ਨਾਲ ਲੈਸ ਉਹਦੇ ਘਰ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਮੁਹੱਬਤ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ, ਜਿਥੇ ਉਸਦੇ ਅਹਿਸਾਸ ਖਿੰਡ-ਪੁੰਡ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ 'ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਦੀ ਘਰੜ ਘਰੜ' ਵਿਚ ਸਾਡੇ ਜਜ਼ਬਾਤ ਵੀ ਪਿਸ ਗਏ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਸਰੋਕਾਰਾਂ ਦੇ ਕਈ ਪ੍ਰਵਚਨ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ, ਨਜ਼ਮਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਗੀਤਾਂ ਰਾਹੀਂ ਬਿੰਬਤ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਸੰਖੇਪ ਵਿਚ, ਇੰਦਰਜੀਤ ਨੰਦਨ ਦੀ ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਸਰੋਕਾਰ ਉਤਰ ਆਧੁਨਿਕ ਮਨੁੱਖ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮਸਲਿਆਂ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਇਸ ਵਿਸ਼ਵੀਕ੍ਰਿਤ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿਚ ਉਸਦੀ ਹੋਂਦ ਅਤੇ ਹੋਣੀ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਪਛਾਣ ਉਸਦੀ ਸਵੈ- ਭਟਕਣ ਅਤੇ ਸਵੈ-ਤਲਾਸ਼ ਦੇ ਤਣਾਓ ਵਿਚੋਂ ਉਤਪੰਨ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਤਣਾਓ ਮੁਕਤੀ ਦੇ ਯਤਨ ਵਿਚ ਉਹ ਸਥਾਪਿਤ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਵੀ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਇਸ ਉੱਪਰ ਪ੍ਰਸ਼ਨ ਚਿੰਨ੍ਹ ਵੀ ਲਗਾਉਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਪ੍ਰਤਿ ਵਿਦਰੋਹੀ ਸੁਰ ਵੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀ ਹੈ।

ਹਵਾਲੇ

1. ਚੁੱਪ ਦੇ ਰੰਗ, ਪੰਨਾ-24

2. ਪ੍ਰੋ. ਜਗਮੋਹਨ, "ਉੱਚੀ ਤੇ ਸੁੱਚੀ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ", ਸ਼ਹੀਦ ਭਗਤ ਸਿੰਘ -ਅਣਥੱਕ ਜੀਵਨ ਗਾਥਾ,ਪੰਨਾ- 9

3. ਅਜਾਇਬ ਕਮਲ, "ਇਕ ਨਵੇਂ ਮਹਾਂਕਾਵਿ ਰੂਪਾਕਾਰ ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ”, ਉਹੀ, ठा-14.

4. ਉਹੀ, ਪੰਨਾ -147.

5. ਉਹੀ, ਪੰਨਾ -239.

6. ਉਹੀ, ਪੰਨਾ -62.

7. ਉਹੀ, ਪੰਨਾ -196.

8. . ਉਹੀ, ਪੰਨਾ -83.

9. ਡਾ, ਅਮਰਜੀਤ ਕੌਂਕੇ, “ਆਦਿ ਸ਼ਬਦ", ਦਿਸਹੱਦਿਆਂ ਤੋਂ ਪਾਰ, ਪੰਨਾ-7.

10. ਦਿਸਹੱਦਿਆਂ ਤੋ ਪਾਰ, ਪੰਨਾ-54.

11. ਉਹੀ, ਪੰਨਾ -58.

12. ਚੁੱਪ ਦੇ ਰੰਗ, ਪੰਨਾ -50.

13. ਦਿਸਹੱਦਿਆਂ ਤੋਂ ਪਾਰ, ਪੰਨਾ -46.

14. ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਮਾਰਫਤ, ਪੰਨਾ -24.

15. ਅਸ਼ੋਕ ਅਜਨਬੀ, ਪ੍ਰਵਚਨ' ਅਕਤੂਬਰ-ਦਸੰਬਰ 2002, ਪੰਨਾ-91.

16. ਅਸ਼ੋਕ ਅਜਨਬੀ, ਪ੍ਰਵਚਨ' ਅਕਤੂਬਰ-ਦਸੰਬਰ, ਪੰਨਾ-91.

17. ਦਿਸਹੱਦਿਆਂ ਤੋਂ ਪਾਰ, ਪੰਨਾ-59.

18. ਕਵਿਤਾ ਦੇ ਮਾਰਫ਼ਤ, ਪੰਨਾ-32.