ਹੈਸੀ, ਦਿਲ ਕਾ ਸਾਫ ਹੈਸੀ। ਤਿਸ ਨੇ ਭੀ ਸੁਨਿਆ ਜੋ ਤੇਗ ਬਹਾਦਰ ਸਾਹਿਬ ਬਾਗ ਬੀਚ ਉਤਰੇ ਹੈਨਿ। ਬਡਾ ਖੁਸ ਹੋਆ, ਬਾਗੇਂ ਬੀਚ ਮਾਵੇ ਨਹੀਂ। ਉਸੀ ਵਖਤ ਲੈ ਕਰਕੇ ਮੇਵਿਓਂ ਕੀ ਡਾਲੀਆਂ, ਲੰਗਰ ਨੂੰ ਰਸਤ ਮੰਗਵਾਇ, ਆਪ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੂੰ ਆਇ ਮਥਾ ਟੇਕਿਆ। ਕਹਿਣ ਲਗਾ: 'ਗੁਰੂ ਜੀ! ਅਜ ਮੇਰਾ ਜਨਮੁ ਸਫਲ ਹੂਆ।' ਗੁਰੂ ਜੀ ਬਚਨ ਕੀਆ: 'ਤੁਸਾਂ ਸਾਹਿਬ ਕੋ ਚਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਤੁਸਾਡੇ ਇਕੀ ਕੁਲਾਂ ਦਾ ਜਨਮ ਸਫਲਾ ਕੀਆ'। ਫੇਰ ਸ਼ਰਫ ਦੀਨ ਕਹਾ: 'ਗਰੀਬ ਨਿਵਾਜ ਜੀ ਡੇਰਾ ਅੰਦਰ ਕਰੀਏ।' ਗੁਰੂ ਜੀ ਬਚਨ ਕੀਆ: 'ਡੇਰਾ ਇਸੀ ਜਾਗਾ ਬਹੁਤ ਬੇਸ ਹੈ।' ਸ਼ਰਫ ਦੀਨ ਕਹਾ: 'ਭਲਾ ਗੁਰੂ ਜੀ! ਭਲਾ।”

ਟਹਿਲ ਸੇਵਾ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮਨੁਖ ਸਪੁਰਦ ਕੀਏ। ਆਪ ਅੰਦਰ ਆਇਆ। ਆਇਕੇ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੇ ਨਮਿਤ ਅਸਥਾਨੁ ਬਣਾਉਣੇ ਲਗਾ। ਕਿਤਨੇ ਦਿਨ ਮੈਂ ਅਸਥਾਨ ਤਈਆਰ ਹੋਆ ਵਡਾ ਉਜਲ ਅਸਥਾਨ ਬਣਿਆ। ਮਾਤਾ ਜੀ ਕੇ ਰਹਿਣੇ ਕੀ ਜਾਗਾ ਬੀ ਬਣਾਈ। ਫੇਰ ਸਰਫ ਦੀਨ ਗੁਰੂ ਜੀ ਪਾਸਿ ਮਥਾ ਆਣਿ ਟੇਕਿਆ। ਗੁਰੂ ਜੀ ਵਡੀ ਖੁਸੀ ਕੀਤੀ: 'ਆਉ ਸਰਫ ਦੀਨ ਬੈਠੇ।' ਸਰਫ ਦੀਨ ਕਹਾ: 'ਗੁਰੂ ਜੀ ਏਹਿ ਬਾਗ ਵਡੇ ਭਾਗ ਵਾਲਾ ਹੋਆ'। ਬਚਨ ਕਹਾ: 'ਗੁਰੂ ਜੀ! ਆਪ ਅੰਦਰ ਚਰਨ ਪਾਵੇ, ਧਾਮ ਪਵਿਤ੍ਰ ਕਰੋ।' ਗੁਰੂ ਜੀ ਤਿਸ ਕਾ ਪ੍ਰੇਮ ਦੇਖਕੇ ਚੜੇ ਘੋੜੇ ਪਰ, ਸਰਫ ਦੀਨ ਨੇ ਰਕਾਬ ਲਈ। ਮਾਤਾ ਜੀ ਡੋਲੇ ਬੀਚ ਬੈਠੇ। ਸਰਫ ਦੀਨ ਪੈਰੀ ਚਲਿਆ ਗੁਰੂ ਜੀ ਕੇ ਪੀਛੇ ਪੀਛੇ। ਦਰਵਾਜੇ ਵੜਦਿਆਂ ਗੁਰੂ ਜੀ ਨੇ ਮਹਿਜਤ ਦੇਖੀ। ਤੋਂ ਸਰਫ ਦੀਨ ਕਹਾ: ਗੁਰੂ ਜੀ ਆਪ ਕਾ ਅਸਥਾਨ ਆਗੇ ਹੈ। ਏਹ ਖ਼ੁਦਾ ਕਾ ਘਰ ਹੈ ਜੀ।'

1. ਜਾਮੇ, ਪੁਸ਼ਾਕੇ ਵਿਚ                            2. ਚੰਗਾ, ਠੀਕ। [ਫਾ: ਬੇਸ਼= ਵਧੀਆ]

3. ਮਸੀਕ।                                              4. ਸੁਆਣੀ। ਇਸਤ੍ਰੀ।