ਉਹ ਬਾਣੀ ਨਹੀਂ ਸੁਣੀ । ਬਾਣੀ ਸੁਣਾਣ ਵਾਲੀ ਕਿਥੇ ਹੈ।
ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਬਚਨ ਦੀ ਸੁਣਨ ਦੀ ਹੈ ਚਾਹ।
ਮੈਂ ਦੂਰਿ ਦੂਰਿ ਸੁਣਦਾ ਹਾਂ ਵਾਹ ।
ਭਾਬੀ ਭਾਗੋ ਨੇ ਕਿਹਾ ਬੀਬੀ ਅਮਰੋ ਤਾਂ ਪੇਕੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਕੋਲ ਗਈ ਹੈ ਅਤੇ ਤੈਨੂੰ ਉਹ ਬਾਣੀ ਸੁਣਨ ਦੀ ਖ਼ਾਹਿਸ਼ ਹੈ:
ਤਾਂ ਇਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਪਾਸ ਤੂੰ ਜਾਹ ।
ਉਥੇ ਸੁਣ, ਭਾਵੇਂ ਸਿਖ, ਜੇ ਤੈਨੂੰ ਹੈ ਚਾਹ।
ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਨੇ ਕਿਹਾ, ਜਦ ਨੂੰਹ ਆਵੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਹਿਣਾ ਮੈਨੂੰ ਉਥੇ ਲੈ ਜਾਵੇ, ਜਿਥੇ ਬਾਣੀ ਦਾ ਸੋਮਾ ਹੈ । ਮੈਂ ਕਦ ਤਕ ਦੂਰ ਬੈਠਾ ਕੇਵਲ ਹੀ ਧੋਂਦਾ ਰਵਾਂਗਾ । ਮੈਂ ਤਾਂ ਉਸ । ਸੋਮੇ ਵਿਚ ਡੁਬਕੀਆਂ ਲਗਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ । ਮੈਨੂੰ ਉਥੇ ਲੈ ਜਾਣ, ਇਹ ਮੇਰੇ ਤੇ ਬਹੁਤ ਬੜਾ ਅਹਿਮਾਨ ਹੋਵੇਗਾ।
ਏਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੁਸੀਂ ਕਰੋ ਇਹਸਾਨ ।
ਜਦ ਪੇਕੇ ਨੂੰ ਸਿੱਧ ਕਰਨ ਤਾ ਮੈਨੂੰ ਸੰਗ ਲੈ ਜਾਨ।
ਭਾਬੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਜਦ ਆਵੇਗੀ ਤਾਂ ਨਾਲ ਲੈ ਜਾਣ ਲਈ ਆਖਾਂਗੀ। ਭਾਗੋ ਕਹਿਆ :
ਹੁਣ ਤਾਂ ਉਹ ਪੇਕੇ ਹੋ ਗਈ।
ਫੇਰ ਜਾਇ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਸੰਗ ਜਾਸੀ ਲਈ।
-'ਬੰਸਾਵਲੀਨਾਮਾ', ਚਰਣ ਦੂਜਾ
ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਬੀਬੀ ਅਮਰੋ ਜੀ ਖਡੂਰ ਸਾਹਿਬ ਤੋਂ ਮੁੜ ਆਏ। ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਜਦ ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹੀ ਤਾਂ ਬਾਬਾ ਅਮਰਦਾਸ ਜੀ ਅੱਭੜਵਾਹੇ ਉਠ ਕੇ ਉਥੇ ਹੀ ਆ ਪੁਜੇ ਜਿਥੇ ਬੀਬੀ ਜੀ ਦਹੀਂ ਪਏ ਰਿੜਕਦੇ ਸਨ । ਉਹ ਮਾਰੂ ਮਹਲਾ ੧ ਦਾ ਪਾਠ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ । ਪੂਰਾ ਸ਼ਬਦ ਇਸ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੈ:
ਕਰਣੀ ਕਾਗਦੁ ਮਨੁ ਮਸਵਾਣੀ ਬੁਰਾ ਭਲਾ ਦੁਇ ਲੇਖ ਪਏ ॥
ਜਿਉ ਜਿਉ ਕਿਰਤੁ ਚਲਾਏ ਤਿਉ ਚਲੀਐ
ਤਉ ਗੁਣ ਨਾਹੀ ਅੰਤੁ ਹਰੇ ॥੧॥
ਚਿਤ ਚੇਤਸਿ ਕੀ ਨਹੀ ਬਾਵਰਿਆ ॥
