ਜਾਂਦਾ ਆਪ ਹਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦੁਆਰ

ਮੈਂ ਬਕਰੀਆਂ ਚਾਰਦੀ,

ਦੁਪਹਿਰਾਂ ਦੇ ਸੂਰਜ ਤੋਂ ਥੱਕੀ,

ਚਿਨਾਰ ਦੀ ਛਾਵੇਂ ਪੱਥਰ ਸ਼ਿਲਾ ਤੇ ਬੈਠੀ ਨੂੰ

ਮੇਰੇ ਰਾਜਨ! ਤੇਰੇ ਸਿਪਾਹੀ ਨੇ

ਤੇਰਾ ਹੁਕਮ ਸੁਣਾਇਆ:-

'ਰਾਤ, ਹਾਂ ਅੱਧੀ ਰਾਤ

ਆ ਮਹਿਲੀਂ, ਖੜਕਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ

ਪਾਤਸ਼ਾਹੀ ਮਹਲ ਦਾ-

ਪਿਛਵਾੜੇ ਪਾਸੇ ਦਾ ਦਰਵਾਜ਼ਾ।’

ਖੋਲੇਗਾ ਆਪ ਆ ਰਾਜਾ

ਅਪਨੇ ਕਿਵਾੜ।

ਹਾਂ ਰੁਲਦੀਏ ਖੁਲਦੀਏ !

ਭਾ ਗਿਆ ਏ ਰਾਜਾ ਨੂੰ,

ਤੇਰਾ ਲੀਰਾਂ ਲਪੇਟਿਆ ਰੂਪ।

...            ...            ...

ਕੰਬਦੀ ਤੇ ਓਦਰਦੀ

ਕਦੇ ਅਮੰਨਾ ਕਰਦੀ

ਕਦੇ ਹਾਸੀ ਸਮਝਦੀ,

ਮੈਂ ਤੁਰ ਹੀ ਪਈ ਅੱਧੀ ਰਾਤ।

ਤੁਰਦੀ ਤੇ ਠਹਿਰਦੀ,

ਕਦੇ ਠੁਮਕਦੀ, ਕਦੇ ਥਿਰਕਦੀ,