال توں چِّٹا, پَے جاںدا اے کدے کدے

 

کدے کدے تاں بںدا تن تے, چھُوه کِسے دی سهِںدا نایں,

اَےپر سِتم کھلکت دا, سهِ جاںدا اے کدے کدے

 

ساری اُمر دُآواں مںگے, جِستوں جھولیآں اّڈ اّڈ کے,

اَوسے رّب نُوں بںدا کاپھر, کهِ جاںدا اے کدے کدے

 

اُںجھ کدے وی دیپ سونی اَواے هار نا منّی جِںدگی توں,

پر جِّتدا جِّتدا آکھر بںدا, ڈھهِ جاںدا اے کدے کدے

رِستا مجبُوت رّکھ لویں

نام تےرا مَےں لِکھ رّکھِآ اے,

اّج-کّلھ آپنے ساهاں اُّتے۔

 

تےرے لای مَےں کراں دُآواں

کھڑھ-کھڑھ کے درگاهاں اُّتے۔

 

تُوں وی رِستا مجبُوت رّکھ لویں,

مَےں وی توڈ نِبھاواںگا,

مَےں آواں چاهے نا آواں,

سهِر تےرے دے راهاں اُّتے۔

 

اُه گھڑیآں کِںجھ بھُلاواں,

جو تےرے سںگ بِتاایآں,

اُداس جےها هو جاںدا هاں مَےں

بَےٹھ کے اُهناں تھاواں اُّتے۔

باتاں

هّسکے دِل تے لاایآں باتاں۔

بھُّلدیآں نهیں بھُلاایآں باتاں۔

 

چّتوں پهِر پایآں چےتے آون,

اَوهدے ِاسک دیآں پاایآں باتاں۔

ِاکرار

کیتے کَول ِاکرار بھُلاکے۔

اَوه جاںدے نے ےار بھُلاکے۔

 

روسا کھَورے کِس گّل دا سی,

گَےر هو گاے پِآر بھُلاکے۔

 

هوراں دے لڑ لّگکے بهِ گاے,

اّج ساڈا ِاتبار بھُلاکے۔

 

"دیپ سونی" نے ِاّک دا کیتا,

لوکی کای هجار بھُلاکے۔

 

اَوه جاںدے نے ےار بھُلاکے۔

کیتے کَول ِاکرار بھُلاکے۔

پهِلاں رونے تے پھےر هاسے

پهِلاں رونے تے پھےر هاسے دِںدے نے

اےس ترھاں وی لوک دِلاسے دِںدے نے

 

مںگے کوای کھَےر ِاسک دی کھلکت توں,

کنّی مُںدراں هّتھیں کاسے دِںدے نے

 

بُّلھاں اُّتے کںبنی مےرے چھِڑ جاںدی اے پھِکراں دی,

جھُوٹھی جِهی هسرت دے لوک دںداسے دِںدے نے

وِچکار نا چھّڈدا

باهوں پھڑکے سانُوں جے تُوں اّدھ-وِچکار نا چھّڈدا۔

اّکھاں ِاںجھ نا بھِّجیآں هُںدیآں, پاکے پِآر نا چھّڈدا۔

 

هِجر تےرے دی اّکھیآں دے وِّچ ِاںجھ رڑک نا پَےںدی,

دو نَےناں نُوں دو توں جے تُوں, کرکے چار نا چھّڈدا۔

 

چّتو پهِر تَےنُوں چےتے کرکے تڑپھے وِّچ ِاکلاپے,

جِںد نِمانی ترلے کردی, کر ِاکرار نا چھّڈدا۔

 

مَےں تاں تےری کھاتر "سونی" جِںد تلی 'تے رّکھی لای سی,

کاس! تُوں مَےنُوں بنکے مےرا دااوےدار نا چھّڈدا۔

جُلپھ سںوار کے لںگھےں

کِنِّآں نُوں هی مارکے لںگھے۔

جدوں تُوں جُلپھ سںوار کے لںگھے۔

 

جان کّڈھ لَےںدے اّکھ دا کّجل,

جدوں تُوں اّکھ جی مارکے لںگھے۔

 

پھُّل مهِکنا بھُّل جاںدے نے,

تُوں جدوں مهِک کھِلارکے لںگھے۔

 

چنّ بھُلےکھا کھا جاںدا اے,

جدوں آپنا آپ شِںگار کے لںگھے۔

 

تُوں "سونی" نُوں جِّتکے لَے گای,

بھاوےں جان-جانکے هارکے لںگھےں۔

اّکھاں دا مٹکااُنا

موٹیآں-موٹیآں بِّلیآں-بِّلیآں اّکھاں دا مٹکااُنا۔

مَےنُوں اّج وی سوهنا لّگدَے اَوهدا سجکے آاُنا۔

 

دِل دیآں گّلاں دِل وِّچ رّکھے مُوںهوں کُجھ نا بولے,

اّکھاں-اّکھاں راهیں اَوهدا دِل دا هال سُنااُنا۔

 

ماکھيوں مِّٹھے بول نے اَوهدے جاں کھںڈ مِسری دیآں ڈلیآں,

کاِانات نُوں جّپھیآں پااُںدا اَوهدا هّسنا تے سرمااُنا۔

 

"آپنے مُّکھ چوں مَےنُوں جد اُه "سونی-سونی" آکھے,

کِنّاں سوهنا لّگے اَوهدے مُوںه وِّچوں پھرمااُنا۔

تُر گاے

سّجن لاکے لارا تُر گاے۔

کرکے بےسهارا تُر گاے۔

 

کھُسیآں بھری جِںدگی دے وِّچ,

پاکے اُه کھِلارا تُر گاے۔

 

اسیں تاں اَوهدا دِل توں کیتا,

اُه بنکے هتھِآرا تُر گاے۔

 

"دیپ سونی" نُوں نپھرت کرکے,

بن اّکھیآں دا تارا تُر گاے۔